همشهری‌آنلاین-هلن صدیق بنای: یک ضرب المثل چینی می‌گوید: "کوه یک بودا است و بودا کوه است".
هیولاهای بسیاری در افسانه‌های قدیمی چین زندگی می‌کنند. یکی از آن هیولاها، هیولای است که در کتابهای چینی در رودخانه‌ها زندگی‌می کند و بسیار نا آرام و خشمگین است.
افسانه‌ها می‌گویند؛ هیولاهای رودخانه بیشتر در محل تلاقی دو رودخانه زندگی می‌کنند. به همین خاطر، رودخانه‌ها دائما در حال طوفان، تلاطم، آشفته از ریزش سنگ و رسوبات و در آخر جاری شدن سیل هستند.
قایقر‌ان‌های محلی که رودخانه محل گذران زندگی‌شان است در این میان درمانده و بیچاره می‌شوند.
آنها برای فروکش کردن خشم این هیولاها، قربانی و هدایایی بیشماری پیش‌کش می‌کنند، ولی با این وجود، خشم آنها فرو کش نمی‌کرد.
به همین‌خاطر قایقرانان دست به دامان راهبان معبد شدند. استاد و راهب بزرگ معبد در پاسخ به درخواست آنها چاره‌ای بسیار زیبا اندیشید.
راهب بزرگ معتقد بود با گذاشتن یک تندیس بودا در مسیر تلاقی رودخانه، قایقرانان از شر این هیولاها خلاص خواهند شد. قایقرانها هم از این ایده استقبال کرده و شروع به کار می‌کنند...
حکاکی‌های تاریخی این تندیس عظیم‌الجثه نشان می‌دهد، این افسانه نیست بلکه یک واقعیت تاریخی است. چرا که در این حکاکی‌ها آمده است؛ ساخت این تندیس به خواست و رهبری یک راهب چینی به نام هیتونگ به همراه شاگردانش در دوران سلسله تانگ برای حفظ و آرامش رودخانه و مردم در سال 713 میلادی آغاز شده است.
هیتونگ راهب بزرگ معتقد بود که وجود تندیس بودا آنهم در این اندازه می‌تواند، رودخانه آشفته و نا آرام را آرام کرده و امنیت کشتی‌های حامل کالا و مسافر را تضمین خواهد کرد.
همت و پافشاری او برای ساخت این تندیس باور کردنی نیست. چرا که او با اتمام بودجه ساخت تندیس، چشمانش را در راه ساخت تندیس بودا و اثبات صداقت در خواسته‌اش قربانی می‌کند.
90 سال بعد از تاریخ شروع، تندیس عظیم بودا همانگونه که او خواسته بود به پایان رسید. به نظر کارشناسان کنونی؛ او تنها یک راهب نبود بلکه یک مهندس راه‌سازی دقیق و ماهر بود. او با ساخت این تندیس بزرگ، با یک تیر دو نشان زده است.
هدف اول اینکه با ساخت تندیس بزرگ بودا در مسیر ریزشی کوه از ریزش سنگ و رسوبات به داخل رودخانه جلوگیری کرده و رودخانه آشفته از ریزش سنگ را آرام کرده بود.
هدف دوم؛ از نظر روحی و روانی وجود این تندیس عظیم الجثه مقدس، به عنوان سد، حافظ جان مردم و به نوعی احساس امنیت و آرامش خاطر را برای مسافران و ساکن آن منطقه به ارمغان آورده است.
از نظر من، این راهب نه تنها مهندس راه، بلکه یک هنرمند، اقتصاددان، محیط زیستی و در نهایت یک روشن بین بود. او با یک تیر نه تنها، دو نشان، بلکه چندین نشان زده است.
می‌پرسید، چرا؟
برای‌اینکه، درایت و دوراندیشی این راهب بزرگ در ساخت این تندیس عظیم برای حفاظت و جلوگیری از ریزش و فرشایش طبیعی این منطقه، باعث شده‌است در حال حاضر این منطقه به یک منطقه توریستی و گردشگری تبدیل شود.
دوراندیشی از آن جهت که با توجه به در‌آمد‌های ناشی از گردشگری، این منطقه همیشه به بهترین وجهی حفظ و نگهداری خواهد شد به خصوص تندیس عظیم و مقدس بودا که چون سدی عظیم برای حفاظت از منطقه آرام بر جای نشسته است.
اقتصاددان از رو که رونق گردشگری باعث افزایش فعالیت و رونق کسب و کار مردم، بخصوص ساکنین منطقه شده در نتیجه انگیزه حفظ و نگهداری از محیط زیست و منطقه بیشتر خواهد شد.
با این تفاسیر، حال نظر شما راجع به عملکرد این راهب چیست؟
تندیس عظیم‌الجثه بودای هیتونگ در 71 متر ارتفاع بصورت نشسته ساخته‌شده است. شانه‌های بودا در این تندیس 28 متر است. ناخن انگشتان پای او به قدری بزرگ است که افراد بسیاری می‌توانند به راحتی در آنجا نشست و برخاست کنند.
این تندیس یا به نوعی سد در محل تلاقی دو رودخانه و در دل رشته کوه شهر لیشان ساخته شده است. این تندیس به کوه بودا هم معروف است. بر همین اساس ضرب المثل محلی وجود دارد که می‌گوید: "کوه یک بودا است و بودا یک کوه است"
تندیس عظیم‌الجثه بودا، بزرگترین تندیس بودا در جهان است که از سنگ تراشیده شده است. این اثر هنری در شهر لیشان واقع در جنوب استان سیچوان -چین قرار دارد. این تندیس در سال 1969 به عنوان میراث جهانی در یونسکو به ثبت رسید.
