این مثال نتیجه مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد چرا بخش بیشتر از خواب افراد در حالت غیر REM رخ می‌دهد.
در مرحله REM مغز بیشتر به تفکرات پیچیده می‌پردازد و وقایعی که نامفهوم و بی ربط هستند را به یکدگیر پیوند می‌دهد و آن‌ها را قابل هضم می‌کند.
در حقیقت خواب REM روشی غیر ارادی برای تفکر و حل مسائل و نقاط تاریک ذهن است.
مطالعات پیشین محققان همچنین اثر بستن چشمان در دسته بندی و ذخیره خاطرات را تصدیق می‌کند. همین امر می‌تواند دانش‌آموزان را در یادگیری بهتر کمک کند و علت این واقعیت را توضیح دهد که درس خواندن شب امتحان کمترین بازدهی و ماندگاری را دارد.
مطالعات جدید تیمی از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی نشان علت تمام این‌ها را اینگونه توجیه می‌کند: در زمان خواب، اطلاعاتی که در حافظه کوتاه مدت هیپوکامپ مغز ذخیره شده‌اند به بخش حافظه طولانی مدت در کورتکس مغز انتقال پیدا می‌کند.
این امر نه تنها به مغز در پردازش اطلاعات جدید کمک می کند، بلکه حافظه کوتاه مدت را برای یادگیری مطالب جدید بعد از بیدار شدن از خواب پاک می‌کند.
به این ترتیب می‌توان دید که خواب بعد از یادگیری نه تنها مهم است، بلکه بخشی از چرخه یادگیری را نیز تشکیل می‌دهد.
متیو واکر که رهبری این مطالعه را بر عهده دارد، زمانی که نتایج کار خود را برای اعضای انجمن پیشرفت‌های علمی آمریکا تشریح می‌کرد، از 39 جوان خواست تا آزمایش ساده‌ای را انجام دهند.
این 39 نفر فعالیت‌های مختلفی را انجام دادند و سپس یک گروه از این افراد 90 دقیقه خوابیدند و گروه دیگر این زمان را در بیداری سپری کردند.
در مرحله بعد هر دو گروه فعالیت‌های جدید انجام دادند. گروه اول که 90 دقیقه خوابیده بودند بسیار بهتر از گروه دوم در فعالیت دوم عمل کردند.
در ادامه تحقیقات این تیم، با بررسی فعالیت‌های الکتریکی مغز افراد در حال چرت زدن دریافتند که در بازه مرحله دوم خواب یا خواب غیر REM، حافظه کوتاه مدت خالی می‌شود.
این یافته‌ها نه تنها فواید خواب بین روز را بیشتر روشن می‌کند بلکه علت نیاز بدن به خواب غیر REM را نیز توجیه می‌کند.
بیشتر مطالعات در زمینه خواب انسان در زمینه مرحله اول خواب که همراه با رویا است و بیشتر به نام REM شناخته می‌شود انجام می‌شود ولی انسان‌ها به طور میانگین نیمی از خواب خود را در حالت غیر REM به سر می‌برند.
National Geographic
