در واقع دنیا فیلمسازان خلاق آمریکای لاتین را با فیلم «21 گرم» به جا آورد. هر چند الخاندرو گونزالز ایناریتو کارگردان «21 گرم» پیش از آن هم با فیلم «آموروس پروس» نشان داده بود که فیلمساز خوش قریحه‌ای است؛
کارگردان جوانی که زندگی پر فراز و نشیبی هم داشته است. او در 16 سالگی از مدرسه اخراج شد. مدتی به ملوانی پرداخت و بعد به رادیو رفت و برنامه‌های زنده اجرا کرد. او در همین حین به تحصیل در رشته سینما و تئاتر پرداخت.
آهنگسازی برای چند فیلم، تهیه‌کنندگی در تلویزیون مکزیک و ساخت تیزرهای تبلیغاتی از دیگر تجربیات ایناریتو در آن سالها به شمار می‌آید.
یک اتفاق ساده باعث تغییر مسیر حرفه‌ای ایناریتو شد. او با گیلرمو آریاگا فیلمنامه‌نویس جوان، آشنا شد؛ آشنایی که خیلی زود به یک رفاقت عمیق انجامید. آنها سالها روی قصه‌هایی که فکر می‌کردند مناسب سینماست کار کردند. قصه‌هایی که از دل آنها فیلمنامه سه اپیزودی «آماروس پروس» بیرون آمد.
فیلمی که براساس سه قصه مستقل از هم در سال 2000 ساخته شده تا پای دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی پیش رفت.چیزی که ستایش منتقدان و داوران فستیوال‌های اروپایی را در پی داشت شیوه تازه و متفاوت «آلوروس پروس» در روایت بود.
سه کاراکتر اصلی فیلم با سه داستان مجزا از هم به وسیله یک تصادف با همدیگر پیوند می‌یابند.
ایناریتو پس از این فیلم، چند فیلم کوتاه ساخت و بعد «21گرم» را با حضور بازیگرانی چون شان پن، نیامی واتس و بنیچیو دل‌تورو مقابل دوربین برد. فیلمنامه این فیلم هم توسط گیرمو آریاگو نوشته شد.
در «21 گرم» سبکی که آریاگو و ایناریتو در «آموروس پروس» دنبال کرده بودند، با ظرایف و بداعت‌های بیشتر، به چشم می‌خورد. فیلمی تلخ و تقدیرگرایانه درباره مرگ و جوهره هستی.
«21 گرم»که برخی از منتقدان آنها را بدیع‌ترین فیلم یک دهه اخیر سینما خوانده‌اند، باعث شد تا ایناریتو بیشتر در کانون توجهات قرار بگیرد. به همین خاطر بود که «بابل» فیلم تازه او از همان ابتدای کلید خوردن بازتاب رسانه‌ای گسترده‌ای داشت.
در سومین همکاری مشکرت ایناریتو و آریاگو باز هم با داستانی اپیزودیک روبه‌رو هستیم. چهار داستان مجزا از آدم‌هایی که یک فصل مشترک دارند و آن غم تنهایی است.
ایناریتو به همراه دوست فیلمنامه‌نویسش آریاگو، در مقام مؤلفان تازه سینمای معاصر حاضر شده‌اند.
فیلم‌های «آموروس پروس»، «21 گرم» و «بابل» هر سه آثاری تلخ با ساختار اپیزودیک و روایتی غیر خطی‌اند. انبوه فیلم‌هایی که به تقلید از این آثار در سراسر جهان ساخته شده است، میزان تأثیرگذاری آنها را بر سینمای معاصر جهان نشان می‌دهد.
