ایجاد چنین ذهنیتی در افکار عمومی، بازتاب روندی است که طرح یارانهها در طول 2 سال گذشته به‌طور عام و 2ماه گذشته به‌طور خاص تجربه کرده است. مردم درحالی‌که از سال 87 همکاری خود را برای اجرای این طرح از طریق تکمیل فرم اقتصادی خانوار نشان دادند، با طولانی شدن مسئله و ایجاد تغییرات پی‌درپی از یک سو و بروز چالش‌های جدی کارشناسی بر سر ماهیت و چگونگی اجرای طرح در سطح مجلس و دولت،
در شرایط سرگردانی و بی‌تفاوتی قرار گرفتند و عملا به جای اینکه به عنوان بازیگر اصلی در این بازی مورد توجه قرار گیرند هرازگاهی صرفا در نقش‌های متفاوت از همه‌پرسی تا فداکاری و ازخودگذشتگی برای عدم‌دریافت یارانه نقدی دعوت به بازی شده‌اند اما در این میان مردم هنوز نمی‌دانند قرار است چه اتفاقی بیفتد و صرفا با نگرانی، بازی دست‌اندرکاران را نظاره‌گر هستند.
در سطوح بالای تصمیم‌گیری و اجرا نیز اخبار مثبتی به گوش نمی‌رسد. برایند این شرایط تغییرات پی‌درپی در برنامه‌ها و تصمیمات و تاخیر در اجرای قانون یارانهها و اظهارات متفاوت است. دولت که مرتب از سال 87 به‌ویژه پس از اجرای طرح تکمیل فرم اطلاعات اقتصادی خانوار خود را آماده اجرای هرچه سریع‌تر این طرح اعلام می‌کرد، هم‌اکنون اجرای آن را به نیمه دوم سال 89 موکول کرده است.
اظهارات اخیر وزیر اقتصاد گویای این واقعیت است که هنوز بسترهای اجرای این قانون فراهم نشده و دولت تلاش دارد در نیمه اول سال این بسترها را فراهم کرده و بخشی را نیز به‌صورت آزمایشی در قالب افتتاح حساب در 3 استان کشور اجرا کند.
این مسائل نشان‌دهنده این است که آمادگی‌هایی که دولت مدام در طول 2 سال گذشته اعلام کرده هنوز فراهم نشده و عملا دولت به لحاظ کارشناسی و پیش‌بینی عواقب اجرای طرح هنوز به جمع‌بندی لازم و نهایی نرسیده است.
بروز چنین شرایطی در 2 سطح مردم و مدیریت اجرا به‌نفع طرح توسعه‌ای اصلاح نظام یارانهها نیست. به‌نظر می‌رسد تعلل و تاخیر بیش از حد در اجرای این طرح موجب سرد شدن مردم برای همکاری جدی از یک سو و عادت کردن مسئولان به در حاشیه بودن طرح اصلاح یارانهها و کاهش حساسیت‌ها نسبت به آن شود و این اصولا در جهت مصالح ملی کشور نیست.
با وجود همه انتقادهای جدی به طرح اصلاح نظام یارانهها، به‌دلیل تعدد و تکثر کاستی‌ها و ضعف کار کارشناسی و مبانی نظری طرح، باید توجه داشت حال که در طول 2 سال گذشته افکار عمومی و سطوح بالای مدیریتی درگیر این موضوع شده، فرصت اجرا از دست نرود و با جدیت و عزم بالا و بدون تاخیر کمر همت به اجرای طرح بسته شود. این فرصت، فرصتی بی‌بدیل است که به‌راحتی به‌دست نمی‌آید. تلاش شود این طرح مثل طرح‌های دیگر به بایگانی سپرده نشود.
