این فیلم‌ساز که قبل از این برای کودکان و نوجوانان فیلم‌های «تارزان و تارزن» و «سرتو بدزد رفیق» را ساخته، در کار تازه خود به سراغ یک قصه کمدی و فانتزی رفته است. «چگونه میلیاردر شدم؟» که براساس فیلم‌نامه‌ای از خود عبدالعلی‌زاده هم اکنون در حال فیلم‌برداری است، قصه جوانی به نام رضا شاکری را تعریف می‌کند. رضا (با بازی مهدی امینی‌خواه) مشکلات زیادی با خانه و خانواده دارد و توانایی حل این مشکلات را ندارد. او برای حل این مشکلات، در میانه حوادثی باورنکردنی قرار می‌گیرد و در سفری سخت و رؤیایی، سر از دنیای دیگری در می‌آورد. دنیایی که رضا در آن قرار می‌گیرد، جایی است که بودن در آن آرزوی هر انسانی است.
«چگونه میلیاردر شدم؟» که تا به‌حال حدود 40 درصد صحنه‌های آن به مدیریت مرتضی غفوری فیلم‌برداری شده، توسط حامد رضی تدوین می‌شود. فتحعلی اویسی در قصه فیلم نقش عموی رضا شاکری را دارد که راوی ماجراهای فیلم است و حوادث قصه از نگاه و زبان او تعریف می‌شود. این شخصیت در طول قصه، همراه و در کنار رضا است. السا فیروزآذر، یوسف صیادی، مریم امیرجلالی، کتایون اویسی، محمدشیری و سعید پیردوست دیگر بازیگران «چگونه میلیاردر شدم؟» هستند.
عبدالعلی‌زاده با اشاره به حال و هوای فانتزی فیلم تازه خود به «دوچرخه» می‌گوید: «بعد از کارگردانی و نمایش عمومی «سیزده گربه روی شیروانی» که مایه‌های فانتزی و تفریحی داشت، سعی کردم برای کارهای بعدی‌ام هم به سراغ این نوع کار بروم. از طرفی احساس می‌کردم این ژانر برای تعریف قصه‌ام بهتر و مناسب‌تراست. «چگونه میلیاردر شدم؟» با آن که لحن کمدی و فانتزی دارد، ولی درباره یکی از مشکلات جامعه ما صحبت می‌کند. این روزها بحث سوءاستفاده‌های مالی- یا همان کلاه‌برداری- یکی از بحث‌های متداول جامعه ماست. نمی‌خواستم بحث درباره این موضوع، خشک و جدی باشد. در عین حال، به کمک این قصه می‌توانستم در باره این دیدگاه و اعتقاد حرف بزنم که اگر کسی باور داشته باشد که نجات دهنده همه ما خدای بزرگ است، می‌توان نتیجه‌گیری خوبی هم از این قصه کرد. این اعتقاد که توکل به خدا کمک زیادی به آدم می‌کند و با بیرون کشیدن او از یک فضای متشنج باعث آرامش روحی می‌شود، به شخصیت محوری قصه فیلم کمک می‌کند تا بر مشکلات خودش غلبه کند و به آرامش برسد.»
با این حال، عبدالعلی‌زاده این نکته را توضیح می‌دهد که بخش فانتزی کار فقط حدود پنج دقیقه از کل قصه فیلم را در بر می‌گیرد و اضافه می‌کند: «فضای کلی کار البته فانتزی است، ولی صحنه‌های فانتزی زمان زیادی از این قصه را نمی‌گیرد. در حقیقت، ما از عامل تخیل و فضای فانتزی کمک می‌گیریم تا یک قصه واقع‌گرا را تعریف کنیم. جلوه‌های ویژه فیلم هم در همین راستا معنی پیدا می‌کند. »
عبدالعلی‌زاده دلیل استفاده از شهر اصفهان به عنوان محل فیلم‌برداری (لوکیشن) را قدیمی و سنتی بودن فضای این شهر می‌داند و می‌گوید: «کل صحنه‌های فیلم در این شهر فیلم‌برداری می‌شود، قصه فیلم می‌طلبید که در یک فضای قدیمی اتفاق بیفتد. در فضای امروزی تهران، اتفاقاتی که برای شخصیت‌های اصلی رخ می‌دهد، خیلی قابل باور نبود. فضای محله‌های قدیمی اصفهان، قصه ما را باورپذیرتر می‌کند.»
