عصمت یاری در گفت‌وگو با مهر با بیان اینکه 27 میلیون کودک زیر 18 سال در ایران وجود دارد، ادامه داد: آمار سازمان بهزیستی نشان می‌دهد 144 هزار و 565 مورد کودک‌آزاری در 6 ماه اول سال 88 به اورژانس اجتماعی گزارش شده است.
وی با اشاره به اینکه به‌طور متوسط روزانه 500 تا 1600 تماس با اورژانس اجتماعی برقرار می‌شود، اظهار داشت: 11 درصد تماس‌های اورژانس اجتماعی در 9 ماه اول سال 88 در مورد کودک‌آزاری بوده است.
همچنین 9 میلیون کودک پایین‌تر از 6 سال در کشور وجود دارد و 30درصد از کودکان یک تا 5سال در معرض آزارهای جسمی هستند. این فعال حوزه کودکان اضافه کرد: در 6 ماه اول سال 88، 200 مورد کودک‌آزاری به دفتر انجمن حمایت از حقوق کودکان اطلاع داده شده است که از این تعداد 20 درصد جسمی و 32 درصد عاطفی بوده است.
به گفته وی، 53 درصد آزارها توسط پدران و در کل 90 درصد آزارها توسط پدر و مادرها یا ناپدری و نامادری و در فضای خصوصی و منزل انجام می‌شود.
یاری با اشاره به اینکه از موارد گزارش شده کودک آزاری به انجمن حمایت از حقوق کودکان بیش از 90 درصد خانواده‌ها وضعیت نابسامان داشتند، گفت که در 26 درصد از موارد وجود اعتیاد در خانواده و 28 درصد طلاق و در بقیه خانواده‌ها مشاجره و درگیری و بیماری‌های روانی در والدین گزارش شده است.
وی با بیان اینکه کودکان قربانی کودک‌آزاری هستند و نه علت آن، بررسی عواملی که منجر به بروز این مسئله اجتماعی می‌شود را دارای اهمیت دانست و گفت: بیشتر آزارها در فضای خصوصی و توسط پدر و مادر انجام می‌شود و تقریباً همه موارد در خانواده‌های نابسامان است.
70درصد رفتار‌های خشن با کودکان در فضای خانواده‌ها اتفاق می‌افتد
مسئول واحد مددکاری انجمن حمایت از حقوق کودکان افزود: رابطه معناداری میان خانواده‌های نابسامان و تعداد و نوع آزار کودکان وجود دارد. کودکان در خانواده‌های نابسامان و معتاد بیشتر مورد آزار چندگانه و توأم جسمی، عاطفی، غفلت و جنسی قرار می‌گیرند.
در خانواده‌هایی که والدین سطح تحصیلات بالاتری دارند کودکان بیشتر مورد آزار عاطفی قرار می‌گیرند. در کل در هر دو نوع خانواده کودک‌آزاری تاثیر سوء بر شخصیت و خودپنداری کودک دارد و هر دو مانعی بر رشد عاطفی، روانی و اجتماعی کودک است.
وی با بیان اینکه نهادینه‌بودن خشونت در خانواده و بازتولید این فرهنگ در نسل‌های بعدی از دلایل فرهنگی کودک آزاری است، گفت: هنوز هم نزدیک به 70 درصد خشونت‌ها در فضای خصوصی و خانواده اتفاق می‌افتد و مهم‌ترین تاثیر این خشونت ایجاد دوگانگی در شخصیت کودکان، محترم‌نبودن مفاهیم پدر و مادر و همزمان آسیب از جانب آنها خواهد بود.
تشویق به اعتماد و احترام به آنها و تاکید بیش از حد در مورد اطاعت و حرف‌شنوی از والدین به‌رغم ازدیاد و فزونی کاستی‌ها و غفلت‌ها و بی‌کفایتی والدین در تربیت فرزندان موجب تشدید احساس تنفر، گناه و خشم در کودکان می‌شود.
وی اضافه کرد: در برخی موارد ما شاهد تماس تلفنی کودکانی هستیم که مورد آزار والدین قرار می‌گیرند و احساس گناه شدیدی در مورد اطلاع رسانی آزار دارند.
یاری با اشاره به رواج استفاده از تنبیه جسمی و عاطفی تحت عنوان تربیت کودک و تایید قانونی و عرفی آن‌که به‌صورت هنجار پذیرفته شده است، گفت: نتایج یک تحقیق میدانی در ایران نشان می‌دهد که بیش از 50 درصد والدین تنبیه بدنی کودکان را حق خود می‌دانند و آن را یکی از راه‌های تربیت کودکان ذکر می‌کنند و 40درصد والدین اقدام به تنبیه بدنی کودکان کرده‌اند.
