و پس از تلاش و کوشش فراوان کارشناسان و دوستداران میراث فرهنگی بالاخره این مجموعه بی‌نظیر، به سیاهه میراث جهانی پیوست و به‌عنوان دهمین اثر جهانی ثبت شده ایران در این فهرست قرار گرفت، آن‌هم با شروطی و رفع برخی موانع و مشکلاتی که اگر رفع نشوند خطر خروج این اثر از فهرست میراث جهانی وجود دارد.
پس از این اعلام، که شادمانی مردم را به همراه داشت مسئولین فرهنگی استان و دیگر سازمان‌های مرتبط و همچنین میراث فرهنگی کشور اعلام کردند جشن باشکوه و درخوری به‌عنوان جشن ملی سازه‌های آبی شوشتر برپا می‌دارند که مردم شوشتر و علاقه‌مندان میراث هم در آن حضور خواهند داشت؛ وعده‌های کاذبی که این شور و هیجان را به‌رغم همه تدارک دیدن‌ها و آماده‌سازی‌‌ها به واقعیت نزدیک نکرد.
میراث هم به چاپ پوستر و اطلاع‌رسانی برگزاری جشن‌سازه‌های آبی پرداخت اما این جشن بدون هیچ توجیه و توضیح خاصی به تعویق افتاد. پس از چند بار اعلام برگزاری در سال گذشته و وعده‌های پی در پی و عدم‌برگزاری آن بالاخره طلسم شکسته شد و ناگهان در روزهای پایانی خردادماه از سوی میراث فرهنگی اعلام شد جشن سازه‌های آبی در اوایل تیرماه و در روزهای سوم، چهارم یا پنجم تیرماه برگزار خواهد شد. اما در نهایت در روز31 خرداد به یکباره اعلام شد این جشن 2تیرماه(دو روز بعد) باحضور دکتر محمود احمدی‌نژاد برگزار میشود. همه منتظر بودند که به جشن خودشان دعوت بشوند اما این انتظار هیچ سودی نداشت.
نکته حائز اهمیت اینکه خود اداره کل میراث فرهنگی خوزستان تا 2 روز قبل از برگزاری جشن، دقیقاً نمی‌دانستند یا نمی‌خواستند بگویند جشن چه روزی برگزار میشود؟! تا 2 روز پیش از برگزاری این مراسم هیچگونه تبلیغاتی اعم از پارچه نویسی و نصب بنر در سطح شهرشوشتر و همچنین مرکز استان خوزستان (اهواز) به چشم نمی‌خورد.
مسئولین و اداره کل میراث فرهنگی از انجام برنامه‌های گوناگون چند روزه در حاشیه این جشن خبر دادند که از جمله آنها برگزاری شب‌های فرهنگی در شوشتر، نور افشانی و برپایی نمایشگاه صنایع‌دستی بود چرا که به گفته مسئولین قرار بود جشن باشکوه و درخوری برای مردم لایق خوزستان برگزار شود و اما سرانجام...
باید گفت جای بسیاری در این مراسم خالی بود. انجمن‌ها، مطبوعات محلی استان، دوستداران واقعی میراث، کارشناسان و علاقه‌مندانی که در تهیه و مقدمات ثبت آن کوشش کردند از همه مهم‌تر مردم خوب شوشتر غایب اصلی این جشن بودند.
مجموعه‌ای که تا این پایه در جهان بی‌مانند است که ثبت جهانی میشود و از شهر، استان و کشور می‌گذرد و جنبه فراملی و جهانی پیدا می‌کند آیا سزاوار برگزاری مراسمی به این شکل و صورت است؟ آیا ارزش این رخداد به‌راستی بزرگ در این هیاهوی برگزاری مسابقات فوتبال کمتر از بازی‌های جام‌جهانی است؟ به‌راستی نباید تبلیغاتی در خورتوجه در سطح ملی و فراملی برای آن صورت می‌گرفت؟
