تیم‌آمریکایی در بررسی 20 ساله 4هزار نفر به ارتباطی بین ژن‌های کنترل کننده ایمنی و این بیماری ، پی برده اند نیمی از این افراد به پارکینسون مبتلا بوده‌اند.
این یافته ها امکان تعیین اهداف و بخش‌های جدید برای تولید دارو را افزایش می‌دهد.
گروه‌پژوهشی موردنظر فقط به دنبال دلیل ژنتیک برای بروز این بیماری نبوده اند بلکه عوامل و فاکتورهای بالینی و محیطی را نیز مورد بررسی قرار داده‌اند.
در طی این پژوهش آنها متوجه شدند که گروهی از ژن‌ها که به صورت گروهی و جمعی به ژن‌های" ایچ ال ای" معروف‌اند
ارتباط هایی با این وضعیت دارند.
این ژن‌ها عامل کلیدی سیستم ایمنی برای تشخیص مهاجمان خارجی از بافت‌های خود بدن اند.
پیش از این مشخص شده بود که مصرف‌کنندگان داروهای ضد التهاب و مسکن مانند ایبوپروفن احتمال ابتلایشان به پارکینسون کمتر است که خود همین می‌تواند تاییدی باشد بر ایده تاثیر سیستم ایمنی در بروز این بیماری.
اما این تاثیر محافظتی احتمالا به خاطر تفاوت‌های ژنتیک برای همه یکسان نیست.
پژوهشگران بر این باورند حالا با یافته‌های جدید و دانسته‌های قبلی و ارتباط همه اینها با هم شاید بشود داروهایی با تاثیر بهتر و تعیین شده تر تولید کرد.
