وی در پایان نخستین سال سلطنت خود چنین تصمیمی گرفته بود. طبق سنگ نبشته‌های موجود، مقایسه قلمروی ایران در سال 486 پیش از میلاد - سال درگذشت داریوش یکم - با سال 337 پیش از میلاد نشان می‌دهد که در این 149 سال با همه نوسان‌های دربار هخامنشی، در خطوط مرزی این قلمرو تغییر منفی رخ نداده، که این امر نتیجه نظمی بود که داریوش برقرار کرده بود.
جنگ ایران و عثمانی بر سر ایروان
امپراتوری عثمانی 22 آگوست سال 1635 شهر ایروان را از دست ایران خارج ساخت اما شاه صفی با اعزام نیروی تازه‌نفس از اصفهان آن را پس گرفت. این نیرو 5هزار تن از سربازان عثمانی را اسیر گرفت. باوجود این، سال بعد عثمانی‌ها دوباره ایروان را تصرف کردند و مناقشه ادامه یافت. ایروان (پایتخت جمهوری ارمنستان) در پایان جنگ دوم روسیه با ایران و طبق قرارداد ترکمن‌چای (سال 1828) از ایران جدا و به روسیه داده شد.
طاق‌کسری و جنجال جهانی 1923
انتشار یک تمبر پست در عراق در آگوست 1923 با نقش نمای طاق‌کسری در تیسفون یک جنجال جهانی را به‌دنبال داشت که موسولینی آن را گسترش می‌داد و حزب او انگلیسی‌ها را متهم می‌کرد که می‌خواهند «خاورمیانه انگلیسی» بسازند و نامش را بمانند هندوستان انگلیس «خاورمیانه انگلیس» بگذارند. در این زمینه از 22آگوست آن سال یک سمینار مرکب از شرق‌شناسان و مدرّسان جغرافیای تاریخی در رم تشکیل شده بود که در جلسات آن درباره گذشته عراق و نیز طاق‌کسری مفصلا بحث شده بود؛ ازجمله اینکه تلفظ اشکانی تیسفون «تیسپهان بر وزن ایسپهان- سپاهان = اصفهان» است و طاق (ایوان) 54 در 27متری کسری، در دوران ساسانیان، شاهیگان سپید (کاخ‌سفید) خوانده می‌شد.
بازگشت شاه و بسط نفوذ آمریکا در ایران
22 آگوست 1953 (31 مرداد 1332) و 3 روز پس از براندازی حکومت مصدق، شاه (پهلوی دوم) به ایران بازگشت. براندازی دولت مصدق با توطئه مشترک لندن و واشنگتن صورت گرفته بود. با این براندازی، نفوذ دولت واشنگتن به‌تدریج جای نفوذ 150 ساله انگلستان در ایران را گرفت و بر خاورمیانه مسلط شد. در همین روز در تهران اعلام شد که دکتر مصدق و همکارانش در دادگاه‌های نظامی محاکمه خواهند شد.
اخراج عثمانی‌ها از یمن
افراد مسلح شیعه زیدیه که کار اخراج عثمانی‌ها از خاک یمن را از جولای 1635 میلادی آغاز کرده بودند، 22 آگوست این سال پیروز شدند و حکومت یمن مستقل در دست امام این فرقه قرارگرفت. نظام حکومتی زیدیه در یمن و عمدتا در مناطق شمالی و شیعه‌نشین تا دهه 1960 به‌مدت بیش از 3قرن ادامه داشت.
