هدف کلی کمیته بین‌المللی المپیک از برگزاری این دوره از بازی‌ها ارج نهادن و ارزش گذاشتن به اهداف المپیک و فلسفه المپیزم بوده است. این اهداف شامل روحیه جوانمردی، دوری از ترس، سخاوتمندی، میهن‌پرستی، ارج نهادن به بزرگ‌تر و مربی و غیره بود. نخستین دوره بازی‌های المپیک نوجوانان با حضور3600 ورزشکار 14تا 18ساله از 204 کشور جهان و در 26 رشته ورزشی برگزار شد که در پایان 3 کشور چین، روسیه و کره‌جنوبی به‌ترتیب با کسب 30، 18 و 11 مدال طلا اول تا سوم شدند.
دستاورد حضور لشکر52 نفره ورزشکاران نوجوان ایرانی در نخستین دوره بازی‌های المپیک نوجوانان در سنگاپور تفاوت مشهودی با آنچه کاروان ورزشی بزرگسالان کشورمان در دهه‌های اخیر از بازی‌های المپیک سیدنی گرفته تا آتن و به‌خصوص در پکن از خود برجای گذاشتند، نداشت. کسب 5 مدال آن هم در3 رشته تکواندو، وزنه‌برداری و کشتی از میان 26 رشته ورزشی، بیانگر این واقعیت بود که به‌رغم برگزاری 2 دوره از المپیاد ایرانیان- که با هدف تغییرات بنیادین و تحول و تقویت پایه‌های ورزش قهرمانی با تبلیغات و هزینه سنگین در کشور طراحی شد- حداقل در این رویداد فرهنگی و ورزشی جواب نداده است.
ورزش ایران با وجود گسترش و توسعه ورزش در جهان و نقش‌آفرینی رشته‌های پر مدال و پایه چون شنا، دوومیدانی و تیراندازی همچنان وابستگی خود به 2 رشته قدیمی کشتی و وزنه‌برداری و تکواندو، ضلع جدید تازه پیوسته به این دو را حفظ و رها نکرده است و در صورت ناکامی احتمالی در این سه رشته به‌نظر می‌رسد در آینده سرنوشتی مشابه بازی‌های المپیک پکن در انتظارش خواهدبود. سنگاپور زنگ هشداری بود که اگر جدی گرفته نشود و تغییر نگرش اساسی را به همراه نداشته باشد چه‌بسا 2سال بعد در نانجینگ نتیجه‌ای بدتر از این دوره در انتظار ورزش ایران خواهد بود.
اساسا می‌توان اذعان داشت هیچگونه فرایند سیستماتیک از زمان شناسایی مستعدین ورزشی تا زمان کسب عناوین مختلف قهرمانی در حال حاضر در کشور وجود ندارد و اندک موفقیت‌های حاصله نیز محصول کار گلخانه‌ای چند فدراسیون ورزشی خاص است. بازی‌های سنگاپور یک‌بار دیگر لزوم همکاری هرچه بیشتر و نزدیک‌تر سازمان تربیت بدنی و آموزش و پرورش و نقش فراموش شده آنان را در اهمیت دادن و نهادینه‌کردن این پدیده تأثیرگذار اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی یادآورشد و اینکه اگر ورزش ایران خواهان رسیدن به مدارج بالاتر است در رده‌های پایه نیازمند مشارکت جدی‌تر آموزش و پرورش و در مراتب بعدی آموزش عالی با رویکردی متفاوت با امروز است.
تکواندو موفق‌تر از همه
درمیان 3 رشته مدال‌آور، تکواندو موفق‌تر از بقیه و حتی وزنه‌برداری و کشتی بود. کاوه رضایی در رشته تکواندو و در وزن 55کیلوگرم، بعد از استراحت در دور اول، در دور دوم حریفی از هائیتی را ضربه فنی کرد، در نیمه‌نهایی حریفی از کشور میزبان را برد و در دیدار فینال نیز قدرتمندانه حریف قزاقستانی خود را شکست داد و به مدال طلای این دوره از بازی‌ها رسید. محمد سلیمانی در وزن 48 کیلوگرم، در دور اول با قرعه استراحت روبه‌رو شد، در دور بعد حریفی از ازبکستان را برد، در نیمه نهایی حریفی از آمریکا را مغلوب کرد و در دیدار نهایی به‌دلیل آسیب‌دیدگی به میدان نرفت و به مدال نقره قناعت کرد. مریم شیرجهانی در وزن 44 کیلوگرم دختران در دور اول مغلوب حریفی از ترکیه شد و در نهایت نهم شد. وزنه‌برداری با 2 شرکت‌کننده به لطف تک‌مدال طلای با ارزش پدیده جدید وزنه‌برداری کاظمی‌نژاد نشان داد که ایران در حال حاضر با وجود بحرانی که در این رشته با خداحافظی چهره‌های شاخص و دوپینگ روبه‌رو شد، دارای بهترین قهرمانان در اوزان سنگین است که به‌زودی جا پای رضازاده خواهند گذاشت.
علیرضا کاظمی نژاد در دسته سنگین وزن (به اضافه 85کیلوگرم) با مهار وزنه‌های 155 و 196کیلوگرم و مجموع 351کیلوگرم به‌عنوان قهرمانی دست یافت و مدال طلای این دوره از بازی‌ها را برای کاروان ایران به دست آورد. محسن غزالیان در وزن 69کیلوگرم با مهار وزنه‌های 118 و 135 کیلوگرم و مجموع 253 کیلوگرم به‌عنوان هفتمی دست پیدا کرد. کشتی نیز برخلاف آنچه از این رشته سنتی انتظار می‌رفت به‌دلیل ناکامی در مسابقات انتخابی تنها با 3 شرکت‌کننده در 2رشته آزاد و فرنگی در سنگاپور حاضر شد و با وجود کوتاه‌ماندن دستش از مدال طلا با یک نقره و یک برنز به‌کارخود خاتمه داد. مهران شیخی در رشته کشتی آزاد و در وزن 46 کیلوگرم، حریفانی از ونزوئلا و پرو را برد و در دیدار فینال مغلوب حریف روس خود شد و به مدال نقره رسید. مهرداد خمسه نیز در رشته کشتی فرنگی و در وزن 42کیلوگرم در دور اول به قزاقستان باخت، در دور دوم مصر را برد و با شکست مقابل حریفی از کوبا به دیدار رده‌بندی راه نیافت. وی در پایان به مصاف حریفی از اکوادور رفت که با شکست این حریف پنجم شد.
همچنین یوسف قادریانی در وزن 69 کیلوگرم کشتی فرنگی، در دور اول حریفی از الجزایر را مغلوب کرد، در دور دوم به ترکیه باخت و با شکست حریفانی از سوریه و بلاروس به مدال برنز این وزن رسید.
والیبال و بسکتبال، ناکامان بزرگ
درمیان رشته‌های گروهی، والیبال و بسکتبال ناکامان بزرگ بودند. خیلی‌ها از جمله دبیر کل کمیته ملی المپیک حساب ویژه‌ای روی موفقیت 2رشته گروهی والیبال و بسکتبال کرده بودند. در این بین توقع از والیبال به‌مراتب بیشتر از بسکتبال بود که با قهرمانی در آسیا و حضور در بازی‌های تدارکاتی در روسیه برای خود ادعاهایی داشت که همه رویاهایش خیلی زود و در همان بازی اول با آرژانتین رنگ باخت. ایران در دیدار دوم مقابل تیم قدرتمند کوبا رقابتی بسیار متفاوت با دیدار اول نشان داد اما به‌رغم شایستگی و با اینکه ست اول را با نتیجه 25 بر 21 برنده شده بود، در 3ست بعدی با نتایج 25 بر 22، 25 بر 19 و 25 بر 22 شکست خورد.
بازی با کوبا بیانگر این واقعیت بود که تیم ایران و کادر فنی آن در بازی اول از نظر روحی در همان حال و هوای مسابقات آسیایی تهران سیر می‌کردند و فاقد شرایط مطلوب برای بازی اول بودند. والیبالیست‌های ایران پس از ناکامی در راهیابی به مرحله نیمه پایانی برای کسب عنوان پنجمی به مصاف کنگو رفتند که این تیم را در 3ست متوالی و با نتایج 25 بر 9، 25 بر 15 و 25 بر 17 شکست دادند و به‌عنوان پنجمی المپیک دست یافتند. البته والیبال در گروهی دشوار که رقبای همگروهش کوبا و آرژانتین به فینال رسیدند نشان داد که به لحاظ قرعه هم خیلی خوش‌شانس نبود. در این میان داستان تیم 3 نفره بسکتبال متفاوت با والیبال بود.
بسکتبال حداقل به گفته سرمربی جوانش ابوالقاسم کیانی هیچ ادعایی نداشت و بدون بازی‌های تدارکاتی راهی سنگاپور شد. از همه جالب‌تر اینکه مسئولان کمیته ملی المپیک از قبل نمی‌دانستند که بازی‌های این تیم در زمین روباز انجام خواهد شد و این درحالی بود که بازیکنان تیم 3 نفره ایران قبل از حضور در سنگاپور تمامی مدت را در تهران در سالن تمرین کرده و در سنگاپور در زمین روباز با حریفان بازی کردند!
