بعد از آن ناکامی تلخ درالمپیک پکن اینگونه به‌نظر می‌رسید که کشتی با تغییروتحولات صورت گرفته با انتخاب مسیری مناسب شاید بتواند دوباره درجاده موفقیت قدم بگذارد ولی اصراربرادامه همان راه غلط گذشته وایجادحواشی با بهانه‌هایی چون کمبود اعتبار وبسنده کردن به حداقل‌ها ونداشتن برنامه‌ای مدون برای دگرگونی اساسی وپشتوانه‌سازی باعث شد تا آرامش یکساله ناشی ازعنوان سومی جهان دردانمارک درآستانه بازی‌های آسیایی دوباره رنگ ببازد.
کسب 2مدال وآن هم ازدست رفتن مدال طلای تقوی پس از یکسال وبرجای گذاشتن نتیجه‌ای دورازانتظارازتیمی 7نفره که مربیانش ادعا داشتند بیشترین تمرین را درمیان تیم‌های مدعی قهرمانی داشته ونفراتشان از نظرتجربه برهمه تیم‌های شرکت‌کننده می‌چربیدند به هیچ وجه قابل‌قبول نیست ونمی توان با سرهم‌کردن بهانه‌های تکراری ناکامی حاصله را توجیه کرد.
با وجود همه نگرانی‌هایی که مبنی بر زدوبندهای پشت پرده میان تیم‌های روسی زبان وجود داشت، کار با نتایج ضعیفی که کشتی‌گیران ما در این دوره از رقابت‌ها داشتند حتی به چنین جاهایی کشیده نشد. در مسکو یک‌بار دیگر ثابت شد که همه برنامه‌های تدوینی کادر فنی در طول یکسال گذشته ازجمله ممانعت کشتی‌گیران از حضور در مسابقات انتخابی تیم ملی و شرکت‌ندادن‌شان در مسابقات بزرگ تاچه اندازه غلط واشتباه بوده وحق با منتقدین و آنهایی بوده است که به درستی از عدم برگزاری کشتی انتخابی به‌عنوان پاشنه آشیل کشتی یاد می‌کردند.
در یک مقایسه گذرا میان موقعیت کنونی کشتی فرنگی و آزاد ایران درجهان باید یادآورشد که کشتی فرنگی از یک نظر بسیار خوش‌شانس تراز کشتی آزاد است که حداقل در مقطع کنونی با بهره‌گیری از هوش و ذکاوت یک مربی خلاق و فکوربا وجود مشکلاتی کم وبیش مشابه با کشتی آزاد با تکیه به توانایی‌های محمد بنا بسیاری ازضعف هایش را پوشش می‌دهد.
حسن رنگرز، مشاور امور جوانان رئیس سازمان تربیت بدنی گفت: نباید از این شکست‌ها بی‌تفاوت بگذریم وباید باخت‌ها را جدی بگیریم. متأسفانه افتخارات ما در کشتی یا خیلی خوب هستند یا خیلی بد. به‌عنوان مثال روسیه سال گذشته در مسابقات جهانی توفیقی نداشت ولی امسال با برنامه‌ریزی‌ای که کرد با اختلاف فاحش قهرمان شد.
قطعا این کار خاستگاه فنی داشته است. رنگرز در واکنش به اظهارنظر اخیر یزدانی خرم مبنی براینکه قراربوده تیم ملی در این مسابقات برای بازی‌های آسیایی آماده شود، گفت: فکر نمی‌کنم چنین اظهارنظری صحیح باشد و مسابقاتی با کیفیت جهانی که یکی از شاخص‌های ارزیابی عملکرد فدراسیون و کادر فنی است در قالب دیدار تدارکاتی دیده شود. بعید می‌دانم کادر فنی هم به این چشم به مسابقات نگاه کرده باشد. این بحث نه کارشناسی است و نه موضوعیت دارد.
رده بندی تیمی:
1- روسیه 66 امتیاز
2- آذربایجان 42 امتیاز
3- کوبا 37 امتیاز
4- ایران 28 امتیاز
5- گرجستان 21 امتیاز
6- بلغارستان 18 امتیاز
رده بندی اوزان هفت‌گانه رقابت‌ها
55 کیلوگرم: 1- ویکتور لبدوف (روسیه) 2- طغرل عسگراف (آذربایجان) 3- چامیزو مارکز (کوبا) یاسوهیرو اینابا (ژاپن). حسن رحیمی دهم شد. 60 کیلوگرم: 1- بسیک کودوخوف (روسیه) 2- واسیلی فدروشین (اوکراین) 3- مراد محمدی (ایران) سلیم خان حسین اف (آذربایجان). 66 کیلوگرم: 1- سوشیل کومار (هند) 2- آلن گوگایف (روسیه) 3- گیندری گارزون (کوبا) و جبرئیل حسن اف (آذربایجان). مهدی تقوی یازدهم شد. 74 کیلوگرم: 1- دنیس چارگوش (روسیه) 2- صادق گودرزی (ایران) 3- عبدالحکیم شاپیف (قزاقستان) گابور هاتوس (مجارستان). 84 کیلوگرم: 1- میهایل گانف (بلغارستان) 2- زائوربک سوخیف (ازبکستان) 3- سوسلان کتسویف (روسیه) رینری سالاس (کوبا). احسان لشگری هجدهم شد. 96 کیلوگرم: 1- ختاگ گازیموف (آذربایجان) 2- حاجی مراد گاتسالوف (روسیه) 3- گئورگی گوگشلیدزه (گرجستان) الکسی کروپنیاکوف (قرقیزستان). عرفان امیری پنجم شد. 120 کیلوگرم: 1- بلال ماخوف (روسیه) 2- آرتور تایمازوف (ازبکستان) 3- لوان بریانیدزه (گرجستان) آرزومانیدیس (یونان). فردین معصومی هفتم شد.
