تقریبا" تمامی گونه‌های ماهیان در بدن خود انواعی از مواد آلوده کننده را دارند و وجود مواد آلوده کننده باعث اثراتی بر مصرف کنند‌گان می‌گذارد. یکی از این نوع مواد آلوده کننده متیل‌جیوه است.
متیل‌جیوه شکل سمی جیوه است که در اثر آلودگی‌های صنایع ابتدا به‌صورت جیوه آزاد شده و پس از ورود به منابع آبی به‌صورت متیل‌جیوه در می‌آید.
در محیط آبی، متیل جیوه وارد بدن آبزیان از جمله ماهیان می‌شود. تقریبا" تمامی ماهیان دارای مقدار کمی جیوه در بدن خود می‌باشند. مقدار بسیار کم متیل‌جیوه، تاثیری بر انسان ندارد اما در صورتی که مقدار آن در بدن افزایش یابد، باعث اثرات بسیار بدی بر انسان و بخصوص کودکان خواهد شد.[خطر جیوه در ماهی‌های اقیانوسی بیشتر از ماهی‌های آب شیرین است]
خوردن مقدار زیادی ماهی حاوی جیوه می‌تواند اثرات بسیار بدی بر سلامت مادران باردار و فرزند آنها داشته باشد. متاسفانه وجود مواد آلوده‌کننده، دارای اثرات کوتاه مدت قابل مشاهد‌ه‌ای نیست و اثر خود را در دراز مدت بر فرد می‌گذارد.
مقدار کم جیوه، بر سیستم مغزی نوزادانی که در رحم مادر در حال شکل‌گیری هستند اثر منفی می‌گذارد. مقدار زیادتری از جیوه باعث اثرات شدیدی در رفتار کودکان می‌گردد و باعث اختلال در یادگیری آنها در سالهای بعد خواهد شد.
وزارت دارو و تغذیه ایالات متحده آمریکا توصیه کرده که مادرانی که در یک سال آینده قصد بچه‌دار شدن را دارند، مادران حامله، مادرانی که در حال شیر دهی می‌باشند و کودکان زیر شش سال از مصرف ماهیان دارای مقدار زیادی متیل‌جیوه پرهیز کنند.
چگونه می‌توان خود را در برابر اثرات منفی خورد ماهی آلوده حفاظت کرد:
1. از ماهیان کوچکتر و جوانتر استفاده کنید. زیرا ماهیان جوانتر و کوچکتر احتمال وجود جیوه درآنها کمتر است.
2. از ماهیان لاغرتری استفاده نمایید. ماهیان چاق‌تر و با دارا بودن بافت چربی بیشتر امکان ذخیره جیوه در بدن آنها بیشتر است.
3. از ماهیان گوشتخوار نظیر کوسه‌ماهیان استفاده نکنید. این ماهیان در مقایسه با ماهیانی که از منابع گیاهی تغذیه می‌کنند، دارای منابع بیشتری جیوه می‌باشند.
