در مورد منیزیم مطالب مختلفی بیان شده و مطالعه این ماده معدنی چندان آسان نیست. مکانیسمی که توسط آن دریافت منیزیم بر احتمال ابتلا به دیابت نوع دو اثر می‌گذارد هنوز مشخص نشده است.
دیابت نوع دو معمولا در بزرگسالی رخ می‌دهد (زمانی که بدن توانایی خود را برای متابولیزه کردن مؤثر قند از دست می‌دهد) یک مشکل رو‌به‌افزایش است. ارزیابی‌ها نشان داده‌اند تعداد افراد مبتلا به دیابت نوع دو در سراسر جهان ممکن است تا سال ۲۰۳۰ به ۳۷۰ میلیون نفر برسد. بیماری‌های مرتبط،مرگ و هزینه‌های درمانی مربوط به این بیماری نیاز به روش‌های مؤثر پیشگیری را نشان می‌دهند، از همین‌رو محققان طی سال‌های اخیر تحقیقات زیادی را جهت یافتن راه‌های جدید برای پیشگیری از بروز دیابت انجام داده‌اند.
به گزارش رویترز دکتر کاهه از دانشگاه کارولینای شمالی و همکارانش در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده‌اند که افرادی که از غذاهای حاوی منیزیم بالا و از مکمل‌های ویتامینی حاوی این ماده استفاده می‌کنند طی 20 سال 50 درصد کمتر از افرادی که منیزیم به میزان کم استفاده می‌کنند، در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار می‌گیرند.
نتایج این تحقیق می‌تواند توجیه‌کننده مصرف حبوبات و دانه‌های گیاهی حاوی منیزیم بالا باشد. پیش‌تر توصیه می‌شد که جهت کاهش خطر ابتلا به دیابت افراد از دانه‌های گیاهی و حبوبات استفاده کنند.
با این حال محققان می‌گویند که همچنان به تحقیقات بیشتر پزشکی جهت اثبات تاثیر منیزیم بر کاهش ابتلا به دیابت نیاز است.
محققان می‌گویند این مسئله که منیزیم می‌تواند بر کاهش خطر ابتلا به دیابت تاثیر گذار باشد بسیار با اهمیت است زیرا این ماده معدنی جهت عملکرد صحیح تعداد زیادی از آنزیم‌ها که در روند تولید گلوکز در بدن نقش دارند، نیز مورد نیاز است.
به منظور بررسی ارتباط میان منیزیم و کاهش احتمال خطر ابتلا به دیابت محققان میزان مصرف منیزیم و خطر ابتلا به دیابت را در 4هزار و 497 مرد و زن 18 تا 30ساله مورد تحقیق قرار دادند. هیچ‌یک از این افراد ابتدای تحقیق به دیابت مبتلا نبودند اما پس از 20 سال تحقیق و بررسی 330 نفر از مشارکت‌کنندگان به دیابت مبتلا شدند.
در نتیجه این تحقیق مشخص شد افرادی که در هر هزار کالری مصرفی خود 200میلی‌گرم منیزیم به‌طور روزانه مصرف می‌کنند 47 درصد کمتراز آن دسته از افرادی که میزان کمی از منیزیم مصرف می‌کنند در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار می‌گیرند.
بنابر گفته محققان وجود منیزیم برای متابولیسم کربوهیدرات (قند ) لازم است. افزایش مقدار گلوکز (قند ) خون در بیماران دیابتی باعث کاهش منیزیم خون و کمبود آن در ادرار می‌شود.
تنها بیماران دیابتی که در معرض خطر کمبود کلسیم هستند، باید منیزیم خون خود را ارزیابی کرده و اگر کمبودی وجود داشت آن را جبران کنند.
یکی از املاح مورد نیاز هر سلول از بدن، منیزیم است. بدن بزرگسالان حاوی 20 تا 28 گرم منیزیم است که 60درصد از آن در استخوان، 26درصد در عضله و ماهیچه‌ها و بقیه در بافت‌های نرم و مایعات بدن وجود دارد. نیمی از ذخایر منیزیم بدن درون سلول‌های بافت‌ها و اندام‌های بدن و نیمی از آن به صورت ترکیب با کلسیم و فسفر در استخوان وجود دارد. تنها یک‌درصد از منیزیم بدن در خون یافت می‌شود.
بدن انسان برای حفظ میزان ثابت منیزیم خون، خیلی سخت فعالیت می‌کند. بیش از 300 واکنش بیوشیمیایی در بدن برای فعالیت خود، به منیزیم نیاز دارند چرا که منیزیم باعث حفظ فعالیت عادی ماهیچه و عصب، ضربان منظم قلب و استحکام استخوان‌ها می‌شود. همچنین منیزیم در متابولیسم انرژی و سنتز پروتئین نقش دارد.
منیزیم در بسیاری از غذاها به مقدار فراوان یافت می‌شود و با رعایت یک رژیم غذایی عادی و درصورت انتخاب درست غذاهای مصرفی می‌توان مقدار کافی آن را تامین کرد. منابع غذایی خوب منیزیم عبارتند از: دانه‌ها، مغزها، آجیل، سبزیجات برگی شکل مثل کلم و اسفناج، غلات سبوس‌دار و حبوبات مثل لوبیا و سویا. تصفیه کردن غلاتی مانند آردگندم و برنج و فرایند غذاها مانند شکر، سبب از بین رفتن املاح از جمله منیزیم می‌شود.
منیزیم ماده معدنی مؤثری در پیشگیری و جلوگیری از بسیاری از بیماری‌هاست. منیزیم علاوه بر آنکه در کاهش خطر ابتلا به دیابت در افراد نقش دارد، در تنظیم فشار خون نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. رژیم‌های غذایی‌ای که حاوی مقدار زیادی سبزی و میوه باشند منیزیم و پتاسیم را در حد کافی تأمین کرده و باعث کاهش فشار خون بالا می‌شوند. مطالعات نشان می‌دهد دریافت زیاد منیزیم، پتاسیم و کلسیم و دریافت کم چربی و سدیم در برنامه‌ها و رژیم غذایی تأثیر زیادی در کاهش فشار خون بالا دارد. بنابراین توصیه می‌شود افراد با دریافت کافی منابع حاوی منیزیم از وقوع فشار خون بالا پیشگیری وآن را کنترل کنند.
دریافت کم منیزیم، همچنین باعث اختلال در ریتم ضربان قلب و بروز حملات و سکته‌های قلبی می‌شود. مطالعات انجام‌شده در بیمارانی که به سکته حاد قلبی مبتلا شده‌اند نشان داد که استفاده فوری از منیزیم پس از سکته قلبی سبب کاهش میزان مرگ در بیماران می‌شود.
ممکن است کمبود منیزیم،عاملی خطرزا در ایجاد پوکی استخوان باشد. کمبود منیزیم،متابولیسم کلسیم و هورمون تنظیم‌کننده کلسیم را در بدن تغییر می‌دهد. مطالعات مختلفی نشان می‌دهد که منیزیم،چگالی معدنی استخوان را بهبود می‌بخشد اما برای اثبات این موضوع نیاز به مطالعات بیشتری است.
در بیماری‌های دیگری مثل سردردهای میگرنی نیز مکمل‌دهی منیزیم ممکن است باعث کاهش سردرد شود اما برای اثبات این موضوع نیز نیاز به مطالعات بیشتری است.
اگرچه کمبود شدید منیزیم نادر است ولی علائم بالینی آن با لرزش، اسپاسم عضله، تغییرات شخصیتی، بی‌اشتهایی، تهوع و استفراغ مشخص می‌شود. پرش عضله، حرکات غیر ارادی، تشنج و کما نیز در افراد با کمبود شدید منیزیم گزارش شده است.
اگرچه افزایش دریافت منیزیم می‌تواند مانع از آهکی شدن استخوان شود ولی احتمال دریافت آن از منابع غذایی و مکمل‌ها خیلی کم است. تنها مورد مسمومیت در کارگران کارخانه ذوب فلزات مشاهده شده است که غبار منیزیم را به مقدار زیاد از راه تنفس یا راه دهان دریافت می‌کنند.
