به گزارش رویترز یافته‌های این پژوهشگران حاکی از آن است که میلیون نفر مبتلا به دیابت یا تشخیص‌داده نشده باقی می‌مانند یا به درستی درمان نمی‌شوند، و به این ترتیب در معرض خطر مرگ زودرس ناشی از بیماری قلبی یا عوارض وخیمی مانند نابینایی، بیماری مزمن کلیوی و مشکلات پا که ممکن است به قطع عضو بینجامد، قرار می‌گیرند.
دکتر استفن لیم از موسسه سنجش و ارزیابی سلامت در دانشگاه واشنگتن در سیاتل آمریکا در بیانیه‌ای گفت: "در تعداد بیش از حد زیادی از افراد دیابت و عوامل خطرساز بیماری‌های قلبی- عروقی مربوط به آن به درستی تشخیص داده نمی‌شود. آنهایی هم که بیماریشان تشخیص داده می‌شود، به طور موثری درمان نمی‌شوند.
لیم که در این بررسی در مورد بیماران دیابتی در جهان که در بولتن سازمان جهانی بهداشت منتشر شده است، شرکت داشته است، گفت: "این وضعیت بیانگر فرصت بزرگ از دست رفته‌ای برای کاستن بار بیماری هم در کشورهای ثروتمند و هم در کشورهای فقیر است."
دیابت در حال رسیدن به حد همه‌گیری است. به گفته این پژوهشگران تخمین زده می‌شود 280 میلیون نفر یا 6.4 درصد جمعیت جهان به این بیماری مبتلا باشند.
افراد دارای اضافه وزن در معرض خطر بیشتر دچار شدن به دیابت هستند، و پیش‌بینی می‌شود در دهه‌های آینده با افزایش میزان چاقی، شمار افراد دیابتی به سرعت افزایش یابد.
این گروه پژوهشی از داده‌های به دست آمده از نظرخواهی بهداشتی ملی برای بررسی میزان تشخیص و درمان دیابت در کشورهای کلمبیا، انگلستان، ایران، مکزیک، اسکاتلند، تایلند و آمریکا استفاده کردند و متوجه میزان‌های بسیار بالای عدم تشخیص یا درمان نامناسب دیابت شدند.
در آمریکا حدود 90 درصد بزرگسالان مبتلا به دیابت - یعنی بیش از 16 میلیون بزرگسال 35 ساله و بزرگتر- به هدف‌های عموما پذیرفته‌شده برای میزان طبیعی قند خون، فشار خون و کلسترول نمی‌رسند.
در مکزیک 99 درصد از دیابتی‌های بزرگسال به این اهداف نمی‌رسند.
در تایلند تا 62 درصد از 663000 مرد مورد بررسی قرار گرفته یا دیابت‌شان تشخیص داده نشده است یا برای دیابت درمان نمی‌شوند.
این پژوهشگران دریافتند که در میان افرادی که تشخیص دیابت در آنها داده می‌شود، بسیاری درمان مورد نیاز را دریافت نمی‌کنند.
در دیابتی‌ها در تمام کشورهای مورد بررسی، دامنه افرادی که به هدف قند خون طبیعی رسیده بود، از کمتر از یک درصد در مکزیک تا 12 درصد در آمریکا متفاوت بود.
دکتر امانوئلا گاکیدو، سرپرست این پژوهش، گفت: "هزینه رها کردن افراد مبتلا به دیابت بدون درمان در آینده هنگفت خواهد بود، و با مدیریت بهتر خطرات بهداشتی در این افراد می‌توان در هزینه‌های بسیاری را صرفه‌جویی کرد."
تعجب‌آور این که ثروت شخصی و میزان تحصیلات عامل مهمی در میزان تشخیص و درمان دیابت در این کشورها (به جز تایلند) به حساب نمی‌آمد.اما وضعیت بیمههای بهداشتی نقش عمده‌ای داشتند.
گاکیدو گفت: "در کشورهایی که اطلاعات در مورد بیمههای بهداشتی را در اختیار داشتیم، مشخص شد که بیمه‌ها نقش قابل‌توجهی در تشخیص و درمان موثر دیابت دارند."
این تاثیر در آمریکا بیش از سایر کشورها بود، به طوری که بزرگسالان دیابتی که بیمه داشتند، نسبت به آنهایی که بیمه نداشتند با احتمال دوبرابر بیماری در آنها تشخیص داده و درمان می‌شد.
در ماه اکتبر مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا پیش‌بینی کرد اگر آمریکایی‌ها به اضافه وزن و ورزش نکردن ادامه دهند، تا سال 2050 تا یک سوم بزرگسالان این کشور به دیابت مبتلا خواهند شد.
