به گزارش واحد مرکزی خبر ، محققان می گویند این ژن‌ها در ایجاد نوع چاقی هم موثرند به نحوی که چاقی به اصطلاح گلابی یا سیب شکل از بیان این ژن‌ها منشا می‌گیرد.
به گزارش خبرگزاری رویترز از لندن، بیش از چهارصد دانشمند از دویست و هشتاد موسسه تحقیقاتی در سراسر جهان در بررسی فراگیر خود دریافتند این ژن‌ها در بروز چاقی و شکل چاقی دخیل هستند.
چاقی به بیماری گفته می‌شود که در آن مقدار زیادی چربی در بدن ذخیره شده باشد.
زمانی که مقدار کالری دریافت شده بیشتر از کالری مصرف شده باشد، چاقی نتیجه می‌شود.[کالری سوزاندن بدون زحمت]
عوامل موثر در ایجاد چاقی شامل عوامل ارثی، پرخوری، تغییر سوخت وساز بافت چربی، کاهش تولید گرما (یعنی فرآیندی که در آن چربی تولید انرژی می‌کند)، کاهش فعالیت جسمی بدون کاهش مقدار غذای دریافتی و برخی از داروهاست.
افزایش چربی شکم، به طور مستقل با خطر ابتلا به بیماری قلبی ارتباط دارد.
ذخیره اصلی انرژی بدن، چربی است.
اگر انرژی دریافتی بیش از انرژی‌ای باشد که به مصرف می‌رسد، افزایش بافت چربی، گریزناپذیر خواهد بود.
بنابراین بر وزن بدن افزوده می‌شود.
از آنجایی که مصرف انرژی با وزن بدن متناسب است، افزایش وزن، افزایش مصرف انرژی را به همراه دارد.
بنابراین با افزایش انرژی دریافتی، میزان مصرف انرژی هم بالا می‌رود و در نتیجه وزن بدن ثابت می‌ماند.
برخی بیماران از افزایش پیشرونده وزن شکایت می‌کنند، حال آنکه مقدار غذای دریافتی آنها افزایش نیافته است.
باید گفت که چنین وضعیتی کاملاً امکان پذیر است.
درست است که مقدار انرژی دریافت شده افزایشی نداشته است، اما در مقابل، مقدار انرژی مصرف شده به دلیل کاهش فعالیت جسمی کاهش یافته است از این رو افزایش وزن حاصل می شود.
کاهش پیشرونده توده عضلانی بدن که با افزایش سن روی می‌دهد، امری اجتناب ناپذیر است.
در عین حال به دلیل کاهش توانایی بدن در سوزاندن چربی‌ها، وزن افزایش می‌یابد.
در این حالت اگر مقدار کالری دریافتی به میزان قبلی باقی بماند، به ناچار افزایش وزن خواهیم داشت که بیشتر از چربی تشکیل شده است.
بنابراین تولید انرژی کاهش می‌یابد و برای جبران انرژی از دست رفته نیاز به دریافت مقدار بیشتری ماده غذایی خواهد بود.
پس توده عضلانی به شکل پیشرونده‌ای کاهش یافته و توده چربی افزایش می‌یابد.
در افرادی که وزن بدن آنها مساوی است، میزان کالری مصرفی غذایی متفاوت است و افرادی که به میزان مساوی کالری مصرف می‌کنند، ممکن است وزن‌های متفاوتی داشته باشند. یک فرد بسیار سنگین وزن می‌تواند کالری غذایی بسیار کمتری نسبت به فرد بسیار سبک‌تر مصرف کند و برعکس.
برخی از خانواده‌ها مستعد ابتلا به چاقی هستند. این امر دخالت عوامل ژنتیک را در ایجاد چاقی نشان می‌دهد.
ساز و کاری که از طریق آن عوامل ژنتیک بر افزایش وزن اثر می‌گذارند، شامل موارد زیر است: کاهش انرژی تولید شده از غذا، کاهش سرعت سوخت وساز بدن، کاهش کارکرد تیروئید، کاهش فعالیت آنزیم لیپوپروتئین لیپاز، دمای پایین‌تر بدن و کاهش مقدار چربی قهوه‌ای بدن که از نظر سوخت وساز فعال است.
همچنین ممکن است رژیم غذایی متداول در میان یک خانواده و شیوه زندگی آنها در ایجاد چاقی نقش داشته باشد.
جدا کردن این عوامل از عوامل ژنتیک غالباً دشوار است. با این همه، علم، نقش ژن‌ها را در ایجاد چاقی نشان داده است.
