به گفته محققان نروژی، فعالیت ورزشی‌ای که به‌طور مقطعی، متناوب و غیرمتوالی انجام شود تأثیر چندانی بر کاهش افسردگی در افراد نخواهد داشت.
این محققان که گزارش تحقیق خود را در نشریه روانپزشکی انگلیس انتشار داده‌اند، می‌گویند: ورزش انفرادی تأثیر چندانی در شادابی و کاهش میزان افسردگی افراد ندارد و ورزش جمعی به‌دلیل حضور فرد در جمع و احساس همراهی و همدلی میتواند در کاهش افسردگی افراد یا جلوگیری از پدیدار شدن علائم بیماری مؤثر باشد. گفته می‌شود تمرینات ورزشی و داشتن روابط اجتماعی به بهداشت ذهنی ما کمک می‌کند.
علاوه بر آنکه مشخص شده است 30 دقیقه ورزش روزانه میتواند در ارتقای سلامت افراد مؤثر باشد، نتایج تحقیقات دیگری که از بعد روانشناسانه انجام شده نشانگر آن است که ورزش میتواند بر پیشگیری از افسردگی نیز نقش بسیار مؤثری را ایفا کند.
مدت‌هاست که فعالیت بدنی به‌عنوان راهی برای کسب تناسب اندام و رفع فشار خون بالا، دیابت، چاقی و دیگر بیماری‌ها هواداران خود را دارد. با این حال نتیجه تحقیقات اخیر سبب شده است تا بسیاری از کارشناسان پزشکی به این نتیجه برسند که فعالیت جسمی میتواند سبب تخفیف نشانه‌های برخی اختلالات روانی مثل اضطراب و افسردگی شود.
ورزش منظم سلامت جسمی و روحی را حفظ می‌کند، به این صورت که با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن امید به زندگی را افزایش می‌دهد و باعث ایجاد شور و نشاط و رفع افسردگی جهت انجام فعالیت‌های روزانه می‌شود. ورزش صحیح به بدن کمک می‌کند تا در کنترل سیستم عصبی، به‌دست آوردن اعتماد‌به نفس، کارکردن و تصمیم‌گیری صحیح در شرایط بحرانی موفق‌تر عمل کند.
افسردگی و فشار روحی به غیراز آنکه با شرایط روحی و اعتماد به نفس شخص در ارتباط است با شرایط جسمانی نیز مرتبط است. انجام تمرینات ورزشی باعث می‌شود بدن، فشار خون خود را تنظیم کند و سیستم‌های عصبی در مواقع خاصی عکس‌العمل بهتر نشان دهند. به این ترتیب بدن میتواند کنترل بهتری در شرایط بحرانی و فشارهای روحی داشته باشد.
از سوی دیگر قدرتمند شدن عضلات باعث می‌شود شخص با توجه به شرایط ظاهری خود بتواند اعتمادبه‌نفس بیشتری داشته باشد. انجام هر نوع ورزشی به‌طور مستمر و از روی برنامه، قابلیت غلبه بر افسردگی را افزایش می‌دهد اما می‌توان گفت هرچه ورزش دارای حالت استقامتی باشد نقش بیشتری در کاهش افسردگی ایفا می‌کند.
ورزش مستمر به‌طوری‌که بدن شروع به تعرق کند کاهش اضطراب و افسردگی را سبب می‌شود، همچنین باعث افزایش ترشح آنزیم‌های اندورفین، دانپورفین و انکفالین می‌شود که اثر تسکین‌دهنده و آرامش‌بخش دارند.
