چند روز مانده به اختتامیه جشنواره هیجان‌انگیزترین اتفاق فجر 29 رخ داد و «گزارش یک جشن» و «جدایی نادر از سیمین» در یک روز به نمایش درآمدند؛ فیلم‌های 2 کارگردان شاخص حاضر در جشنواره امسال: اصغر فرهادی و ابراهیم حاتمی‌کیا. فرهادی با انتظارهایی که با «درباره الی» برانگیخته بود شلوغ‌ترین شب‌های جشنواره را رقم زد و حاتمی‌کیا هم که همیشه حاتمی‌کیاست، حتی اگر دور از روزهای اوجش باشد.
این دو جمعه شب همزمان با نمایش فیلم‌هایشان به برج میلاد آمدند و سپس مقابل اهالی رسانه نشستند تا پاسخگوی پرسش‌ها باشند. پنجشنبه شب هم در سینما فرهنگ 2 فیلمساز محبوب سینمای ایران کنار مردم فیلمشان را دیده بودند. جدایی نادر از سیمین که تا اینجای کار محبوب‌ترین فیلم مردم بوده، مخاطبان را بسیار راضی از سالن به بیرون فرستاد و گزارش یک جشن هم در انتها با تشویق تماشاگران مواجه شد.
فرهادی: نگاه مطلقی ندارم
نشست نقد و بررسی فیلم «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی اصغر فرهادی، پس از اکران این فیلم در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد. در این نشست، اصغر فرهادی( نویسنده و کارگردان)، محمود کلاری (مدیر فیلمبرداری)، پیمان معادی، ساره بیات، شهاب حسینی، مریلا زارعی و سارینا فرهادی( بازیگران)، کیوان مقدم (طراح صحنه و لباس) و هایده صفی‌یاری (تدوینگر) حضور داشتند.
در ابتدا فرهادی درباره مشکلات ساخت فیلم توضیح داد و گفت: دشواری‌های ساخت این فیلم به اندازه دشواری‌های ساختن هر فیلم دیگری در ایران است. منتها شانس من این بود که این مشکلات خارج از گروه فیلمسازی بود. به شخصه از ساختن فیلم لذت بردم و هرآنچه بعد از آن اتفاق بیفتد به مثابه یک هدیه است.
من مسیرم را ادامه می‌دهم و امیدوارم بتوانم همچنان ادامه دهم.فرهادی درباره سؤال یکی از خبرنگاران درباره نسبیت و نگاه فرهادی به این مسئله توضیح داد: بله من به دنیا و زندگی نگاه مطلقی ندارم. دیدم نسبت به همه چیز نسبی است و این اندیشه قطعاً در کارهایم هم نشر پیدا کرده است.
وی در پایان درباره اینکه آیا از فیلم‌های گذشته‌اش رد پایی در «جدایی نادر از سیمین» یافت می‌شود، گفت: مضمون و تم «جدایی نادر از سیمین» به نوعی در امتداد «درباره الی...» است. کلیشه‌اش از «شهر زیبا» می‌آید، در «چهارشنبه‌سوری» پررنگ‌تر شد، در «درباره الی...» آشکارا بیان شد و ادامه‌اش را در جدایی نادر دیدیم.کلاری نیز درباره نخستین تجربه کاری‌اش با فرهادی توضیح داد: کار با فرهادی مثل یک حادثه است. در طول این 30 سال کار در سینما با بسیاری از بزرگان کار کردم اما درس‌هایی که هنگام فیلمبرداری «جدایی نادر از سیمین» گرفتم، نه سینما بلکه فراتر از سینما و خود زندگی بود.
وی ادامه داد: فرهادی پیش از اینکه فیلمساز بزرگی باشد، انسان بزرگی است و در همه حال در زندگی اطرافیانش تاثیرگذار است. اقرار می‌کنم بعد از این فیلم احساس کردم همسرم را بیشتر از قبل دوست دارم و اتفاقات کوچک زندگی را مهم دیدم؛ اینکه چرا حرف طبقه دیگر اجتماع را نمی‌فهمیم و چرا به همدیگر دروغ می‌گوییم.
حاتمی‌کیا: «گزارش یک جشن»، «آژانس شیشه‌ای2» نیست
نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی«گزارش یک جشن» نیز با حضور ابراهیم حاتمی‌کیا (کارگردان)، رضا کیانیان، داریوش ارجمند، مریلا زارعی (بازیگران)، محمد پیرهادی (تهیه‌کننده) و سارا سمیعی (طراح صحنه) پیش از پخش فیلم «جدایی نادر از سیمین» در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد.
حاتمی‌کیا در پاسخ به پرسش‌های متعددی که این فیلم را مشابه فیلم «آژانس شیشه‌ای» می‌دانستند، گفت: مشکلی با این قضیه ندارم. خوشبختانه این فیلم تداعی‌کننده یکی از فیلم‌های خود من است و برای کسی یادآور یک فیلم آمریکایی نیست اما من هرگز نمی‌خواستم «آژانس شیشه‌ای» را تکرار کنم. آن فیلم، فیلمی متعلق به سال 75 است اما «گزارش یک جشن» برای سال 89 ساخته شده است. با این قضیه که این فیلم را«آژانس شیشه‌ای 2» بنامیم‌جنگی ندارم اما اراده‌ای هم نیست که «آژانس شیشه‌ای» دوباره تکرار شود.
وی با اشاره به نمادسازی در این فیلم گفت: هنر در جهان شرق شباهت‌های زیادی با زیردریایی دارد. گاهی می‌توان روی آب نفس کشید، بعضی وقت‌ها باید زمان زیادی زیر آب بود و زمانی باید وسط آب ماند و این بستگی به فضای جامعه دارد. در این فیلم هم نمادها وجود دارد اما دلیل این نمادها خارج از متن است و به فضای جامعه برمی‌گردد.
حاتمی‌کیا با اشاره به تصاویری که در خیابان گرفته شده بود، گفت: این تصاویر با موبایل گرفته نشده اما شبیه‌سازی شده است. این سکانس یکی از سکانس‌های سخت ما بود که با 9 دوربین 10 ساعت به‌طور فشرده فیلمبرداری شده است؛ صحنه‌ای که امکان تکرار در آن وجود نداشت و من مثل کارگردان تئاتر آن را هدایت کردم.
داریوش ارجمند نیز با بیان اینکه حاتمی‌کیا از استوانه‌های بزرگ سینمای ایران است، گفت: مرحوم نادر ابراهیمی سال‌ها پیش به من گفت کاش در کاری از ابراهیم حاتمی‌کیا بازی کنی. من آخرین کسی بودم که وارد این فیلم شدم. بسیاری از صحنه‌ها فیلمبرداری شده بود و من نمی‌دانستم در فیلم چه می‌گذرد و چه فضایی دارد.
