انقلاب ملت مصر مولفه‌های خاص خودش را دارد اما تأثیر‌پذیری از انقلاب تاریخ‌ساز ملت ایران نیز قابل کتمان نیست. این موضوع در آخرین التجای مبارک به مقامات آمریکا و تشبیه سرنوشت خود به سرنوشت شاه مخلوع ایران (که فرجام آن تحقق پیش‌بینی مقام معظم رهبری در عبور کاخ‌سفید از مبارک و بستن درهای آمریکا برای ورود وی بود) و بیان سیاستمداران و تحلیلگران بین‌المللی هویداست.
گسترش جغرافیای مقاومت در جهان اسلام و عیان‌تر شدن رژیم صهیونیستی به‌عنوان «خانه عنکبوت» صهیونیست‌ها از جمله این دلایل است. ایهود باراک از مقام‌های رژیم صهیونیستی نومیدانه گفت: «باید فرصت تاریخی ایران را در تحولات مصر بسوزانیم»!
از دیگر سو، اگرچه دولت ایالات‌متحده آمریکا هم در تحولات اخیر ،فعال مایشاء نیست و مصر دیگر به دوران سیاه مبارک باز‌نخواهدگشت، اما در صف‌آرایی آرمان ملت مصر و سناریوهای دولتمردان کاخ سفید و عوامل داخلی‌شان در مصر، کشاکش‌های جدی و سنگینی وجود دارد؛ جدالی که با توجه به مشکلاتی از جمله نبودن رهبری واحد، کاریزماتیک و مقتدر در رأس این جنبش، درصدد است که خواسته‌های ملت مسلمان مصر را به سقف خواسته‌هایشان تبدیل کند.
آمریکا از شورای‌عالی نظامی مصر خواستار این شده که طی تصمیمات این شورا در «دوران منظم انتقال قدرت» (عبارت تکراری سران کاخ سفید) 5 محور زیر با روندی تدریجی و مطمئن محقق شود:
1- استمرار نقش کلیدی ارتش در ساختار قدرت. بر این اساس، اگر نظام برآمده از کودتای افسران آزاد مصر در 1952 یک «جمهوری متکی بر ارتش» بود، سقف تغییر ساختار قدرت در مصر آینده هم حداکثر باید به یک «دمکراسی سکولار متکی بر ارتش» با تضمین راهبردهای اصلی نظام مبارک در حوزه منطقه‌ای و جهانی منجر شود. آنها روی محبوبیت نسبی بدنه ارتش میان مردم مصر و پذیرش نقش وساطتی و حمایتی آن توسط مخالفان حساب کرده‌اند.
2- پایبندی به پیمان ننگین کمپ دیوید و به‌اصطلاح صلح میان مصر و رژیم صهیونیستی. این خواسته به شکل زیرکانه‌ای در بیانیه شماره 4 شورای‌عالی نظامی مصر و اعلام پایبندی به همه معاهدات بین‌المللی نظام مبارک محقق شد و اوباما و سران رژیم‌صهیونیستی (طی تماس باراک با عمر سلیمان) هم از آن اعلام رضایت کردند؛ موضوعی که نقطه سیاه عملکرد این شوراست.
3- تضمین امنیت مرزهای فلسطین اشغالی. در این زمینه نیز نشانه‌هایی از توافق، حتی قبل از فرار مبارک دیده می‌شود؛ از جمله و برای نخستین‌بار 800نیروی نظامی مصر در صحرای سینا مستقر شدند.
4- جلوگیری از ورود اسلامگرایان به ساختار قدرت تا آنجا که ممکن است. اگر چه اخوان‌المسلمین ضمن رد کاندیداتوری برای ریاست‌جمهوری حضور در وزارتخانه‌های آتی را رد نکرده، اما حتی بعید است که آمریکا ریاست‌جمهوری افرادی چون عمروموسی را نیز در برنامه داشته باشد. بهترین گزینه کاخ سفید یک ژنرال سکولار خواهد بود.
5 - ورود چهره‌های سکولار، تکنوکرات و نزدیک به غرب در ساختار قدرت. طرح یکباره چهره‌هایی چون احمد زویل، شهروند مصری- آمریکایی و برنده جایزه نوبل که با وجود تأکید بر علمی بودن خود راهکارهای سیاسی منتشر می‌کند، شاید در همین مسیر باشد.
به هر حال ارتش و ملت مصر در آزمون بزرگی قرار گرفته‌اند. آزمون سخت ارتش همراهی با ملت و ترجیح خواست آنان بر موارد دیکته شده آمریکاست. ملت مصر نیز که تاکنون شگفتی‌آفرین بوده، این فرصت بزرگ تاریخی را دارد تا با ایستادگی بر اصول اسلامی و ملی خود، مانند ملت ایران، برای سایر ملت‌های دربند دیکتاتوری الهام بخش شده و برای اعتلای اسلام در برابر صهیونیست‌ها و مستکبرین نیز تاریخ‌ساز شود.
