به گزارش ایسنا، متخصصان علوم پزشکی در آمریکا طی یک بررسی تازه دریافتهاند کسانی که عادت به مصرف انواع مختلفی از توتها دارند کمتر با احتمال ابتلا به این بیماری مواجه هستند.
به گفته این متخصصان، توتها، میوههای مرکب مثل پرتقال و نیز شکلاتها حاوی ترکیباتی موسوم به فلاوونوئیدها هستند که به نظر میرسد این ترکیبات خطر بروز پارکینسون را کاهش میدهند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، این آزمایشات روی 49 هزار و 281 مرد و 80 هزار و 336 مرد داوطلب انجام گرفته است.
در این بررسیها، محققان دانشکده بهداشت عمومی هاروارد در بوستون آمریکا ارتباط بین مصرف فلاوونوئیدها و خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را مورد ارزیابی قرار دادند.
به گزارش ایسنا، هر یک از توتها خواص ممتاز و مفیدی برای سلامتی دارند برای مثال متخصصان تغذیه میگویند که خـوردن هشت عدد توتفرنگی متوسط در روز، 140 درصد از ویتامین ث مورد نیاز روزانه، 12 درصد از مقدار مورد نیاز روزانه فیبر، شش درصد از میزان مورد نیاز روزانه فولات، 210 میلی گرم پتاسیم مورد نیاز بدن ما را فراهم میکند و همچنین سرشار از ویتامینهای K، B2، B5، B6، مس، منیزیم و اسید چرب امگا 3 است. توتفرنگی فاقد سدیم، چربیهای اشباع و کلسترول است.
توت سفید نیز میوهای پرخاصیت و البته پرکالری است. یک صد گرم توت که تقریبا معادل یک فنجان است حاوی 61 کالری انرژی است. هر فنجان توت حاوی 0/9 گرم پروتئین است. البته باید توجه داشت که پروتئین توت، پروتئین گیاهی است و برای بدن کاملا بیضرر است. این حجم توت 1/1 گرم چربی دارد و حاوی16 میلیگرم کلسیم است. میزان کلسیم توت قابل توجه است.
توت حاوی املاح دیگری چون آهن، ویتامینA ، ویتامین B1، ویتامین B2، ویتامینB3 و ویتامین C است. توت همچنین حاوی مقادیر بالایی آب، فیبر، تانن و منیزیم است.
این متخصصان، میزان فلاوونوئید موجود در توتها را با سایر خوردنیهای حاوی این ترکیب مثل چای، سیب، پرتقال و آب پرتقال مورد مقایسه قرار دادند. این بررسیها بین 20 تا 22 سال به طول انجامید.
نتایج تحلیلها نشان داد: در مردانی که از خوردنیهای حاوی فلاوونوئید به غیر از توت مصرف کرده بودند، خطر ابتلا به پارکینسون 40 در صد کاهش یافت اما این رابطه در زنان مشاهده نشد. در حالی که این متخصصان متوجه شدند فقط در صورت استفاده از فلاوونوئیدهای خاص موجود در توت، این تاثیر سودمند هم در زنان و هم در مردان مشاهده میشود.
بنابراین گزارش، پارکینسون همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در برخی از موارد در جوانان هم ممکن است بروز کند. بطور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلولهای ترشح کننده مادهای به نام دوپامین رخ میدهد. این بیماری درمان قطعی ندارد اما با برخی از داروها و فیزیوتراپی قابل کنترل است.
شرح این مطالعه در شصت و سومین نشست سالانه آکادمی نورولوژی آمریکا در هونولولو ارائه شده است.