رئیس قوه قضاییه در این سخنرانی، بعد از بیان 2 مورد زورگیری خشن در پایتخت گفته بود که گمان می‌کنم اینگونه رفتار اشرار، ناشی از نبود قاطعیت است که بخشی به دستگاه قضایی و بخشی نیز به نیروی انتظامی برمی‌گردد اما موضوعی که اشرار باید بدانند این است که به آنان اخطار می‌دهیم که درصورت ارتکاب جرم و اخافه مردم با سلاح سرد که در قانون عین سلاح گرم است به‌عنوان محارب یا مفسد فی‌الارض قطعا حکمشان اعدام است. با انتشار این خبر، افکار عمومی جامعه به‌شدت از اینکه بعد از مدت‌ها، قوه قضاییه با پذیرفتن نبود قاطعیت در برخورد با این اشرار، قصد دارد از این پس، برخوردی قاطع و ضربتی را با این تبهکاران خشن و مخوف انجام دهد، احساس رضایت کرد.
بعد از انتشار این خبر بود که خوانندگان زیادی با گروه حوادث روزنامه تماس گرفته و با توضیح درباره سرقت‌های خشنی که از آنها صورت گرفته بود از اینکه قرار است بالاخره این جنایتکاران مخوف به مجازات جرایم خشن‌شان برسند، از قوه قضاییه تشکر کردند و در عین حال خواستار آن شدند که به‌عنوان روزنامه‌نگاران حوادث نویس، اخبار مربوط به مجازات مرتکبان این جرایم را به‌صورت ویژه پیگیری کنیم.
اگرچه با گذشت چندین ماه از این اظهارنظر رئیس قوه قضاییه، سعی ما (خبرنگاران روزنامه) بر این بود که بتوانیم تعدادی از احکام قاطع و مجازات‌های سنگینی را که بعد از سخنان رئیس قوه قضاییه، درباره زورگیران خشن صادر شده را اطلاع‌رسانی کنیم، اما متأسفانه با وجود دستگیری ده‌ها باند مخوف زورگیر خشن در پایتخت، اطلاع‌رسانی مناسبی درباره کیفرخواست‌های صادره برای این باندها و تبهکاران خشن آنها صورت نگرفت و این در حالی بود که یک بعد مهم برای ایجاد امنیت روانی در جامعه، همین اطلاع رسانی درباره شدت برخورد با چنین تبهکارانی است.
نمونه جنایت سعادت‌آباد اگرچه نمونه‌ای بسیار دردناک و تأسف‌برانگیز بود اما شدت عمل قوه قضاییه و برخورد قاطع با قاتل و انعکاس مطلوب آن در رسانه‌ها، علاوه بر آنکه قدرت بازدارندگی مناسبی داشت در جامعه این امید را ایجاد کرد که قوه قضاییه برخوردی قاطع با بر هم زنندگان نظم و امنیت جامعه دارد. درحالی‌که به آخرین روزهای سال 89 می‌رسیم، از دید افکار عمومی، زورگیری‌های خشن، به‌عنوان مهم‌ترین عامل ناامنی - لااقل از جهت ذهنی - در پایتخت شناخته می‌شود . جامعه توقع دارد برخوردها به حدی شدید باشد که هزینه ارتکاب اینگونه جرایم برای تبهکاران بالاتر برود نه اینکه روز به روز سن متخلفان زورگیری‌های خشن کاهش یابد و به جایی برسیم که اعضای چنین باندهایی را جوانان و نوجوانان 18 تا 25 سال سن تشکیل بدهند که درصد زیادی از آنها تنها برای تفریح و خوشگذرانی دست به این جرایم می‌زنند.
سال 89 به ایستگاه آخر می‌رسد اما سال 90 را می‌توان به سال برخورد قاطع و ضربتی با زورگیران در سراسر ایران و خصوصا پایتخت تبدیل کرد و علاوه برصدور احکام قاطع و قانونی درباره زورگیران، با اطلاع رسانی مناسب در این زمینه، شرایطی را فراهم آورد که اسفندماه سال بعد، مطبوعات از کاهش شدید آمار زورگیران پایتخت به‌خاطر قاطعیت قوه قضاییه بنویسند.
