به گزارش سایت سینمایی ورایتی، «سیدنی لومت»، کارگردان هالیوود که تاکنون 4بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردان سال شده بود، روز شنبه بر اثر ابتلا به بیماری سرطان غدد لنفاوی در سن 86 سالگی در منهتن، نیویورک درگذشت.«لومت» طی نیم قرن فعالیت سینمایی، بیش از 50فیلم ساخت که از برجسته‌ترین آنها می‌توان به «12مرد خشمگین» (1957)، بعدازظهر سگی (1975)، شبکه (1976) و حکم (1982) اشاره کرد که برای لومت 4نامزدی اسکار بهترین کارگردانی را به همراه داشته‌اند. لومت در سال 2005 جایزه اسکار افتخاری را به خاطر خدمات درخشانش به فیلمنامه‌نویسان، نقش‌آفرینان و هنر تصویر متحرک دریافت کرد. آن طور که فارس از قول روزنامه لس‌آنجلس تایمز نوشته، دیروز کارگردانان و بازیگران برجسته هالیوود ضمن ابراز تأسف از مرگ وی، خاطرات او را یادآوری کرده‌اند که در زیر به برخی از آنها اشاره شده است:
«وودی آلن» : «سیدنی لومت» حقیقتا یکی از فیلمسازان بااستعداد و پرانرژی نیویورکی بود که بهترین فیلمش «تپه» بود. من همیشه درباره او شگفت‌زده بودم که چگونه می‌توانست این همه فیلم آن هم با این کیفیت بسازد، مهم‌تر از همه اینکه همیشه بازیگران زن و مرد زیرنظر او بهترین بازی خود را جلوی دوربین ارائه می‌کردند، این مرد حتی مرده‌اش بیشتر از مردم زنده انرژی دارد. «کوئنسی جونز»، آهنگساز و تهیه‌کننده هالیوودی که برای 4فیلم ازجمله فیلم‌های لومت آهنگ ساخته بود، گفت: من از اینکه با چنین شخصیتی همکاری داشتم بسیار مفتخرم، سیدنی فیلمساز رؤیایی بود که فیلم‌هایش در فرهنگ و جامعه ما تاثیری ماندگار داشته است. نسل‌های آینده فیلمسازان از آثار سیدنی در کارهایشان الهام و راهنمایی خواهند گرفت و دیگر هیچ فیلمسازی متولد نخواهد شد که بتواند جای او را بگیرد.
«مارتین اسکورسیزی» : مرگ «سیدنی لومت» به‌طور مشخص پایان یک دوره در عرصه فیلمسازی است، او کار خود را در زمینه تئاتر به‌عنوان بازیگر آغاز کرد و کار خود را در دوران طلایی تلویزیون پی‌گرفت و به مرور وارد سینما شد و در سال 1957 با ساخت فیلم «12 مرد خشمگین» کولاک کرد و به شهرت دست یافت. من اکثر فیلم‌های او را ستایش می‌کنم که از جمله آنها می‌توان به «سرپیکو»، «بعدازظهرسگی» و فراتر از آن «شاهزاده شهر» اشاره کرد. «آل پاچینو» بازیگر در فیلم‌های «سرپیکو» و «بعدازظهر سگی» به کارگردانی «سیدنی لومت» : او در حالی مرد که میراثی ارزشمند از خود به‌جا گذاشت ولی برای کسانی که او را از نزدیک می‌شناختند، او فراتر از یک فیلمساز موفق، فردی انساندوست و مردی مهربان بود. مرگ او فقدانی بزرگ است.
