به گزارش ایسنا، دانشمندان با دستیابی به این شیوه نوین به بررسی غلاف میلین پرداختند. این ماده سفید چربی اطراف برخی عصب‌ها را پوشانده و در بیماران ام‌اس در معرض خطر قرار می‌گیرد.
غلاف میلین گروهی از غشاهای بیولوژیکی هستند که تنها به اندازه دو مولکول ضخامت دارند. قسمتهای مختلف سیستم عصبی مرکزی بدن از جمله مغز با یکدیگر از طریق انتقال تکانه‌های الکتریکی یا سیگنال در غلاف میلین فیبری ارتباط برقرار می‌کنند. این غلاف در اینجا مانند کابلهای الکتریکی یا خطوط انتقال عمل می‌کند. بروز هرگونه نقصی در سازمان مولکولی یا ساختاری غشاهای میلین به کاهش راندمان انتقال منجر شده که نتیجه آن اختلالات یا معلولیت‌های حسی یا حرکتی و بیماریهای عصبی مانند ام‌اس خواهد بود.
بیماری ام‌اس در سطوح میکروسکوپی و ماکروسکوپی، بیماری ام‌اس مانند ضایعات یا واکوئولها در میلین دیده شده که به تجزیه کامل غلاف میلین منجر می‌شود. محققان در این پژوهش به تمرکز بر تاثیر این بیماری در سطح مولکولی پرداختند که به آن سطح نانویکوپی نیز می‌گویند. این امر مستلزم روشهای تصویر سازی و بررسی خصوصیات بسیار حساس است.
دانشمندان در پژوهش خود به تصویربرداری فلورسانس و دیگر اندازه گیری‌ها از خوشه‌های ناهمگن مولکولهای چربی که احتمالا مسؤول شکل‌گیری ضایعات در میلین هستند، پرداختند. آنها این کار را با استفاده از الگوی لایه‌های مولکولی در ترکیباتی که به تقلید هر دو نوع غلاف میلین سالم و آسیب‌دیده پرداخته بود، استفاده کردند.
آنها در تحقیقات خود متوجه تفاوتهایی در ظاهر، اندازه و حساسیت به فشار در میان حوزه‌های تک‌لایه‌های سالم و آسیب‌دیده شدند. این محققان در گام بعدی یک الگوی نظری در شرایط خاص خواص مولکولی ساختند که به نظر در مشاهدات آنها از لحاظ کمی مورد محاسبه قرار می‌گیرد.
این یافته‌ها راه را برای شیوه‌های جدید تجربی برای شناسایی، تشخیص و درمان احتمالی بافتهای آسیب شناختی هموار خواهند کرد.
