پدرش کارمند عالی رتبه بانک ملی ایران بود و به زیبایی بنا و معماری اهمیت فراوان می‌داد و مادرش مدتی در فرانسه و در رشته هنر تحصیل کرده بود و به واسطه مشکلات تحصیل را رها کرده به ایران بازگشته بود.
از همین روی و با پیگری‌های مادر با طراحی و نقاشی آشنا می‌شود و در پایان متوسطه در کنکور دانشکده هنرهای زیبا شرکت می‌کند.
نام او در فهرست آموزشگران تاریخ هنرهای تجسمی ایران درخشنده است. کم حرف زده است ولی زیاد کار کرده است.
در ۲۲ سالگی وارد مدرسه بوزار پاریس می شود. نیمه دوم دهه ۱۳۳۰ معلم مجسمه سازی در هنرستان هنرهای زیبای پسران و دختران است.
او ۲۳ سال به طور حرفه ای در دانشکده های هنری معلمی کرده است.
در سالهای نخست انقلاب ۱۳۵۹ به علت تغییر در سیستم آموزشی، دیگر از تجربیات او در دانشکده ها استفاده نشد.
اما شاگردانی از او راه او را ادامه دادند، تعدادی از مجسمه سازان مهم در این دیار ، پیش او شاگردی کرده اند. تریان مادر زنده هنر در ایران نام گرفته است.
نام او مجسمه بر سردر آموزش هنر معاصر ایران ماندنی است.
ساخت مجسمه یادبود" مسروب ماشتوتس" (مبدع الفبای ارمنی) و نصب در کلیسای ترمانکچاج تهران، تدریس در دانشگاه آزاد اسلامی، برپایی نمایشگاه گروهی دانشگاه آزاد اسلامی، عضو هیات داوری بی ینال مجسمه سازی تهران، برپایی نمایشگاه های متعدد از آثارش از جمله فعالیت های این هنرمند مجسمه سازی است.
در سال ۱۳۸۵ نیز از مقام هنری تریان در موزه هنرهای دینی امام علی(ع) تجلیل به عمل آمده است.
لیلیت تریان اسفند سال ۱۳۹۷ بر اثر کهولت سن درگذشت.
