"محمدرضا تاجری" از هنرمندان و صنعتگران پیشکسوت خراسانی که حدود 20 سال به نقاشی بر روی شیشه و بلور مشغول بوده، گرانی لوازم اولیه و شرایط جدید اداره کار را عمده‌ترین مشکلات صنایع‌دستی می‌داند و می‌گوید: با وجودی که امروزه در کشورهای پیشرفته، بسیاری از اقدامات حوزه صنایع‌دستی با دستگاه‌های لیزری صورت می‌گیرد در ایران هنوز به قدرت و توانایی دست تکیه می‌شود و این درحالی است که استفاده از دستگاه‌های پیشرفته، سرعت و ظرافت تولیدات را در پی خواهد داشت.
"نعمت‌الله نکویی" از دیگر هنرمندان مبتکری است که کتاب رباعیات خیام را به شیوه معرق مس خلق کرده است. وی درخصوص استفاده از فناوری در این سبک هنری می‌گوید: معرق در گذشته به روش خاص همان زمان انجام می‌شد، اما با پیشرفت علم، تغییراتی در اصالت این کار به‌وجود آمده و نحوه کار گسترش یافته است.
وی با تأکید بر اینکه ماشین هر قدر خوب کار کند باز ظرافت کار دست را ندارد، می‌افزاید: تنها هنرمندان خبره‌ای که از دید هنری قوی برخوردارند، تفاوت کار ماشین و هنر دست را خوب متوجه می‌شوند، اگرچه نتیجه کار با ماشین باز هم جزو صنایع‌دستی محسوب می‌شود.
نکویی درخصوص مشکلات این بخش چنین توضیح می‌دهد: اگر کسانی که در رشته‌های متنوع هنری کار می‌کنند حمایت نشوند، به سمت تجارت خواهند رفت و این مسئله نابودی هنر اصیل ایرانی را در پی خواهد داشت.
"فرنگیس شادکام" تولیدکننده لباس‌های محلی در خراسان نیز بهره‌گیری از کامپیوتر در پیشرفت کار هنرجو را بسیار مؤثر توصیف کرده و می‌گوید: هنرمندان این رشته سعی دارند هنر دوخت لباس‌های محلی قدیمی را احیا کنند و حتی آن را به تکامل برسانند تا تغییر و تحریفی در آن به‌وجود نیاید.
وی درخصوص آموزش این هنر تصریح می‌کند: امروزه کسی در پی این هنرهای سنتی نیست و آموزش صحیح نیز تحقیقاتی را در این بخش می‌طلبد که متأسفانه انگیزه آن به‌طور کل از میان رفته است.
مشهد شهر فیروزه‌هاست. شهر آبی‌های مختلف بارگه‌های سیاه و سفید؛ شهر نگین‌هایی نشسته در رکاب طلا و نقره و آویخته از زنجیرهای گوناگونی که زیبایی و طنازی در ظاهرشان خلاصه می‌شود.
"عبدالصمد رحیمی"، استاد فیروزه‌تراش مشهد، سال‌ها نامدار این هنر بوده است.
وی درخصوص استفاده از ابزار و ماشین‌آلات در این بخش صنعتی-هنری می‌گوید: خوشبختانه در این هنر هنوز کارها با دست انجام می‌شود شاید دلیل آن اعتقادی است که در میان هنرمندان فیروزه‌تراش وجود دارد؛ زیرا از همان ابتدا که سنگ خام را برای تراشیدن انتخاب می‌کنند باید با ذکر و یاد خدا پیش روند تا به نتیجه برسند، هر چه امید و توسل به هنگام کار بیشتر باشد، سنگ کامل‌تر و به اصطلاح "پاک‌تر" درمی‌آید.
وی ادامه می‌دهد: با توجه به اینکه تعداد تراشکاران این صنعت بسیار کم است، اما ایران و به‌خصوص خراسان بازار جهانی را به دست گرفته و توانسته تولیدات خود را جذب بازارهای خارجی کند که این ارزش رو به رشد هنر فیروزه‌تراشی، تنها عامل تشویق هنرمندان صنعتگر بوده است.
معاون سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری خراسان‌رضوی نیز در این خصوص اظهار می‌دارد استفاده از تکنولوژی روز، به‌عنوان ابزار کار هنرمند، تا زمانی که اصالت تولید را مخدوش نکند و صرفاً به‌عنوان ابزاری برای آفرینش آسان‌تر مورد بهره‌برداری قرار گیرد، مناقاتی با موضوع صنایع‌دستی نخواهد داشت.
"خواجه بیدختی" ضمن اظهار تأسف از عدم آگاهی برخی افراد غیرمتخصص از خصوصیات صنایع‌دستی که کار دستی را با محصولات این صنعت، اشتباه می‌گیرند معتقد است: برخی عوام، تقسیم‌بندی برقی را در گروه صنایع‌دستی قرار می‌دهند تا نام خود را در ردیف هنرمندان و صنعتگران حقیقی بگنجانند.
