آنجا که بارسلونا را می‌سازد

 لا‌ماسیا اما تنها یک خانه روستایی متعلق به قرن هجدهم است که در کنار ورزشگاه نوکمپ قرار دارد. در پشت این نام، فلسفه باشگاه بارسلونا قرار دارد؛ بازی دوست‌داشتنی و روانی که از طریق بارسلونا بر اروپا حکمرانی می‌کند و آخرین اثر خود را در جام‌جهانی‌2010 گذاشت؛ جایی که اسپانیا با الهام از الگوی تیم بارسلونا و البته استفاده از بازیکنان این تیم توانست برای نخستین بار قهرمان جهان شود. آکادمی فوتبال بارسلونا اما نه مانند سیستم‌های تربیتی اروپایی بازیکنان را از مدرسه دور می‌کند و در یک محیط کاملا حرفه‌ای فوتبالی قرار می‌دهد و نه مانند سیستم آمریکایی پرورش استعدادها ،دانش‌آموزان را در دبیرستان‌ها و مدارس تحت نظر قرار می‌دهد. حضور در لاماسیا شاید نوجوانان را به مسی و اینی‌یستا تبدیل کند اما سیستم آموزشی این مدرسه به قدری سنجیده عمل می‌کند که اگر کسی هم دوست نداشته باشد با حضور در لاماسیا حتما فوتبالیست شود، می‌تواند مانند دیگر نوجوانان از فرصت‌های برابری برای یافتن شغل برخوردار باشد.

این خانه روستایی اما در انتهای فصل گذشته برای همیشه درهایش را به روی نوجوانان پرامید بست و تنها پذیرای بازدیدکنندگان از موزه بارسلونا خواهد بود. بارسلونا آکادمی جدید خود را در ماه سپتامبر در زمین تمرین باشگاه در یک روستا به نام سن‌خوان‌دسپی افتتاح خواهد کرد. با این انتقال، فضای آکادمی جوانان بارسلونا از 600‌متر به 5‌هزار متر افزایش خواهد یافت، ساختمان 2 طبقه جای خود را به ساختمان 5‌طبقه می‌دهد و امکانات مدرن جایگزین فضای خانه سنگی قرن هجدهمی (لاماسیا) خواهد شد. البته این تغییر، تنها برای توسعه فضای آکادمی فوتبال بارسلونا انجام شده است و فلسفه آموزشی بارسلونا بدون تغییر خواهد ماند.

لاماسیا در سراسر جهان

این آکادمی یکی از گران‌ترین مدارس آموزش فوتبال در اروپا به‌شمار می‌رود که هزینه سالانه آن 5‌میلیون پوند است. بیشتر این هزینه صرف نگهداری خود ساختمان لا‌ماسیا می‌شود. همه‌ساله حدود هزار نوجوان 8تا‌10‌ساله برای ورود به آکادمی فوتبال بارسلونا تلاش می‌کنند که از این بین تنها تعداد محدودی انتخاب می‌شوند. البته سیستم آموزشی بارسلونا به این ساختمان محدود نمی‌شود. در این سیستم به جز لاماسیا که در کنار نوکمپ قراردارد، 15‌مدرسه در ایالت کاتالونیا، 15‌مدرسه در بقیه اسپانیا و 10‌مدرسه دیگر در سراسر جهان فعالیت می‌کنند. بارسا که قصد جدی برای گسترش فعالیت‌های مدرسه فوتبالش دارد، 5مدرسه در مکزیک و یک مدرسه در مصر هم راه‌اندازی کرده است که نوجوانان به‌صورت تمام‌وقت در آنها زندگی می‌کنند و تمرین‌های مشخصی را انجام می‌دهند.

بنگاه اقتصادی

از نقطه نظر اقتصادی، پرورش بازیکن در آکادمی باشگاه با پرورش سبزی مورد نیاز یک خانواده در حیاط خانه هیچ تفاوتی ندارد؛ در هر دو مورد منجر به صرفه‌جویی می‌شود. در مورد بارسلونا، تربیت بازیکن آنها را از پرداخت میلیون‌ها دلار پول برای خرید بازیکنان تازه بی‌نیاز کرده است. در سال2009 رئال مادرید 132میلیون دلار هزینه کرد تا کریستیانو رونالدو را از منچستریونایتد بخرد. هزینه انتقال کاکا از آث‌میلان هم 94میلیون دلار بود. از آن سال اما مادرید هنوز نتوانسته قهرمان لالیگا شود. حالا لیونل مسی، ژاوی و اینی‌یستا را در نظر بگیرید؛ آیا بارسلونا واقعا می‌تواند هزینه خرید این بازیکنان را پرداخت کند؟

میهمانان خانه سنگی

در آکادمی بارسلونا حداکثر 210‌پسر 7 تا 18‌ساله عضو هستند. تعداد کمی از این بازیکنان که بین 11 تا 13‌سال دارند، در خود لا‌ماسیا زندگی می‌کنند. لاماسیا اتاق ناهار‌خوری، کتابخانه، اتاق بازی و مرکز کامپیوتر دارد. حدود 50 بازیکن 15 تا 18‌ساله در خوابگاه‌هایی که در کنار ورزشگاه نیوکمپ قراردارد زندگی می‌کنند. دیگر بازیکنانی که اهل بارسلونا هستند در خانه‌هایشان زندگی می‌کنند. بعضی از بازیکنان هم که به همراه خانواده‌هایشان به بارسلونا سفر کرده‌اند همین وضعیت را دارند. به هر پسری که به لاماسیا می‌آید، یک لپ‌تاپ داده می‌شود. از کارکنان غیرفوتبالی لاماسیا می‌توان به این افراد اشاره کرد: یک آشپز، یک متخصص تغذیه، یک پزشک، یک روانشناس و یک مددکار اجتماعی که در گردش‌های بیرون از لاماسیا بازیکنان جوان را همراهی می‌کند. با اینکه مسئولان تمام تلاش خود را می‌کنند تا نوجوانانی که به لاماسیا می‌آیند مشکلات روحی نداشته باشند، اما غم غربت، یکی از مشکلات همیشگی این نوجوانان است. اینی‌یستا که در 12سالگی به لاماسیا رفته، بارها از مشکلاتش در روزهای آغازین حضور در لاماسیا گفته است. او در آن روزها همیشه با دیگر اعضای لاماسیا دعوا می‌کرده تا بتواند از تلفنی که برای تماس با خانواده‌ها وجود داشته استفاده کند. این البته تنها مشکل روحی نوجوانانی که آرزوی رسیدن به تیم اصلی بارسلونا را دارند نیست؛ پیکه می‌گوید تا 17سالگی هرگز فکر حضور در تیم اصلی بارسلونا را هم نمی‌کرده چون تجربه تلخی در این باره دارد؛ «واقعا حس بدی است که روزی به شما بگویند شما باید اینجا را ترک کنید. من دوستان زیادی را می‌شناختم که باشگاه به آنها گفت که در سطح مورد نظر نیستند. این شوک در سنین پایین بسیار سنگین است.»

خانه ستاره‌ها

یکی از نخستین محصولات لاماسیا که به یک ستاره واقعی تبدیل شد، گی‌یرمو‌ آمور بود. آمور که در حال حاضر مدیر فنی آکادمی فوتبال بارسلوناست 311‌بار برای بارسلونا در لالیگا بازی کرد اما یکی از بهترین‌های تاریخ این خانه سنگی، پپ گواردیولاست.
گواردیولا نخستین بار هنگامی در بارسلونا بازی کرد که یوهان‌کرایف سرمربی این تیم بود. گواردیولا در دوران بازی‌اش به یکی از نمادهای باشگاه تبدیل شد و الهام‌بخش جانشینانش در این تیم است؛ اگرچه تأثیر خاص او بر بارسلونا، در چند فصل اخیر به‌عنوان سرمربی تیم بیشتر خود را نشان داده است.

اما میزان موفقیت این مدرسه در پرورش بازیکنان هرگز به اندازه سال‌2010 آشکار نبوده است. در این سال 3 نامزد نهایی کسب توپ طلای فیفا یعنی آندره اینی‌یستا، ژاوی هرناندز و لیونل مسی همگی محصولات لا‌ماسیا بودند. از دیگر بازیکنان شاخصی که فوتبال را در لاماسیا یاد گرفته‌اند می‌توان به پیکه و فابرگاس اشاره کرد. خانه‌ای که پیکه در آن متولد شد، تنها 5دقیقه با لاماسیا فاصله داشت و او از 5 ‌‌سالگی به لاماسیا می‌رفت. او اعتقاد دارد حضور بازیکنانی که در کنار هم فوتبال یاد می‌گیرند در یک محل، عامل مهمی برای ایجاد اتحاد در میان آنهاست؛ اتحادی که امروز در تیم بزرگسالان بارسلونا به‌خوبی می‌توان مشاهده کرد.

فلسفه بازی

کلید موفقیت بارسلونا فلسفه بازی متفاوت این تیم است که از فوتبال شناور دهه70 تیم ملی هلند تأثیر گرفته است. در بارسلونا همه از این فلسفه تبعیت می‌کنند؛ از کودک 7 ‌ساله‌ای که در لاماسیا تعلیم می‌بیند گرفته تا بازیکنانی که در تیم اصلی هستند. کارلس فولگرا، مدیر لاماسیا به‌خوبی این فلسفه را تشریح می‌کند؛ «همه می‌گویند که این فلسفه با تیم رؤیایی یوهان کرایف شروع شد؛ در واقع با تلاش تیم بارسلونا برای حفظ مالکیت توپ. ما همیشه به‌دنبال بازیکنی می‌گردیم که شاید خیلی فیزیک مناسبی نداشته باشد اما یک متفکر خوب باشد؛ کسی که آماده است در لحظه تصمیم بگیرد، کسی که استعداد و تکنیک دارد و بسیار چابک است. قدرت فیزیکی برای ما مهم نیست.» این فلسفه البته تنها به آینده حرفه‌ای نوجوانان مربوط نمی‌شود. کسانی که در لاماسیا هستند، تنها حدود یک‌ساعت‌ونیم در روز فوتبال بازی می‌کنند و به جای آن، تأکید زیادی روی مدرسه و تحصیل این نوجوانان وجود دارد و به این ترتیب کسانی که راه به دنیای فوتبال حرفه‌ای نمی‌برند، می‌توانند به دانشگاه بروند یا شغل مناسبی پیدا کنند. فولگرا درباره تمرین‌های بازیکنان هم می‌گوید: «ما تا 16‌سالگی هیچ برنامه بدنسازی خاصی نداریم؛ تنها با توپ تمرین می‌کنیم. در این سن است که تمرین‌های بدنسازی را اضافه می‌کنیم اما تمرین‌هایی که همیشه کار با توپ هستند».

برنامه روزانه شاگردان لاماسیا

6/45 : بیداری
7: صبحانه
7/30: حرکت به سمت مدرسه
14-8: مدرسه
15-14/30: صرف ناهار در لاماسیا
15: وقت آزاد
18-16: کلاس‌های فوق‌برنامه
20/45-19: تمرین
21: بازگشت به لاماسیا
21/30: شام
22: تلویزیون و اینترنت