این درحالی است که افرادی که عمدتا به دلایل خودخواهانه‌تر داوطلب می‌شوند، از این فایده بی‌نصیب هستند.
به گزارش ایسنا، سارا کانورا از دانشگاه میشیگان در بیانیه‌ای اظهار کرد: این مساله می‌تواند بدین معنا باشد که افرادی که انگیزه اصلی داوطلب بودن آنها، سایر مردم هستند، ممکن است از تنش‌های مرتبط با داوطلب بودن مانند محدودیت‌های زمانی و دستمزد کم در امان باشند.
کانورا و همکارانش به بررسی نتایج یک مطالعه بر روی 10 هزار و 317 شهروند شهر ویسکانزین از زمان فارغ‌التحصیلی از دبیرستان در سال 1957 تاکنون پرداختند. در سال 2008 میانگین سنی شرکت‌کنندگان 69 سال و تقریبا نیمی از آنها مونث بودند.
در سال 2004 این شرکت‌کنندگان به گزارش دفعات داوطلب‌شدن خود در 10 سال گذشته پرداختند. آنها همچنین دلایل خود را برای این کار توضیح داده یا در شرایطی که داوطلب نشده، اما قصد آن را داشتند به توضیح دلایل خود پرداختند.
انگیزه برخی از این شرکت‌کنندگان بیشتر به سوی دیگران بود. با این‌حال برخی دیگر از آنها از دلایل خودمحوری بیشتر برای داوطلب شدن برخوردار بودند.
این محققان سپس به مقایسه دلایل داوطلبان با اطلاعات سلامت جسمانی آنها که بیشتر در سال 1992 جمع‌آوری شده بود پرداختند. آنها همچنین شرایط اجتماعی-اقتصادی، سلامت روحی، حمایت اجتماعی، وضعیت تاهل و عوامل خطر برای سلامت از جمله کشیدن سیگار، شاخص توده بدن و استفاده از الکل را در فرد مورد بررسی قرار دادند.
با بررسی این نتایج محققان دریافتند افرادی که برای دلایل نوع‌دوستانه تر داوطلب می‌شدند، از میزان کمتر مرگ و میر در سال 2008 نسبت به افرادی که داوطلب نمی‌شدند، برخوردار بودند.
از میان دو هزار و 384 غیرداوطلب، 4.3 درصد طی چهار سال بعدی مردند؛ درحالی که این میزان در میان داوطلبان نوع‌دوست 1.6 درصد بود.
این در حالی بود که افرادی که به دلیل رضایت شخصی به انجام این کار می‌پرداختند، از نرخ مرگ و میر مشابه با غیرداوطلبان برخوردار بودند.
