در همین روز بود که باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا با سرخوردگی‌های معترضان همدردی و از جمهوریخواهان به‌دلیل تلاش برای لغو مقررات جدید بانکی انتقاد کرد. وی گفت مردم آمریکا می‌فهمند که همه افراد از مقررات پیروی نمی‌کنند و وال‌استریت یک نمونه آن است. بسیاری از تحلیل‌گران سیاسی اشاره اوباما را به معترضان به معنای تلاش وی برای آوردن آنان به زیر چتر حزب دمکرات تفسیر کردند. در روزهای بعد، جو بایدن، معاون اوباما و نانسی پلوسی، رهبر اقلیت دمکرات در مجلس نمایندگان نیز با الفاظ مشابهی از جنبش وال‌استریت را اشغال کنید، یاد کردند.
در پی بحران اقتصادی سال2008 آمریکا که پیامدهایی جهانی در برداشت، نارضایتی‌هایی در بخشی از جامعه آمریکا نسبت به عملکرد دولت در اقتصاد کشور بروز کرد. معترضان به دولت در آن زمان انسجام قابل توجهی نداشتند اما با حمایت برخی اعضای حزب جمهوریخواه توانستند در میان خود به یک دستور کار واحد و مشخص برسند. این معترضان که ظرف یک سال به جنبش تی‌پارتی موسوم شدند، تدریجا به جناح تندروی حزب جمهوریخواه بدل شدند و توانستند در انتخابات سال2010 کنگره، کفه آرا را به نفع این حزب سنگین کنند. اکنون در چانه‌زنی‌های 2حزب بر سر موضوع‌های مختلف، تی‌پارتی نقش تعیین‌کننده‌ای دارد.به‌نظر می‌رسد حزب دمکرات نیز می‌کوشد جنبش ضد وال‌استریت را جذب و آن را به وزنه تعادل خود در برابر تی‌پارتی تبدیل کند.
کمیته انتخابات کنگره حزب دمکرات که وظیفه جمع‌آوری منابع مالی را در انتخابات بر عهده دارد، طوماری فراهم کرده و از طرفداران خود خواسته تا با 100هزار امضا، همبستگی خود را با اعتراض‌های ضد وال‌استریت اعلام کنند. از سوی دیگر، برخی دیگر از اعضای حزب دمکرات نسبت به گشودن آغوش به روی معترضانی که هنوز اهدافشان نامعین است، بیمناک هستند. اوباما در نظر دارد در خلال سفرهای تبلیغاتی خود که از مدتی قبل آغاز شده، حدود یک‌میلیارد دلار برای مبارزه انتخاباتی سال آینده جمع کند و نمی‌تواند کمک‌کنندگان ثروتمند را از خود برنجاند. برخی از تحلیل‌گران نیز خاطرنشان می‌کنند بخش عمده معترضان ضد وال‌استریت را جوانانی تشکیل می‌دهند که در جامعه رأی‌دهندگان آمریکا، وزن سنگینی ندارند. بنابراین، تأثیر گذاری اعضای این جنبش هم از طریق سازوکارهای سیاسی معمول یعنی انتخابات، زیر سؤال است. نگرانی دیگر پاره‌ای از اعضای دمکرات غلتیدن بیش از اندازه این حزب به چپگرایی است.
چنین اتفاقی می‌تواند به دو قطبی شدن هر چه بیشتر فضای سیاسی آمریکا بینجامد و روند تعامل 2حزب را برای اداره کشور بیش از پیش مختل کند. نامزدهای عمده حزب جمهوریخواه برای انتخابات ریاست‌جمهوری از جمله هرمن کین، میت رامنی و برخی دیگر از اعضا، مواضع تندی در قبال معترضان وال‌استریت اتخاذ کردند اما اکنون با تداوم اعتراض‌ها و گسترش دامنه آن به دیگر شهرهای آمریکا، تدریجا لحن خود را ملایم‌تر کرده‌اند. به‌نظر می‌رسد سیاستمداران آمریکایی متوجه شده‌اند که نمی‌توانند نسبت به این جنبش بی‌اعتنا باشند.
