خیلی خوب است اما به وعده‌ها عمل کنید

 البته در کنار این کار، 2چیز را حتما رعایت کنید: یکی اینکه با یک گفته ناسنجیده، توقعی را که قابل برآورده شدن نیست یا به زودی قابل برآورده شدن نیست، در مردم زنده نکنید، تا تلاقی بین قول و عمل از نظر مردم ناممکن جلوه نکند. دوم اینکه این خدمت رسانی‌ها- که کارهای نقد و نزدیک و شبیه مُسکن است- نباید موجب شود که شما را از کارهای زیربنایی و اساسی باز بدارد؛ ما به هر دو کار احتیاج داریم؛ نه باید فقط چسبید به کارهای زیربنایی و از نیازهای روزمره مردم غافل شد- که این بسیار چیز خطرناکی است- و نه عکسش درست است که ما سرگرم شویم به کارهای امداد و فوری و اضطراری. به این 2نکته حتما توجه شود. بیانات در دیدار استانداران سراسر کشور 1384/12/18

نکته لازمی که باید عرض بکنم، این است که مردم به این وعده‌ها و به این سفرهای استانیِ پُربرکت، حقیقتا امید بسته‌اند؛ کوشش کنید این امیدها برآورده شود. مبادا در هر بخشی از بخش‌ها طوری عمل شود که مردم احساس کنند که امیدوار نیستند. هم اکنون خوشبختانه مردم امیدوارند؛ این را ما از طرق مختلف و با نشانه‌های گوناگون به دست آورده‌ایم. بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت 85/6/6

یک مسئله‏ دیگری که به‌نظر من درخور توجه است و خوب است قضاوت من در این مورد در معرض نظر دوستان قرار بگیرد، این مسئله‏ سفرهای استانی است. سفرهای استانی بسیار کار خوب و برجسته و لازمی بود و من واقعا تعجب می‌کنم که بعضی‌ها چطور کاری را که این‏جور واضح است که خوب است، انکار می‌کنند و زیر سؤال می‌برند. این برای وزرا، برای رئیس‏جمهور، برای عوامل اجرایی و دولت خیلی زحمت دارد و کار بسیار طاقت‏فرسایی است؛ لکن آنچه محصول این کار می‌شود، عبارت است از روشن شدن فاصله‏ بین نگاه از دور به حقایق یک کشور و نگاه از نزدیک؛ این، خیلی فرق می‌کند. بنده سال‌ها کار اجرایی کرده‏ام و آشنا هستم. 2جور انسان قضایا را می‏بیند: گزارش‌های خوبی که برای انسان می‏آید؛ گزارش‌های کامل به حسب ظاهر که هیچ ایرادی هم ندارد و درست هم هست- گزارش‌‌ها را انسان می‌خواند و مباحثه هم می‌کند- لکن آنچه محصول این گزارش‌هاست، با آنچه محصول نگاه از نزدیک است، فاصله‏ بسیار زیادی دارد. دیدن واقعیت،رفتن به مناطقی که امید این را نداشتند که مسئولان بلندپایه حتی به یاد آنها بیفتند، کار خیلی بزرگی است و این کار خیلی کار باارزشی است. بعضی از شهرهایی که مسئولان کشور- رئیس ‏جمهور و وزرا- به آنجا رفتند، هرگز در طول این مدت‌ها شاید یک مدیرکل را هم ندیده بودند که برود و از آنها احوالی بپرسد؛ سؤالی بکند؛ اما ناگهان می‏بینند رئیس‏جمهور جلوی آنهاست. این، خیلی کار مهمی است. مبادا این کار مهم را خراب کنید. آنچه انجام گرفت، شروع یک حرکت مبارک بود؛ اما باید این حرکت تا نهایت خط برود، تا آن برکات به‌طور کامل حاصل بشود. از اینجا به بعد دست مسئولان اجرایی است. اولا مصوبات این سفرها موبه‌‏مو اجرا بشود؛ هیچ کوتاهی نشود؛ اما اگر در جایی ‌قابل‌اجرا نیست- ممکن است گاهی بررسی‏ای برای اقدام به فلان کار در فلان استان یا فلان شهرستان انجام گرفته است، ولی محاسبه‏ کارشناسی‌اش کامل نبوده و بنا نیست انجام بشود- این را صریح به مردم بگویید. بگویید ما تصمیم گرفته بودیم این کار را انجام بدهیم اما حالا می‏بینیم به این دلایل نمی‌شود آن‌را انجام داد. نگذارید کارها بماند؛ نگذارید امید مردم نسبت به صداقت و پشتکار و توانایی دولت متزلزل بشود. بیانات در دیدار رئیس‏جمهور، مسئولان و کارگزاران نظام 1386/4/9

در رساندن خدمت به افراد محروم جامعه و عدالت، به اعتقاد این مسئله‌ سفرهای استانی خیلی مهم است. این کاری که آقایان بر دوش گرفتید و راه افتادید و رفتید و همه‌جای کشور را زیر پا گذاشتید و با مردم تماس گرفتید و از نزدیک درددل‌های مردم را- که از زبان مسئولین‌شان، ائمه‌ جمعه‌شان و افراد شاخص‌شان گفته می‌شود- شنیدید، خیلی به‌نظر من خوب است. بنده خودم سال‌هاست در مسائل اجرایی و غیراجرایی این کشور هستم؛ اما وقتی به یک منطقه‌ای مسافرت می‌کنم و برمی‌گردم، معلومات من نسبت به آن منطقه چند برابر معلوماتی می‌شود که انسان از روی کاغذ و در گزارش‌ها و به‌طور کلی می‌بیند. رفتن به سفر و مواجه شدن با واقعیت‌های زندگی مردم، خیلی چیز مهمی است. چطور ممکن است کسی این را انکار کند یا درباره‌اش تردید کند یا در فایده و سود او تشکیک کند؟ این خیلی کار مهمی است. این کار را شماها دارید انجام می‌دهید. البته زحمت هم دارد؛ زحمتش را هم قبول می‌کنید. بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت 1386/6/4

رئیس‌جمهور، وزیر و مدیران ارشد اجرایی کشور به شهرهای مختلف می‌روند. این رفتن به شهرها خیلی تأثیر دارد. بعضی می‌گویند آقا ما گزارش‌ها را که می‌خوانیم؛ نه، گزارش خواندن فرق می‌کند با رفتن. شاید بیش از اغلب مدیرها برای من گزارش می‏آید. وقتی انسان می‌رود به یک شهری، می‌رود به یک استانی، می‏نشیند با یک مردمی، می‏نشیند با یک مجموعه جوانی، می‏بیند گزارش‌ها با آنچه واقعیت است، تفاوت‌هایی دارد. انسان آنچه می‏بیند و می‌شنود، از گزارش خیلی باارزش‏تر است. این کار را امروز دولت دارد می‌کند. به همه جای کشور سفر می‌کنند. یک گوشه‏ای از این را می‌گیرند، تبدیلش می‌کنند به نقطه‏ ضعف و ایراد گرفتن. چرا در این سفر صد تا مصوبه داشتید؛ در حالی که پنجاه‌تایش بیشتر قابل عمل نیست؟ خیلی خوب، حالا پنجاه‌تایش عمل بشود؛ این بهتر از هیچی نیست؟ اینها ایجاد یأس است. ایرادتراشی‏های بی‌خود: چرا به فلان سفر رفتید؟ چرا به فلان سفر نرفتید؟ اینها اشکال‏تراشی‏هایی است که یأس‏آفرین است. عرض کردم اغلب کسانی هم که این کار می‌کنند، توجه ندارند به‌دنباله‏ کارشان. بالاخره هر دولتی ضعفی دارد. نه اینکه این دولت ضعف ندارد؛ چرا، ضعف و خطا دارند؛ مثل بقیه‏ دولت‌ها. بنده‏ای که می‌خواهم خطا بگیرم، مگر خودم خطا ندارم؟ خطاهای ما الی ماشاءالله یکی 2تا که نیست. انسان جایزالخطاست؛ باید تلاش کند خطا نکند یا کمتر بکند. کسانی هم که خطای طرف مقابل را می‏بینند، باید دلسوزی کنند و خطا را به گوش او برسانند اما هوچی‌گری کردن، مردم را دلسرد کردن، اعتماد به نفس مردم را شکستن، آنها را ناامید کردن نسبت به آینده، هیچ روا نیست. این خطاب من به همه است؛ هم به مطبوعات، هم به رسانه‏ها، هم به مسئولین، هم به کسانی که منبرهای گوناگون خطابه و سخن گفتنِ با مردم را دارند؛ در مجلس، در نماز جمعه، در جاهای دیگر، در دانشگاه‏ها. این چیزی است که بحث مصلحت کشور است، باید مصلحت کشور را رعایت کرد. این هم یکی از آن راه‏های مقابله‏ با اعتماد به نفس ملی است.بیانات در دیدار دانشجویان دانشگاه‏های استان یزد 1386/10/13

یک خصوصیت این است که این دولت، واقعا یک دولت کار است؛ دولت حرکت و اقدام است. انرژی و نشاطِ کار این دولت، یک امر برجسته است. الحمدلله شما از سال اول همین‏جور حرکت کردید، الان هم با اینکه 3سال از عمر این دولت گذشته، انسان احساس می‌کند که تحرک و نشاط و فعالیت و اقدام در این دولت محسوس است- یعنی کاهش پیدا نکرده؛ افت پیدا نکرده- این خیلی چیز باارزشی است. در خدمت به مردم جدیت وجود دارد. رفتن به شهرها، رفتن به شهرهای کوچک، همه‏ نقاط کشور را زیر پا گذاشتن و هیچ نقطه‏ای از کشور را از منظر خبرگی و کارشناسی دور قرار ندادن، اینها چیزهای باارزشی است. یکی مسئله‏ پیگیری مصوبات است؛ به‌خصوص مصوبات سفرها و وعده‏هایی که داده می‌شود. شما به جایی مسافرت می‌کنید؛ مثلا گفته می‌شود دولت 100 یا 200مصوبه برای آنجا داشت؛ باید به‌طور جد دنبال کنید که اینها تحقق پیدا بکند. خب، می‌دانید که بنده در زمینه‏ آمارگیری و آماردهی زیرمجموعه‏ها به مسئولان بالا، تجربه‏ طولانی‏ای دارم- هم در دوره‏ ریاست‌جمهوری، هم بعد از آن- زیاد اتفاق افتاده که می‏آیند و گزارش می‌دهند که آقا! این کار شد، این کار شد، این کار شد! وقتی انسان نزدیک می‌رود، می‏بیند که گزارش دروغ نیست، اما درست هم نیست. یک نکته‏ای در این هست؛ به شما دروغ نگفته‏اند، اما آنی که شما می‌خواهید، اتفاق نیفتاده و انجام نگرفته است! پس مواظبت کنید که آن چیزی که شما می‌خواهید، انجام بگیرد، لذا باید خیلی بادقت و احتیاط و وسواس، این مصوبات- به‌خصوص وعده‏هایی که به مردم داده می‌شود- تعقیب بشود و پیگیری بشود. بیانات در دیدار رئیس‏ جمهور و اعضای هیأت دولت1387/6/2

یک مجموعه‌ کاری درست کنید، بنشینند واقعا طرح‌های نیمه‌تمام را- حالا یک رقمی هم ذکر کردند که فلان تعداد طرح‌های نیمه‌تمام داریم- اولویت‌بندی کنند؛ کدام‌هایش اولویت‌دار هستند، کدام‌هایش وعده‌ بیشتری داده شده یا توقع بیشتری از سوی مردم وجود دارد، اینها را مشخص کنید، به آنها بپردازید. این را مقدم کنید بر طرح‌های جدید. چقدر خوب است که همه‌ وعده‌هایی که دولت به مردم داده، عمل بشود. اگر چنانچه وعده‌ای به مردم داده بشود و عمل نشود، این، مشکلات درست خواهد کرد؛ نه فقط نسبت به دولت بلکه به نظام. بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت 1390/6/6