میانجی‌هایی که بعد از بیکارشدن در کشور خودشان به اسم «میانجی مذاکرات صلح فلسطین» شغلی پیدا می‌کنند، سفر می‌روند و حقوق ماهانه‌ای هم دریافت می‌کنند. ازجمله جدیدترین این میانجی‌ها تونی‌بلر نخست‌وزیر پیشین انگلیس است. او بعد از پایان دوره نخست‌وزیری‌اش مسئول مذاکرات کمیته‌ای شد با نام کمیته چهارجانبه صلح خاورمیانه ؛متشکل از سازمان ملل، آمریکا، اتحادیه اروپا و روسیه. او از سال 2007 تا‌کنون این مسئولیت را داشته‌است. 3ماه پیش مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین که معمولا روابط خوبی با مذاکره‌کنندگان غربی دارند، در مصاحبه‌هایی به‌صراحت اعلام کردند، بلر در این جایگاه در خوش‌بینانه‌ترین حالت، مقامی بی‌فایده بوده و در بدبینانه‌ترین حالت هم به نفع اسرائیل کار کرده‌است.
این در حالی است که سال گذشته رسانه‌های انگلیسی صورتحساب‌هایی منتشر کردند که به چند شب اقامت بلر در گران‌ترین هتل‌های بیت‌المقدس مربوط می‌شد. این رسانه‌ها پرسیدند، این همه هزینه برای یک میانجی و مذاکره‌کننده که در 5سال گذشته جز چند عکس خندان در کنار محمودعباس و بنیامین نتانیاهو کاری انجام نداده، لازم است؟ در 6ماه گذشته نقش و حضور این میانجی‌ها و کمیته‌ها و حتی نام میانجی بزرگ مناقشه فلسطین (آمریکا) که اتفاقا برادر بزرگتر یک طرف دعوا یعنی اسرائیل است، هرروز کمرنگ‌تر شده‌است.
کمیته چهارجانبه صلح، بیانیه صادر می‌کند اما نه کسی برای شنیدن آن اشتیاقی دارد نه کسی درباره اجرای مفاد آن سخنی می‌گوید. مذاکره‌کنندگان تشکیلات خودگردان فلسطین از دیدار با تونی‌بلر خودداری کرده‌اند. فلسطینی‌ها آخرین دور مذاکرات با نمایندگان تل‌آویو که به میانجیگری اردن در امان انجام شد را ترک کردند و به‌صراحت آن را بی‌نتیجه خواندند. اکنون آنچه در رسانه‌ها بیشتر دیده و شنیده می‌شود ابتکار عملی فلسطینی است. برای نخستین‌بار در تمام سال‌های گذشته همه گروه‌های فلسطینی بدون تلاش جدی میانجیگری منطقه‌ای دور هم نشسته‌اند و به‌دنبال حل مشکلات دیرین هستند تا در گام بعدی با نیرو و چهره‌ای تازه به سراغ دشمن اشغالگر بروند.
یکی از عمده‌ترین دلایلی که این مناقشه را تا‌کنون چنین طولانی و بی‌نتیجه کرده، همین اختلافات میان گروه‌های فلسطینی بوده‌است. هر یک از این گروه‌ها برای مقابله با اشغالگران راه خود را می‌رفت و در منطقه هم برای خودش یارگیری می‌کرد. فلسطینیان هم در زندان‌های اسرائیل اسیر دارند هم در زندان‌های گروه‌های رقیب. اشغالگران آب و خاک فلسطین را می‌دزدند، مزارع کشاورزی را می‌خشکانند، با حمایت حامیان همیشگی‌شان در عرصه قدرت‌های جهانی هر روز خط مرزی کشور جعلی‌شان را چند وجب گسترده‌تر می‌کنند و فلسطینیان مشغول دعواهای داخلی هستند.
در ماه‌های اخیر تحولات توفانی منطقه و تولد خاورمیانه جدید، گروه‌های فلسطینی را به فکر اتحاد انداخته‌است. این، نقشه راه حقیقی حل مناقشه فلسطین است.
