این درحالی است که از نظر این عضو پرسابقه شورای اسلامی شهر تهران هم سیاست‌های کلی نظام و هم قانون اساسی، آیات قرآن و احادیث و روایات بر حمایت از تشکیل شوراهای قدرتمند و عملکرد شورایی برای اداره امور در کشور تاکید دارد، اما اگر نقصی هست به گفته نایب رئیس شورای اسلامی شهر تهران به مجلس و دولت مربوط می‌شود که هنوز پس از سال‌ها که از انقلاب اسلامی و تشکیل جمهوری اسلامی می‌گذرد میان برخی مسئولان روحیه خودمحوری حاکم است.
حسن بیادی، نایب رئیس شورای اسلامی شهر تهران درباره جایگاه قانونی شوراها گفت: در اصل هفتم قانون اساسی با استناد به آیات «و امرهم شوری بینهم »و «شاورهم فی الامر» آمده است که مجلس شورای اسلامی، شورای استان، شهرستان، شهر، محل، بخش، روستا و نظایر اینها از ارکان تصمیم‌گیری و اداره امور کشورند و طرز تشکیل و حدود اختیارات و وظایف شوراها را این قانون معین می‌کند، لذا براساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اداره امور کشور باید به اتکای آرای عمومی انجام شود و همانطور که قانون اساسی مقرر کرده است مداخله سیستم در حکومت از طریق ریاست‌جمهوری، مجلس شورای اسلامی، مجلس خبرگان و شوراهای کشور تحقق می‌یابد، لذا نهادهای حکومتی را نهادهای اعمال حق حاکمیت ملی می‌نامند بنابراین من معتقدم از اصل هفتم قانون اساسی چنین استنباط می‌شود که شوراها قوه چهارم کشور هستند.
اگر چه بیادی به تاکیدات قانونی بر جایگاه شوراها اشاره می‌کند اما به‌دنبال آن، تضعیف شوراها طی سال‌های اخیر موجب شده تا در ادامه دلایل این اتفاق را نیز برشمارد. به گفته او سیاست‌های کلی نظام و قانون اساسی بر تشکیل شوراهای قدرتمند تاکید دارد لذا اگر نقصی هست به مجلس و دولت مربوط می‌شود. وی افزود: به‌نظر من فرهنگ حاکم بر دستگاه‌های اجرایی خودمحوری است حتی در برخی جاها احساس می‌کنیم مدیران امور اجرایی دولت، خودشان به تنهایی تصمیم می‌گیرند و اعتقادی به کارگروهی ندارند.
به اعتقاد وی، امروز اگر بخواهیم شوراها سیاسی نشوند و سیاسیون اجرایی کشور در آن دخالت نکنند خوب است که کار خود را از ساختار محلی شروع کنند تا به پارلمان شهری برسند. وی دراین‌باره توضیح داد: ضمن اینکه باید تاکید کنم دولت محلی با مدیریت یکپارچه تحقق می‌یابد که متأسفانه لوازم و بسترها اعم از قوانین و آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های لازم از سوی دولت تدوین نشده؛ گویی دولت هیچ اشتیاقی برای تقویت شوراها ندارد درحالی‌که در تمام دنیا دولت‌ها باید به امور کلان بپردازند اما در امور محلی باید مدیریت محلی شکل گیرد. مثلا تامین آب شرب تا رسیدن به شهرها برعهده دولت است اما وقتی به شهر رسید دیگر در اختیار مدیریت محلی باید قرارگیرد و از همین جاست که تعامل شهرداری و دولت شروع می‌شود.
بیادی سال 90 را برای شورای شهر و شهرداری تهران سال خوبی ارزیابی کرد و گفت که با وجود اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها و تاثیرات آن به‌ویژه در حمل‌ونقل و ترافیک شهری، مدیریت شهری برای اجرای درست این طرح، همکاری مجدانه با دولت کرد و عملکرد بسیار مثبت و متکی به برنامه‌ای را داشت؛ اگرچه فشارهای زیادی را متحمل شد. هرچند شورای شهر در انجام وظایف نظارتی خود تا رسیدن به وضعیت مطلوب فاصله دارد اما در سال 90 به‌ویژه در حوزه نظارت و شفاف‌سازی مالی پیشرفت‌های چشمگیری داشت و در مجموع روند امیدوار کننده‌ای را به همراه شهرداری دنبال کرده است.
