پدیده‌ای که روز به روز بر شدت آن افزوده می‌شود اما پیامدهای این پدیده شوم، تنها به عوارض منتهی به بیماری‌های تنفسی شهروندان و یا تعطیلی ادارات منتهی نمی‌شود. یکی از عوارض نامطلوب افزایش ریزگردها و آلوده شدن هوای شهرهای مرزی غرب کشور، افزایش مهاجرت از این شهرهاست.
بیش از پنج سال است که مردم استان‌های ایلام، خوزستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی با این مشکل روزافزون روبه‌رو هستند. شدت گردوغبارها به حدی رسیده که مردم کرمانشاه سال گذشته 200 روز را با آسمان خاکستری به شب رساندند. یا در استان ایلام جنگل‌های بلوط بر اثر افزایش گردوغبار، به بیابان تبدیل می‌شوند.
از بین رفتن مراتع، دامداری را در این استان‌ها با ضرر و زیان همراه کرده است و از همه مهم‌تر شهروندان ساکن این استان‌ها به‌خصوص کودکان و سالمندان در معرض بیماری‌های جدی تنفسی هستند. اینها همه باعث شده تا براساس آمارهای غیررسمی روند مهاجرت مردم این استان‌ها به‌خصوص استان ایلام به استان‌های همجوار و تهران افزایش یابد.
از سوی دیگر آسیب‌شناسان اجتماعی بر این باورند که مهاجرت‌های بی‌رویه و جابه‌جایی‌های بیش از حد که به حاشیه‌نشینی در شهرهای بزرگ می‌انجامد، پیامدهای منفی اجتماعی بی‌شماری دارد.
این زنگ خطرها شاید برای گوش مسئولان سیاستگذار، عادی شده باشد اما زمانی خطر برای مسئولان تهران نشین قابل لمس می‌شود که عوارض این بلای خانمانسوز را در مرکز کشور لمس کنند. ممکن است غلظت گردوغبار در تهران به اندازه ایلام و اهواز و کرمانشاه نباشند اما حتماً عوارض ناشی از مهاجرت‌های گسترده در حاشیه‌نشینی پایتخت، برای مسئولان قابل‌لمس‌تر خواهد بود.
