حالا فوتبال ایران 36سال است که در حسرت حضور در بازی‌های المپیک به سر می‌برد و فوتبال‌دوستان ایرانی اتفاقات تلخی که منجر به حذف تیم امید در رقابت‌های مقدماتی شده است را از یاد نخواهند برد. فوتبال ایران فقط سه‌بار سابقه حضور در بازی‌های المپیک را دارد که این آمار راضی‌کننده به‌نظر نمی‌رسد. حالا فوتبال ایران باید چهارسال دیگر انتظار بکشد تا شاید حضور در بازی‌های المپیک2016 را تجربه کند. در 36سال گذشته مشکلات زیادی وجود داشت که در راه رسیدن به این تورنمنت مهم ناکام بودیم و مشخص نیست چه آینده‌ای در انتظار این تیم خواهد بود.
فوتبال ایران برای نخستینبار در سال1964 حضور در بازی‌های المپیک را تجربه کرد. این مسابقات در کشور ژاپن و شهر توکیو برگزار شد و نکته مهم این بود که آن زمان برخلاف الان شرایط سنی ملاک نبود و تیم ملی بزرگسالان ایران در این مسابقات شرکت کرد.
تیم ملی در شرایطی راهی این بازی‌ها شد که شش‌بازیکن تیم فوتبال شاهین در آن زمان به‌دلیل اختلاف‌هایی که مسئولان این باشگاه با باشگاه دارایی و فدراسیون داشتند حاضر به همراهی تیم ملی در بازی‌های المپیک نشدند. بازیکنانی مثل حمید شیرزادگان، همایون بهزادی، بیوک وطن‌خواه، حمید برمکی و حمید جاسمیان ازجمله شاهینی‌های معروف بودند که تیم ملی را تنها گذاشتند و البته محمد رنجبر هم که کاپیتان تیم ملی بود به توکیو نرفت.
در این بازی‌ها مرحوم حسین فکری هدایت تیم ملی را برعهده داشت و تیم ما در گروه آلمان‌شرقی، مکزیک و رومانی قرارگرفت و نکته مهم این بود که در آن سال‌ها اکثر تیم‌های اروپایی و آمریکایی با قدرت کامل در المپیک شرکت نمی‌کردند. تیم ملی مقابل مکزیک به تساوی یک بر یک رسید که تک گل ایران از روی نقطه پنالتی توسط کرم نیرلو به ثمر رسید. تیم ما مقابل آلمان شرقی با نتیجه سنگین چهار بر صفر شکست خورد و مقابل رومانی هم با یک گل باخت تا از المپیک کنار برود. آن زمان منصور امیرآصفی، کاپیتان تیم ملی ایران بود.
تیم ملی ایران هشت‌سال بعد دوباره به رقابت‌های المپیک1972 که در شهر مونیخ برگزار می‌شد راه پیدا کرد. آن زمان هدایت تیم ملی برعهده محمود بیاتی بود. تیم ملی در این دوره از مسابقات پیروزی در المپیک را برای نخستینبار تجربه کرد و نکته جالب این بود که این پیروزی مقابل تیم المپیک برزیل به‌دست آمد البته ما تیم اصلی برزیل را شکست ندادیم و تقریبا حریف ایران با تیمی متشکل از آماتورها به این مسابقات آمده بود.
برزیل آن زمان فقط یک بازیکن مشهور داشت و آن هم کسی نبود جز جونیور، دفاع چپ این تیم که حتی بازی در جام‌جهانی را تجربه کرد. تیم ما در شرایطی به یک پیروزی رسید که مجید حلوایی تک گل ایران را به ثمر رساند. ایران در یکی دیگر از بازی‌هایش در این دوره از مسابقات با نتیجه پنج برصفر مقابل دانمارک شکست خورد و تیم ملی در نهایت نتوانست موفقیت قابل توجهی به‌دست آورد و در بازی با مجارستان هم با نتیجه چهار بر صفر شکست خورد.
تیم ملی فوتبال ایران در المپیک1976 هم که در کانادا و در شهر مونترال برگزار شد شرکت کرد. در واقع این آخرین باری بود که فوتبال ایران حضور در المپیک را تجربه کرد و حالا 36سال است که در حسرت حضور در المپیک به‌سر می‌بریم. ایران با مربیگری حشمت مهاجرانی وارد این بازی‌های شد. بازی اول ما مقابل کوبا برگزار شد و این تیم را با یک گل شکست دادیم که زننده این گل غلامحسین مظلومی بود.
تیم ملی ایران در بازی بعدی یک جدال حساس و نفسگیر با لهستان داشت که ما در نهایت با نتیجه سه بر دو شکست خوردیم. این در حالی بود که در نیمه اول با نتیجه دو بر یک از آنها پیش بودیم. لهستان در جام‌جهانی1974 به مقام سوم رسیده بود و تقریبا با همان تیم پا به المپیک گذاشته بود. لهستان به‌عنوان تیم اول صعود کرد و ما هم به‌عنوان تیم دوم راهی مرحله یک‌هشتم نهایی شدیم. ما در این مرحله در ورزشگاه شربروک به مصاف شوروی رفتیم و با نتیجه دو بر یک به این تیم باختیم تا از المپیک مونترال حذف شویم.
تیم ملی فوتبال ایران در سال1980 هم در سنگاپور مجوز حضور در المپیک را گرفت. این دوره از بازی‌ها قرار بود در مسکو برگزار شود ولی آن زمان شوروی سابق، افغانستان را اشغال کرده بود و دولت ایران به‌دلیل اختلافاتی که با شوروی سابق داشت، به نشانه اعتراض اجازه نداد که تیمی از ایران در المپیک مسکو شرکت کند.
