بله، ما در دنیایی زندگی میکنیم که حتی سطلآشغالهای آن هم مجهز به کدهای کیو آر(QR) هستند.
اما این کد چیست که امروز ورد زبان همه شده و روی هرکالایی خودنمایی میکند. کیو آر مخفف دو کلمهی انگلیسیQuick Response است، به معنای پاسخ سریع. این کد اولین بار در کارخانههای ماشینسازی ابداع شد. کارخانهی تویوتا با درج این کد بر روی قطعات و محصولاتش اطلاعات آن را وارد دستگاههای رایانهای خود میکرد؛ چیزی شبیه به بارکد.
بعدها این کد بر روی کالاهای دیگری قرار گرفت و غولهای دنیای تلفن همراه را هم به وجد آورد.
با نصب یک اپلیکیشن یا برنامهی ساده به نام اسکن در سیستم آیفن و اسکنر در سیستم اندروید، این تلفنها میتوانند اطلاعات کیو آر را بخوانند.
با قرار دادن تلفن همراه بر روی یکی از این کدها، کاربر میتواند اطلاعات مربوط به کالا و یا سایت اینترنتی آن را مشاهده کند.
ویکیپدیا همان دانشنامهی مشهور و بیادعای اینترنتی هم قصد دارد با برقراری ارتباط با کدهای کیو آر، کاربر را مستقیم درگیر اطلاعات خود کند. مثلاً اگر چشمتان به یک پاکت چیپس هوسانگیز افتاد و همان موقع دلتان خواست بدانید این محصول متعلق به چه کشوری است و چه مشخصاتی دارد، با اسکن کد کیو آر میتوانید اطلاعات کارخانه را در ویکیپدیا هم مشاهده کنید و مو را از ماست بیرون بکشید.
در ابتکاری دیگر، مسئولان بعضی از موزهها هم قصد دارند با نصب کد کیو آر بر آثار هنری، اطلاعات آن آثار را با بازدیدکنندگان تقسیم کنند. یک کد ساده و یک گوشی هوشمند، حالا میتواند کار یک هنرشناس یا مورخ را هم انجام دهد. به همین سادگی.
موزهی ملی اسکاتلند، موزخ داشن و طبیعت دنور در آمریکا و همچنین موزهی پاورهاوس در سیدنی استرالیا از جمله موزههایی هستند که بازدیدکنندگان را با کدکیو آر بهطور مستقیم به اطلاعات لازم، وصل میکنند. کاتلین تینورث، مسئول موزهی دانش و طبیعت در بخش بازدیدکنندگان دنور میگوید: «بسیاری از بازدیدکنندگان مجهز به تلفن هوشمند هستند، اما فقط تعداد کمی از آنها با کاربرد این کدها آشنا هستند و شاید در روز فقط سه نفر باشند که به محض دیدن کدهای کیو آر، شروع به اسکن و استخراج اطلاعات میکنند.»
در این بین اما راهزنان اینترنتی هم بیکار ننشستهاند و کدهای کیو آری که آلوده به بدافزار است تولید کردهاند. پس اگر روزی مجهز به تلفن هوشمند، چشمتان به یک کدکیو آر ناشناس افتاد، وسوسه نشوید که بلافاصله آن را اسکن کنید.