به گزارش ایسنا، محققان دانشگاه راکفلر دریافتند که موش‌های مهندسی شده برای سرکوب این ژن، وقت کمتری را برای لیسیدن، پرستاری و جمع کردن بچه‌های خود در مقایسه با یک گروه کنترل شده صرف می‌کنند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که یک ژن می‌تواند مسئول ایجاد انگیزه در مادران برای محافظت، تغذیه و پرورش کودکان آنها باشد.
پژوهش‌های قبلی نشان داده بودند که یک ناحیه خاص مغز موسوم به ناحیه میانی پیش‌بصری به کنترل پرخاشجویی، پذیرش جنسی و مراقبت مادری در موش‌ها می‌پردازد. اما مکانیزم‌های شیمیایی تاثیرگذار بر این رفتارها تاکنون ناشناخته باقی مانده بودند.
اخیرا یک بررسی نشان داده که سلول‌های عصبی به استروژن، هورمون جنسی زنانه واکنش نشان داده و حاوی سطوح بالای گیرنده آلفای استروژن است که با مراقبت مادری و رفتار جنسی ارتباط دارد.
در این پژوهش جدید، دانشمندان به طور مصنوعی سطوح این ماده شیمیایی را در ناحیه میانی پیش‌بصری موش‌های ماده پائین آورده و دریافتند که این موش‌ها زمان کمتری را برای فرزندان خود اختصاص داده اما سطوح پرخاشگری آنها بدون تغییر باقی می‌ماند.
