به گزارش ایرنا، ظهور یک یا چند نشانه مشکوک در افراد می‌تواند آزمون‌هایی را برای تشخیص وجود زمینه‌هایی برای ابتلا به آلزایمر و یا عدم تایید ابتلا به این بیماری به دنبال داشته باشد.
رایج‌ترین آزمون بررسی وضعیت ذهنی (MMSE) یا آزمون Folstein است که در آن 18 سوال مطرح می‌شود و بخش‌هایی که به طور بالقوه در ابتلا به این بیماری دخیل هستند، مورد بررسی قرار می‌گیرد.
پاسخ‌ها یا نتایج حاصله از این آزمون‌ها با امتیاز 0 تا 30 بررسی می‌شود؛ امتیازهای کمتر از 24 احتمال ابتلای فرد به این بیماری را قوت می‌بخشد.
با این حال تنها یک آزمون برای تایید این مساله کافی نیست و به اعتقاد کارشناسان تعداد بیشتری آزمون باید در این زمینه انجام شود.
همچنین آزمون‌های دیگری نیز برای آزمودن حافظه، تمرکز و یا قدرت کلامی وجود دارد.
اما تشخیص قطعی این بیماری می‌تواند از طریق آزمایش‌هایی مانند MRI مغزی برای تشخیص هرگونه آتروفی (تحلیل رفتن بافت‌ها) و رد سایر علل بالقوه زوال عقل مانند وجود تومور، هماتوم و نظایر آن صورت گیرد.
آزمایش‌های پزشکی دیگری نیز مانند بررسی دوز برخی از ویتامین‌ها و احتمال کم کاری غده تیروئید به عنوان سایر علل مربوط به زوال عقل، برای رد یا تایید ابتلا به آلزایمر انجام می‌شود.
بیماری عصبی آلزایمر یک بیماری است که بر بافت مغز تاثیر می‌گذارد و به تدریج باعث مرگ سلول‌های عصبی در مناطق خاصی از مغز می‌شود.
در این بیماری ابتدا توانایی‌های شناختی به تدریج کاهش می‌یابد که مشکلی برگشت ناپذیر است و بیشتر بخش‌های مربوط به حافظه را درگیر می‌کند.
علایم این بیماری معمولا برای نخستین بار در سن 60 سالگی و به صورت از دست دادن حافظه گاه به گاه ظهور می‌کند.
آلزایمر به صورت فراموشی‌های جزیی و سپس فراموشی‌های مکرر بروز می‌کند و حفظ اطلاعات جدید مانند فهرستی از کلمات، شماره تلفن‌ها و اسامی ازجمله مشکلات بعدی ابتلا به این بیماری به شمار می‌رود.
