کسانی که این کتاب را خواندند خیلی مایل شدند دوباره از موزه لوور، در واقع همان جایی که رئیس موزه در آن کشته شده بود، دیدن کنند.
امروزه یکی از راه‌های انتخاب سفر، انتخاب براساس ادبیات روز یا ادبیات کهن است. این ادبیات می‌تواند شامل افسانه‌ها و اسطوره‌ها، رمان‌ها، سفرنامه‌ها، تاریخ بناها و راه‌ها و جنگ‌ها و حماسه‌ها باشد.
به فرض ایتالیایی‌ها تمایل دارند که همان مسیر مارکوپولو را دنبال کنند و سفرشان را طبق مسیر سفر او برنامه‌ریزی کنند و یا این که کم نیستند کسانی که در مسیر جاده ابریشم سفر می‌کنند و علاقه دارند فضای زمانی که این جاده بسیار پر رونق بود را در ذهن خود مجسم کنند، فضایی که با کمک توصیف سیاحان و مورخان ایجاد شده است.
حتی خیلی از جهانگردانی که به ایران سفر کرده‌اند و از اصفهان دیدار کرده‌اند، در آرزوی دیدار از شهری بودند که «شاردن» توصیف کرده بود.
موضوع این است که امروز ادبیات نقش مهمی در توریسم ایفا می‌کند و به نظر می‌رسد ایران از این نظر از پتانسیل خوبی برخوردار است که مورد کم‌توجهی واقع شده است.
از این منظر می‌توان گفت که بخش مهمی از جاده ابریشم در ایران واقع شده. آن فضای افسانه‌ای هزار و یک شب با این که عرب‌ها به خود منسوب می‌کنند همان فضای اصفهان و شیراز خودمان با آن کاخ‌ها و کوشک‌ها و عمارت‌های دلرباست و این هر دو از جاذبه‌های کم‌نظیر ادبیاتی- توریستی هستند که کشور ما از آنها برخوردار است.
ما نه تنها از ادبیات کهن خود در صنعت گردشگری بهره نبرده‌ایم بلکه سعی در خلق آثاری نو در این زمینه هم نداشته‌ایم و یا آنها را حتی در داخل کشور معرفی نکرده‌ایم.
یک موضوع نباید فراموش شود و آن این که ایران هنوز برای مردم دنیا کشوری رازآمیز محسوب می‌شود. هم جذابیت‌های گردشگری و هم ادبیاتش ناشناخته باقی مانده است. حرف آخر این که این هر دو برای شناخته شدن می‌توانند به کمک هم بیایند.
