پژوهشگران دانشگاه مینه‌سوتا با ثبت کردن فعالیت مغز در طول 100 نورون در بخش جانبی بین‌آهیانه‌ای قشر مغز در میمون رزوس توانستند رابطه میان زیستشناسی مغز و اندازه‌گیری عینی زمان را نشان دهند.
سپس آنها با بررسی سرعت خاموش شدن پیام‌عای عصبی توانستند تخمین بزنند که بر اساس ارجاع صرف به زیستشناسی مغز چه مقدار زمان به طور عینی گذشته است.
نتایج این بررسی بیانگر ان است که دانشمندان ممکن است روزی بتوانند با تاثیرگذاری بر ارتباطات عصبی که شاخص گذر زمان در مغز ما هستند، چگونگی تجربه ما از زمان را دستکاری کنند.
جفری گوس، سرپرست این پژوهش می‌گوید: "این نتایج علاوه بر آن مشخص کرد مدارهای مغزی ممکن است توانایی خاص خودشان در ثبت زمان را داشته باشند، بلکه درباره چگونی تغییر ادراک ما از زمان در حالات عاطفی شدید نیز سرنخ‌هایی در اختیار می‌گذارد... و در مدل ما تغییر در سرعت خاموش‌شدن فعالیت نورون‌ها برای ایجاد حس متفاوتی از چیستی زمان کافی است."
به گفته گوس ممکن است بتوان با تغییر دادن این پیام‌های عصبی حس شخصی از گذر زمان را دستکاری کرد.
bigthink
