به گزارش ایسنا، دکتر مهدی محمدی، درباره اجرای این طرح خاطرنشان کرد: گیاه سالی کورنیا در بسیاری از مناطق ایران یافت می‌شود و در سواحل زیادی نیز کاشته شده است اما کشت آن هیچ‌گاه به صورت مداوم نبوده و در حد پایلوت بوده است.
وی ادامه داد: نکته حائز اهمیت در کشت گیاهان با آب دریا این است که اگر زمینی به صورت مرتب با آب دریا کشت شود، پتانسیل خود را برای کشت از دست می‌دهد؛ اما چون قرار است در زمین‌های زراعی این طرح از پساب سایت‌های پرورش میگو استفاده شود، این اتفاق نخواهد افتاد. پساب میگو سرشار از مواد آلی است که باعث می‌شود خاک ارزش غذایی خود را از دست ندهد.
ضرورت استفاده از آب دریا برای کشت
به اعتقاد رییس پارک علم و فناوری خلیج فارس بوشهر، اگر ایران نتواند در بحران کمبود آب دنیا، استراتژی مشخصی برای استفاده از منابع آب تعریف کند، با مشکلات جدی روبه‌رو خواهد شد. این تهدید پیش از هر چیز در حوزه کشاورزی نمایان می‌شود اما می‌توان از ظرفیت آب دریا برای کشت استفاده کرد.
وی با بیان اینکه گیاه سالی‌کورنیا در دنیا به "نمک سبز" معروف است، اظهار کرد: این گیاه شورپسند باعث کاهش شوری آب دریا می‌شود و خیلی زود رشد می‌کند. علاوه بر برگ تازه این گیاه، می‌توان از بذر آن که شبیه کنجد است روغن گرفت و همچنین می‌توان از آن به عنوان خوراک دام استفاده کرد.
راهی برای تثبیت CO2 و حفظ جنگل‌های حرا
محمدی درباره شیوه اجرای این طرح توضیح داد: این طرح با همکاری بنیاد زراعت آمریکا اجرا می‌شود که پروژه‌های زیادی از این دست در سراسر دنیا اجرا کرده است. برای اجرای چنین طرحی در هر هکتار به هزار تا سه هزار دلار سرمایه نیاز است که بخشی از این سرمایه را پارک علم و فناوری تأمین خواهد کرد و باقی مانده را بنیاد زراعت آمریکا از اعتبار خود و از اعتبار اهدایی سازمان ملل تأمین می‌کند. سازمان ملل برای هر تن تولید دی اکسید کربن، 60 دلار جریمه و برای هر تن تثبیت آن 25 دلار جایزه در نظر گرفته است و پیش‌بینی ما این است که در هر هکتار مقدار زیادی تثبیت CO2 داشته باشیم.
عضو هیات علمی دانشگاه خلیج فارس با تأکید بر این که این بنیاد بر روی گیاهان شورپسند سراسر دنیا پژوهش کرده‌است، توضیح داد: در پروژه‌های این چنینی از گیاهان بومی منطقه استفاده می‌شود که نظیر آن در کشورهایی مانند مکزیک و مصر انجام شده و ما برای بازدید از پروژه‌ای شبیه به این در سواحل عمان نیز دعوت شده‌ایم.
به گفته محمدی برای پایلوت این پروژه، پنج هکتار زمین در نظر گرفته شده است که به صورت بذر به بذر اجرا شده و پس از تأیید نهایی، برای توسعه آن برنامه‌ریزی می‌شود.
محمدی همچنین درباره بخش دیگر این پروژه گفت: قرار است که پس از اجرای طرح کشت سالی کورنیا، از این شیوه برای توسعه جنگل‌های حرا نیز استفاده شود که هم در اکوسیستم ساحلی، تعدیل آب و هوا و تثبیت CO2 نقش دارد و هم خوراک خوبی برای گاومیش‌ها و سایر دام‌های منطقه است.
