در کنار پیچیده‌ترشدن معادلات موجود در محیط شهری تهران، پدیده انفجار مادرشهرها بر اثر افزایش نرخ جمعیت مهاجر و فراهم‌نبودن زیرساخت‌های لازم در توزیع عادلانه خدمات رفاهی، به مسائلی دامن زده است که با توجه به درپیش‌بودن روزجهانی توالت، به یکی از آنها اشاره میشود.
اهمیت بهداشت عمومی و دقت در حفظ سلامت جامعه، از شاخص‌های رفاه و پیشرفت هر مجموعه شهری محسوب میشود. زمانی‌که در یک شهر، بهداشت عمومی به‌واسطه نبود خدمات رفاهی ضروری نظیر سرویس‌های بهداشتی، با مسئله و چالش روبه‌رو میشود، آسیب‌هایی گریبانگیر جامعه خواهد شد که درصورت تداوم، تأثیرات نامطلوبی برجا می‌گذارد.
کارشناسان مسائل بهداشتی معتقدند که سرویس‌های بهداشتی از نقاط خطرخیز و ناایمن جامعه محسوب می‌‌شوند. نبود استانداردهای لازم در عمده چشمه‌های موجود در سطح شهر، تهدیدهای فراگیری پیش روی جامعه قرار داده است. جا‌گیری نامناسب، عدم‌رعایت مسائل بهداشتی در تاسیس و نگهداری، نورگیری نامناسب، غیرقابل استفاده‌بودن برخی از سرویس‌ها خصوصا مواردی که در قسمت‌های خلوت شهر قرار دارد، نبود متولی دلسوز در مدیریت و نظافت چشمه‌ها، نبود ناظر بهداشتی، تبدیل‌شدن بیشتر سرویس‌ها به مکانی برای سوء‌مصرف و تزریق مواد‌مخدر و دیگر آسیب‌های موجود اجتماعی، بخشی از مسائلی است که کلانشهرهای ما خصوصا تهران، با آن روبه‌رو هستند.
در کنار این مسائل باید به موارد دیگری هم اشاره کرد که مربوط به مسائل فرهنگی در استفاده از سرویس‌های بهداشتی است. عمدتا باور حفظ بهداشت و سلامت محیط عمومی و مسئولیت افراد در حفظ و نگهداری امکانات موجود در این زمینه، در جامعه ما کمرنگ و به‌مراتب پایین‌تر از استانداردهای لازم است. نگاهی به وضعیت بهداشت سرویس‌ها، ضرورت مطالعه و رفتار‌شناسی شهروندان در حفظ بهداشت عمومی را بیش از پیش توجیه می‌کند. اینکه این باور در جامعه شکلی عمومی به‌خود بگیرد که تمام امکانات و خدمات عمومی که در سطح شهر وجود دارد از خود شهروندان و نتیجه همکاری و مشارکت مادی و معنوی آنان است، تأثیر گسترده‌ای بر کیفیت خدمات و کاهش هزینه‌های مرمت، نگهداری، نظافت و ارتقای کیفیت خدمات ارائه‌شده خواهد داشت؛ لذا در مقوله مسائل مربوط به کمیت و کیفیت سرویس‌های بهداشت شهری در کنار توجه به عوامل مربوط به بنا و جانمایی مناسب و متناسب با نیاز، مقولات فرهنگی و آموزشی را نیز باید مدنظر قرار داد تا بتوان پیوندی بین تکنولوژی و فرهنگ استفاده از آن صورت داد.
داشتن سودای پیشرفت تهران 1404در افقی 20ساله و تلاش برای به‌دست‌آوردن جایگاه ام‌القرایی شهرهای اسلامی، نیازمند دقت به کیفیت زندگی شهروندانی است که در این شهر زندگی می‌کنند. اگر بتوانیم پیوندی میان فیزیک شهری و کمیت عناصر آن و کالبد انسانی و کیفیت زندگی شهری برقرار کنیم، نشانه‌های مطلوبی از رشد جنبه‌های مثبت جامعه خواهیم دید. در چنین جامعه و شهری سرمایه‌های اجتماعی، شاخص‌های رفاه عمومی، توزیع عادلانه خدمات شهری، همه در خدمت شهروند مسئول، آگاه و مؤمن قرار می‌گیرد.
