در بررسی مهم‌ترین رویدادهای والیبال در سال2012، بازی‌های المپیک بیش از هر رویداد دیگری نظر مسئولان FIVB را به‌خود جلب کرده و بخش اعظم مطالب سایت فدراسیون به گزارش‌هایی درخصوص تیم‌های موفق المپیک در دو رشته ساحلی و سالنی اختصاص پیدا کره است. در یکی از پرکارترین سال‌های فعالیت تشکیلات فدراسیون جهانی والیبال، این فدراسیون روزهای مهم و حساسی را جدا از کنگره جهانی آنهایم آمریکا که منجر به انتخاب «اری گراسا» به‌عنوان چهارمین رئیس فدراسیون جهانی والیبال شد، پشت سر گذاشت. برگزاری لیگ جهانی، مسابقات انتخابی المپیک و به‌دنبال آن بازی‌های المپیک و همچنین مسابقات باشگاه‌های جهان و تور والیبال ساحلی جهان ازجمله مهم‌ترین رویدادهای سال 2012 بود.
محبوبیت روزافزون والیبال ساحلی
در میان تمامی رویدادهای والیبال جهان در سال گذشته برگزاری بازی‌های المپیک از اهمیت خاصی برای مسئولان فدراسیون جهانی برخوردار بود و شهر لندن نیز به‌رغم تجربه کمی که در برگزاری رویدادهای مهم والیبال داشت به‌عنوان میزبان بازی‌های المپیک به‌خوبی توانست از عهده برگزاری این مسابقات برآید. اما آنچه در پایان بازی‌های المپیک، یک‌بار دیگر باعث غافلگیری مسئولان FIVB شد، استقبال و علاقه‌مندی گسترده تماشاگران و بینندگان تلویزیونی از بازی‌های ساحلی بود. در گزارش FIVB در این خصوص آمده است: «درحالی‌که والیبال ساحلی در بازی‌های المپیک لندن نظر بسیاری از رسانه‌ها را همانند المپیک‌های قبلی به‌طور ویژه‌ای به‌خود جلب کرده بود، بخش سالنی این رشته ورزشی آنگونه که باید و شاید چندان مورد اقبال قرار نگرفت. والیبال ساحلی در المپیک لندن نیز همانند المپیک‌های 1996 آتلانتا، 2000سیدنی و 2004آتن و 2008پکن بسیار محبوب‌تر از والیبال سالنی جلوه کرد و براساس آمار منتشره از سوی برگزار‌کنندگان مثل دوره‌های قبلی در زمره پرتماشاگرترین مسابقات المپیک بوده است.
چهارمین قهرمانی ترنتینو
هشتمین دوره مسابقات والیبال باشگاه‌های جهان با چهارمین قهرمانی ایتالیایی‌ها در دوحه قطر همراه شد. ترنتینو با سرمربیگری راستون استویچف بلغاری با کسب چهارمین قهرمانی پیاپی به یک رکورد تاریخی دست پیدا کرد. به‌جز چهار قهرمانی ترنتینو که در سال‌های2009 تا 2012به‌دست آمد در چهار دوره قبلی این بازی‌ها هم این تیم‌های ایتالیایی‌ها بودند که فاتح مسابقات باشگاه‌های جهان شده بودند. پارما و راونا هر کدام یک‌بار و میلانو دو بار طی سال‌های1989تا 1991توانسته بودند قهرمان این تورنمنت شوند. در سال2012 تیم کروزیرو حریف ترنتینو در فینال بود که در نهایت به مقام نایب‌قهرمانی رضایت داد. پلجاتو از لهستان هم در این دوره از بازی‌ها مدال برنز گرفت. در بخش زنان تیم سلیس برزیل اول شد، باکو از آذربایجان دوم شد و فنرباغچه ترکیه هم بر سکوی سوم ایستاد.
شاهکار موزرسکی
نمایش قدرتمندانه و ستاره‌وار بازیکنان روسی به‌عنوان مهم‌ترین خاطره فینال المپیک2012 تا سال‌های سال از یادها نخواهد رفت؛ «برزیل دو سوم راه را پشت سر گذاشته بود تا به یک پیروزی جاودانه دیگر در المپیک برسد و سومین مدال طلایش را به‌دست آورد. اما روسیه در اواخر ست سوم به‌خود آمد و با بازگشت به بازی همه را از قدرت بالای خود و شاهکار موزرسکی شگفت‌زده کرد. در واقع برزیل به پیروزی نزدیک‌تر بود. آنها دوبار در ست سوم به امتیاز آخر رسیدند اما هرگز نتوانستند بازی را تمام کنند و این روسیه بود که به فشار خود ادامه می‌داد و برزیل دیگر نای بردن نداشت. دیمیتری موزرسکی، ستاره اصلی روسیه بود. او در ست سوم با تغییر پست خود از بازیکن سرعتی به قطر پاسور جانشین میخائیلوف جوان شد تا نقشه ولادیمیر آلکنو را برای برگرداندن بازی اجرا می‌کرد که نهایتا با یک رکورد فوق‌العاده در المپیک توانست 31امتیاز برای روسیه به‌دست آورد و تیمش را به نخستین مدال طلای المپیک از سال1980 به بعد برساند. روس‌ها تنها در دو المپیک 1992و 1996از دستیابی به مدال بازماندند و چهار مدال طلای المپیک را در کارنامه والیبال خود دارند.»
قهرمانی ناباورانه زوج آلمانی
در رقابت‌های والیبال ساحلی مردان المپیک با حضور تیم‌های قدرتمند آمریکایی و برزیلی که تا قبل از المپیک لندن در المپیک‌های پیشین و در تورهای جهانی اکثرا تمامی مدال‌های طلا را درو می‌کردند، کمتر کسی بختی برای زوج آلمانی «ری کرمن و برینک» در لندن قائل بود و خیلی‌ها پیشاپیش مدال طلا را برای زوج آمریکایی «دای هوسر و روگرز» دارنده مدال طلای المپیک پکن کنار گذاشته بودند اما همین زوج آمریکایی قبل از ورود بازی‌ها به مرحله نیمه‌پایانی در مرحله یک‌هشتم نهایی، مغلوب تیم گمنام ایتالیایی «نیکولای و پولوی» شده و از ادامه رقابت‌ها حذف شدند اما ری کرمن و برینک با عبور از تمامی گردنه‌های دشوار مسابقات توانستند با پیروزی‌های پیاپی خود را قدم به قدم به فینال نزدیک کرده و در نهایت نیز با شکست دو بر صفر زوج برزیلی «امانوئل و آلیسون» در دیدار نهایی به‌عنوان نخستین تیم اروپایی فاتح خوش‌رنگ‌ترین مدال المپیک شدند. مدال برنز هم به تیم لاتویا متشکل از «پلی وینیس و سیمی دینیس» رسید. در والیبال ساحلی بانوان نیز دو تیم آمریکایی به فینال رسیدند و در پایان نیز تیم دو نفره «تری یا نور و والش» با شکست دادن دیگر تیم آمریکایی به نام‌های «کیسی و روسس» به مدال طلا رسیدند و تیم برزیلی متشکل از «لاریسا و جولیانا» هم مدال برنز گرفتند.
قهرمانی هیجان‌انگیز لهستان
لیگ جهانی والیبال دوره 23 هم به‌عنوان دومین رویداد تاریخی بعد از المپیک بازتاب ویژه‌ای در سایت فدراسیون جهانی والیبال داشت؛لیگی که با قهرمانی هیجان‌بر‌انگیز لهستانی‌ها با مربیان ایتالیایی در سالن جدید آرناآرمیس صوفیه به پایان رسید و چنین شد که آندریا آناستازی محبوب مردم لهستان شد. به این ترتیب لهستانی‌ها نیز به لیست کشورهایی چون هلند، آمریکا وکوبا اضافه شدند که هر کدام یک‌بار در کنار 9قهرمانی برزیل، هشت قهرمانی ایتالیا و دو بار قهرمانی روسیه صاحب جام‌قهرمانی شدند. لهستان در نیمه‌نهایی از سد بلغارستان با نتیجه سه بر صفر گذشت و در بازی پایانی با آمریکا هم با همین نتیجه پیروز شد. عنوان سوم هم به تیم کوبا رسید که در بازی رده‌بندی بر تیم بحران زده میزبان (بلغارستان) با نتیجه سه بر دو پیروز شد.
فینال‌های مبهوت‌کننده در والیبال سالنی
فینال والیبال سالنی چه در بخش زنان و چه در بخش مردان با نتایج دور از انتظاری به پایان رسید اما اتفاق باورنکردنی در بخش زنان همچنان مورد بحث کارشناسان است. در بخشی از مطلب نویسنده سایت FIVB اینگونه آمده است: «هر دو فینال مبهوت‌کننده بود. روس‌ها در فینال مردان در حالی‌که دو ست از برزیل عقب افتاده بودند برای پیروزی می‌جنگیدند؛چیزی که نخستین بار در المپیک اتفاق می‌افتاد. زنان برزیل نیز در تلاش بودند با وجود شکست در برابر چین با پیروزی در برابر آمریکا مدال طلای دیگری را برای برزیل به ارمغان بیاورند. ایتالیا نیز با غلبه بر بلغارستان و گرفتن مدال برنز مردان آنها را از رسیدن به دومین مدال خود در المپیک ناکام گذاشت و همچنین تیم والیبال بانوان ژاپن پس از عبور از چین در یک چهارم نهایی و کره در رده‌بندی توانست نخستین مدال المپیک را در این رشته پس از 28سال کسب کند. تا بازی فینال یا دقیق‌تر بگوییم تا ست دوم بازی فینال والیبال زنان، روی مدال طلا نام آمریکا حک شده بود. «هوگ مک کاچن» نیوزیلندی که تیم والیبال مردان آمریکا را در المپیک پکن به مدال طلا رسانده بود از وقتی که به‌عنوان مربی به تیم زنان این کشور آمد تیمش را طوری هدایت کرد که قبل از رسیدن به المپیک در مسابقات «گراند پریکس» برای سومین سال پیاپی قهرمان شدند و تیم برزیل را نیز برای سومین بار در مدال نقره متوقف ساختند. اما «زی روبرتو» سرمربی بانوان برزیل همیشه اعتراف کرده که بازیکنانش چه به هنگام پیروزی و شکست خود مغلوب احساسات هستند. درحالی‌که آمریکایی‌ها فوق‌العاده بودند برزیلی‌ها مهار نشدنی بودند. وقتی ست آخر با نتیجه خارق‌العاده 11-25 به سود برزیل به اتمام رسید هیچ‌کس جز زی روبرتو آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. در سیستم امتیازدهی جدید برزیل تا‌کنون هیچ‌گاه این اندازه امتیاز از دست نداده بود. آنها در برابر 13500تماشاچی با تمام وجود و احساس خود بازی کردند و سه‌ست بعدی را از آن خود کردند.»
