او یک هفته پس از به‌رسمیت شناخته‌شدن فلسطین، برنامه‌ای را اعلام کرد که موجب تعجب همگان شد. 6/ 1میلیون نفری که در نوار غزه زندگی می‌کنند 40کیلومتر با ساکنان کرانه باختری فاصله دارند و از هم جدا شده‌اند اما طرح جدیدی که قرار است نتانیاهو اجرا کند خود کرانه باختری را نیز به دو نیم تقسیم و شمال را از جنوب جدا می‌کند تا بخشی از بیت‌المقدس مسدود شود. به‌احتمال قوی این بخشی از برنامه‌ای است که طبق آن بخش‌های عربی شهر، پایتخت فلسطین نامیده شود. درواقع اینطور به‌نظر می‌رسد که راهکار ایجاد همزمان دو کشور دیگر از بین رفته باشد. این برنامه بازی را تغییر نمی‌دهد بلکه آن را به پایان می‌رساند.
واکنش به اقدام جسورانه نتانیاهو چه در اسرائیل چه خارج از مرزها، تند و منفی بود. بریتانیا و فرانسه سفرای رژیم صهیونیستی را به نشانه اعتراض فراخواندند و گفته می‌شد قصد دارند کارداران خود را نیز به خانه بازگردانند؛ اقدامی که پیش از این سابقه نداشته و تندترین واکنش متحدان غربی تل‌آویو به‌حساب می‌آید. درست چند ساعت پس از سخنرانی سوزان رایس، سفیر آمریکا در سازمان ملل و حمایت او از اسرائیل در مجمع عمومی، واشنگتن این طرح جدید را محکوم کرد.
در اسرائیل نیز هردو جناح چپ و راست این سؤال را مطرح کردند که چرا پس از ناکامی اخیر و ازدست‌دادن 138رأی سازمان ملل متحد، دولت صهیونیست باید در راستای انزوای بین‌المللی بیشتر حرکت کند؟ درست است که شیوه اداره فلسطین به‌خاطر این رأی‌گیری جدید تغییری نکرده اما اعلام افزایش شهرک‌سازی و اضافه‌کردن هزاران واحد جدید آن هم درست پس از اعلام حمایت آمریکا از این رژیم، واکنش قابل پیش‌بینی‌ای از سوی رژیم صهیونیستی بود. آمریکایی‌ها از این حرکت بسیار خشمگین شدند و برخی کارشناسان چنین اقدامی را نشانه نمک‌نشناسی صهیونیست‌ها دانستند.
برنامه صهیونیست‌ها موسوم به شهرک‌سازی ابدی، (doomsday settlement )در بخشی از بیت‌المقدس و اطراف آن اجرا خواهد شد که روی نقشه، آن را با علامت E1 مشخص کرده‌اند. این بخش اکنون پارک است؛ زمینی با منظره‌ای دیدنی به سمت دره اردن که حالا هم ساختمان‌های یهودی‌نشین بسیاری در آن ساخته شده است. البته همه این قسمت به فلسطینی‌ها تعلق دارد اما از سال 1967، اسرائیلی‌ها آن را اشغال کرده‌اند و با پرکردن آن از ساختمان‌های یهودی، سفر به این قسمت را نیز غیرممکن ساخته‌اند. به هر حال زمانی که نتانیاهو تصمیم جدیدش را اعلام کرد، دولت رسما خواستار صرف‌نظر او شد اما نتانیاهو گستاخانه توصیه‌ها را ندیده گرفت.آن روی دیگر سکه، محمود عباس بود که با خوشحالی از سازمان ملل به سرزمینش بازگشت. او بین سه‌هزار هوادار خود در شهر رام‌الله در کرانه باختری با شادمانی گفت: حالا دیگر ما یک کشور هستیم. دنیا با ماست، تاریخ با ماست، خدا با ماست و آینده از آن ماست.
در همین شور و هیاهو می‌شد بنر زرد رنگ بزرگی را دید که به زبان‌های عربی، انگلیسی و عبری رویش نوشته شده بود: هشدار، اینجا سرزمین‌هایی است که غیرقانونی اشغال شده. کشور فلسطین. 2012/11/29 طلال جبرای 65ساله که از این حادثه به وجد آمده با خوشحالی می‌گوید: انگار جشن تولد فلسطین را گرفته‌ایم. این نخستین باری است که دنیا ما را به‌رسمیت می‌شناسد و می‌داند ما وجود داریم.
خاتم خطاب، بازنشسته‌ای که از بیت‌المقدس به رام‌الله آمده تا در جشن شرکت کند، می‌گوید: مهم‌ترین مسئله این است که حالا رهبران ما می‌توانند هرکاری که برای توقف شهرک‌سازی و کارهای ناشایست اسرائیل لازم است انجام دهند. مذاکرات زمانی نتیجه می‌دهد که اسرائیل به همه تحرکات خود علیه مردم فلسطین و سرزمین آنها پایان دهد.
پیشنهاد به رسمیت شناختن فلسطین آخرین تلاش عباس بود تا مذاکراتی که 20سال پیش برای تشکیل دوکشور در کنار یکدیگر آغاز شده بود، از سر گرفته شود. در پی کمرنگ شدن مذاکرات، اسرائیلی‌ها به مرور عده بسیاری از مردم خود را در شرق بیت‌المقدس ساکن کردند که این تعداد امروز به نیم‌میلیون نفر می‌رسد. عباس بر این باور بودکه با کنار گذاشتن مقاومت می‌توان از راه‌های دیپلماتیک پیشرفت‌های نظامی اسرائیل و سایر تحرکات این رژیم را کنترل کرد. پذیرش فلسطین در سازمان ملل به عنوان عضو ناظردرهای دادگاه‌های جنایی بین‌المللی را به روی آنها می‌گشاید؛ جایی که می‌توانند اسرائیلی‌ها را به اتهام جنایت‌های جنگی و خشونت پای میز محاکمه بکشانند. این تهدیدی است که به گفته عباس فعلا مسکوت گذاشته شده است. ظاهرا مرحله یافتن راه‌حل و استقرار و ثبات در جریان است. گرچه هردوطرف می‌گویند مایلند مذاکرات را ازسر بگیرند اما به‌نظر می‌رسد بیشتر در فکر جلب رأی بیشتر برای انتخابات ماه‌های آینده هستند. یک هفته پس از آنکه عباس موفق شد با آرای قابل‌توجه نظر اعضای مجمع عمومی سازمان ملل را جلب کند، اسرائیلی‌ها بخش دیگری از کرانه باختری را تصرف کردند تا به این رویداد پاسخ داده باشند. البته برای فلسطینیان تفاوتی نمی‌کند این موفقیت را فتح به‌دست آورده یا حماس. آنها به‌دنبال سرزمین‌های تصاحب‌شده خود هستند. ایمن منار فتح 40ساله که در جشن رام‌الله حضور دارد می‌گوید: صادقانه بگویم ما یک هدف داریم. فتح یا حماس فرق ندارد. مهم‌ترین موضوع آن است که آزادی‌مان را به‌دست آوریم. تا زمانی که دنیا با ماست دیگر اهمیتی نمی‌دهم اسرائیل چیست و می‌خواهد با ما چه بکند.
