به گزارش لایوساینس مشخص شده است که هم افراد متاهل و هم افراد مجرد، درک درستی از محدوده‌های خارج از تجربیات خودشان ندارند
بر اساس این پژوهش جدید افراد فکر می‌کنند که وضعیت زندگی‌های خودشان برای هر کس دیگری هم بهترین وضعیت است- برای مثال افراد مجرد ممکن است مزایای سروسامان یافتن را درک نکنند یا افراد متاهل نتوانند زندگی تنها و جدا از همسرشان را تصور کنند.
این پژوهشگران در جورنال "علوم روانشناختی" می‌نویسند: "اغلب ما مبلغ سبک زندگی خودمان هستیم. هنگامی مسئله روابط مطرح است، ندرتا راضی می‌شویم که به این اظهار نظر بسنده کنیم که مجرد بودن برای وضعیت من مناسب است یا متاهل بودن با طبع من سازگار است."
به گفته این پژوهشگران این گرایش باعث می‌شود ما نسبت به دیگران حتی در زمینه‌های غیرعاطفی زندگی پیشداوری داشته باشیم.
مجردها در برابر متاهل‌ها
کریستین لورین از دانشگاه استانفورد و همکارانش از دانشگاه واترلو در آمریکا که این پژوهش را انجام داده‌اند می‌گویند هم متاهل بودن و هم مجرد بودن معایب و مزایای خودشان را دارند. اما افراد ممکن است وضعیت خودشان بی‌نقص بپندارند و برای اینکه از انتخاب‌شان احساس رضایت کنند، وضعیت دیگران را بد جلوه دهند.
این پژوهشگران برای این که دریابند آیا احساس ناامنی ریشه این داوری‌های درباره وضعیت ازدواجی دیگران است یا نه، ابتدا 80 فرد مجرد و متاهل را مورد بررسی قرار دادند و از آنها درباره پایداری روابط عاطفی‌شان و میزان رضایت‌شان از این روابط سوال کردند. این افراد به پرسش‌هایی درباره اینکه آیا افراد دیگر باید وضعیت تاهل یا تجرد آنها را سرمشق قرار دهند یا نه، پاسخ دادند.
در بررسی دوم پژوهشگران از 113 دانشجوی لیسانس خواستند تا صحبتی را با یک فرد فرضی را تصور کنند. از مردان خواسته می‌شد تا شخصیت مذکر به نام "نیک" را تصور کنند، و از زنان خواسته می‌شد شخصیت مونثی به نام "نیکول" را در ذهن داشته باشند.
در برخی از موارد به افراد مورد آزمایش گفته می‌شد که نیکول و نیک مجرد هستند؛ در موارد دیگر این شخصیت‌ها متاهل انگاشته می‌شدند. یافته‌ها نشان داد افراد مجرد در صورتی که نیک یا نیکول مجرد فرض شوند، با احتمال بیشتری خواهند گفت این شخصیت اوقات را به شادی خواهد گذراند؛ در مقابل متاهل‌های جدی با احتمال بیشتری معتقد بودند که نیک یا نیکول اگر متاهل باشند، اوضاع بهتری را خواهند گذراند.
پایداری و داوری
"رضایت واقعی" از روابط عاطفی در هیچکدام از این دو بررسی تاثیری بر پاسخ‌های افراد مورد سوال نداشت، بنابراین تصور فرد از "پایداری روابطش" و نه رضایت واقعی است که انگیزه داوری او نسبت به دیگران است.
پژوهشگران برای اطمینان یافتن از این نتیجه‌گیری دو بررسی دیگر را این بار با استفاده از بزرگسالان که به صورت آنلاین دعوت شده بودند، انجام دادند. در بررسی اول 154 نفر باید مدت زمانی را که فکر می‌کردند وضعیت تاهل یا تجردشان طول خواهد کشید، بیان می‌کردند. برخی از این افراد این زمان را در حد یک سال تعیین می‌کردند (که نشان می‌داد وضعیت رابطه‌ای این افراد به سرعت تغییر می‌کند) و برخی دیگر این زمان را تا پایان عمر بیان می‌کردند (که پایداری بیشتر را در روابط را نشان می‌داد).
در مرحله بعد این افراد درخواست شغلی فردی را که متاهل یا مجرد بود، می‌خواندند. نتایج نشان داد که آن گروهی از افراد مورد آزمایش که وضعیت تاهل یا تجردشان را پایدارتر تصور می‌کردند، با احتمال بیشتری به نفع متقاضی شغلی رای می‌دهند که وضعیت رابطه‌ای‌اش مشابه آنهاست.
این پژوهشگران در چهارمین بررسی که در آن از افراد خواسته می‌شد درباره یک نامزد انتخاباتی بالقوه داوری کنند، نیز به یافته‌های مشابهی رسیدند. این بررسی نشان داد هنگامی افراد با احتمال بیشتری بر اساس پیشداوری بر ضد افرادی که دوست‌شان ندارند (در این مورد به علت حمایت نامزد از یک خط مشی سیاسی افراطی)، عمل می‌کنند که دلایل دیگری هم برای دوست نداشتن آنها (تاهل یا تجردشان ) داشته باشند.
به گفته این پژوهشگران این بررسی برای اولین بار نشان داد که هم افراد مجرد و هم افراد متاهل پیشداوری منفی نسبت به افرادی دارند که وضعیت رابطه‌ای مشابه آنها ندارند.
آنها می‌افزایند: "افرادی ممکن است از گرایش خودشان به بی کم و کاست انگاشتن مجرد بودن یا متاهل بودن آگاه باشند، اما ممکن است نفهمند که این گرایش در شیوه واکنش‌شان به دیگران - و نیز شیوه پاسخدهی دیگران به آنان- اثر می‌گذارد."
