آیدا ابوترابی: جمعه‌ای که گذشت (30 فروردین) روز جهانی نجوم بود. روزی که در خیلی از کشورهای دنیا جشن گرفته می‏‌شود. جشنی برای دیدن زیبایی‏‌ها و رازهای آسمان.

ستاره‌ها را دنبال مى‌کنى؟

به مناسبت این روز، امسال برنامه‌های گوناگونی در بسیاری از شهرهای ایران به اجرا درآمد. شیراز، ماهشهر، رشت، اردبیل، زاهدان، کرمانشاه و... از جمله شهرهایی بودند که این روز را گرامی داشتند و علاقه‏‌مندان به علم نجوم، با جمع شدن در محل مشخصی، به برگزاری کارگاه‏‌های آموزشی و رصد اجرام آسمانی پرداختند. در تهران هم، در چند محل در سطح شهر برنامه‌هایی اجرا شد که برج میلاد میزبان یکی از آن‏‌ها بود. گشتی در این جشن می‌زنیم و از حال و هوای آن گزارش کوتاهی تهیه می‌کنیم؛ گزارشی از جنس ستاره‏‌ها و ماه و خورشید!

«بهترین کار برای پیدا کردن شهاب سنگ این است که همیشه با خودتان آهن‌ربا داشته باشید. این طوری هر سنگ مشکوکی را که دیدید، می‏‌توانید مورد بررسی قرار دهید. یعنی ببینید خاصیت مغناطیسی از خودش نشان می‏‌دهد یا نه. البته این شرط اولیه برای شهاب سنگ بودن است و به تنهایی کافی نیست. برای این که مطمئن شوید سنگی که پیدا کرده‏‌اید از آسمان آمده یا نه، باید آن را به گروه مطالعات شهاب سنگ‏‌ها در دانشکده‏‌ی زمین‏‌شناسی دانشگاه تهران ببرید تا آن‌جا تحقیقات اصولی روی تکه سنگ شما انجام شود.»

همشهرى، دوچرخه‌ى شماره‌ى 695

این‏‌ها را حامد پورخرسندی در کنفرانس آشنایی با شهاب‏‌سنگ‏‌ها می‏‌گوید. جمعیت حاضر با دقت به این مبحث جذاب علمی گوش می‏‌دهد. از صبح هر نیم ساعت یک‌بار، کنفرانسی برگزار شده است اما هم‌چنان سالن پر است و مشتاقان آسمان،‌ اطلاعات کسب می‏‌کنند.

***

سیروس برزو در سخنرانی‏‌اش درباره‏‌ی سابقه‏‌ی سفر حیوانات به فضا می‏‌گوید:‌ «تجربه‏‌ی انسان در سفرهای اولیه به فضا آن قدر کم بود که به فضانورد اجازه نمی‏‌دادند از روی صندلی خود در سفینه بلند شود. چون نمی‏‌دانستند چه اتفاقی برایش خواهد افتاد. حتی سفینه‏‌های فضایی اولیه به صورت خودکار حرکت می‏‌کردند و فضانورد هیچ نقشی در آن‏‌ها نداشت، چرا که فکر می‏‌کردند ممکن است فضانورد مشاعرش را در فضا از دست بدهد. اولین بار روس‏‌ها سگ‏‌های ولگرد را به فضا فرستادند. آن‏‌ها می‏‌گفتند سگ‏‌های ولگرد قوی‏ترند و بیش‌تر دوام می‏‌آورند تا سگ‏‌های خانگی! بعد از روس‏‌ها، آمریکایی‏‌ها میمون به فضا فرستادند. چرا که ساختار بدنی نزدیک‏‌تری به انسان داشت و نتیجه‏‌ی این تحقیق می‏‌توانست در سفرهای انسان راه‌گشا باشد.»

همشهرى، دوچرخه‌ى شماره‌ى 695

«من خواجه نصیرالدین طوسی هستم. در زمینه‌ی هندسه و مثلثات خیلی فعالیت کرده‌ام. به خاطر علاقه‏‌ی زیادی که به علم ستاره‏‌شناسی داشتم، رصدخانه‏‌ی مراغه را ساختم و در نزدیکی‏‌اش کتابخانه‏‌ای با بیش از 40 هزار کتاب برپا کردم. من در زمان حمله‏‌ی مغول‏‌ها به ایران، جلوی آتش گرفتن کتاب‏‌های زیادی را گرفتم و تلاش کردم فرهنگ و دانش ایرانیان از بین نرود.»

همین‌طور که به حرف‏‌های خواجه نصیرالدین طوسی درباره‏‌ی فعالیت‏‌های نجومی‏‌اش گوش می‏‌دهم، به این فکر می‏‌کنم که اگر زنده بود، از این که نامش روی یک خرده سیارک و آتش‌فشانی روی ماه گذاشته شده و شهرتش تا آسمان‏‌ها رفته چه احساسی پیدا می‏‌کرد؟ جناب خواجه نصیر الدین طوسی بعد از تمام شدن حرف‏‌هایش و شنیدن نام «دوچرخه» می‏‌گوید: «وای یعنی هنوز دوچرخه در می‌آد؟!»

 

این که می‏‌بینید نه سفینه‌ی فضایی است و نه سینما دو هزار! تماشاخانه‏‌ای برای نشان دادن اجرام آسمانی است که از آن برای آموزش نجوم استفاده می‏‌شود. در این لحظه‏ هم داخل آن پر از آدم‏‌هایی است که مشغول تماشای زیبایی‏‌های آسمان هستند! از ویژگی‏‌های خوب این وسیله این است که استفاده از آن محدودیت زمانی ندارد؛ یعنی شب و روز می‏‌شود با آن آسمان شبیه‏‌سازی شده را دید. آسمان‏‌نمای بادی در روز نجوم به رایگان مردم را مهمان آسمان کرد. جای شما خالی عجب لذتی داشت!

همشهرى، دوچرخه‌ى شماره‌ى 695

«لکه‏‌ی خورشیدی در جنوب غربی سطح خورشید را دیده‌اید؟ گودال‌های سطح ماه را چه‌طور؟ مشتری را می‏‌خواهید ببینید؟» تماشای آسمان، بزرگ و کوچک یا پیر و جوان ندارد، همه مشتاق دیدنش هستند.

تلسکوپ‌های زیادی امسال در مراسم روز نجوم وجود داشت، یکی رو به خورشید،‌ یکی رو به ماه، یکی رو به مشتری و ستاره‌ها.

بازدیدکنندگان می‌توانستند اجرام آسمانی را با آن‌ها ببینند و مسئول هر دستگاه اطلاعات لازم را در اختیار بازدیدکنندگان قرار می‌داد.

همشهرى، دوچرخه‌ى شماره‌ى 695

کد خبر 210712
منبع: همشهری آنلاین

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز