آنچه که باید زمینه صلح را فراهم آورد و تمام تحلیلگران هم بدان معتقدند خروج نیروهای آمریکایی است از خاک عراق و با تصمیم اخیر کنگره آمریکا، مسلم است نه بیانیه پایانی شرم‌الشیخ و نه شعارهای تبلیغاتی ایالات متحده هیچ‌کدام نمی‌توانند ضامن امنیت عراق باشند در حالی که دولت آمریکا آشکارا از گروهک‌های تروریستی مستقر در عراق حمایت می‌کند و دولت نوری مالکی هم کاملاً به این امر وقوف دارد اما تداوم فعالیت این گروهک‌ها نشان می‌دهد که آمریکا فقط بر اساس منافع خودش و تحت فرمان‌های کاخ سفید ترکتازی می‌کند و تشکیل اجلاس‌هایی از قبیل شرم‌الشیخ نمی‌تواند مشکل‌گشا باشد.
اما اجلاس شرم‌الشیخ برای ایران نیز فرصتی بود که سوخت و نتوانستیم از آن به نحو شایسته استفاده کنیم.
قبل از اجلاس ایران شرایطی را برای حضور اعلام کرده بود که کاش بر آن شرایط پافشاری می‌کرد تا به مقصود خود نایل می‌آمد. آزادی دیپلمات‌ها از جمله شروطی بود که باید به حق بر آن اصرار می‌کردیم و با این پیش‌شرط وارد شرم‌الشیخ می‌شدیم.
افشای فعالیت‌های تروریستی آمریکا در حضور کشورهای حاضر در شرم‌الشیخ و پایان دادن به دفاع آمریکا از تروریسم در عراق مقصودهایی می‌توانستند باشند که ایران می‌توانست در این اجلاس بدان دست یابد.
این مهم می‌توانست در سایه مستنداتی که ما از حمایت‌های آمریکا از گروهک‌هایی مثل مجاهدین خلق که در قتل‌عام شیعیان دست دارند و علاوه بر آمریکا مورد حمایت اسرائیل نیز هستند محقق شود.
اما نه‌تنها این‌گونه نشد بلکه هیچ کشوری هیچ موضعی را در برابر تخلفات آمریکا نگرفت و از این لحاظ شرم‌الشیخ تنها سکوت در برابر متخلفان و متجاوزان بود.
