براساس گزارش تلگراف، این همبرگر آزمایشگاهی از جمع‌آوری هزاران رشته گوشت مصنوعی که با زحمت فراوان در آزمایشگاه از سلول‌های بنیادین به وجود آمده، تولید شده‌است.
مارک پست استاد دانشگاه ماستریخت هلند پیش از برگزاری مراسم پخت و سرو این همبرگر مصنوعی نحوه تولید آن را در لابراتوارش توضیح خواهد داد. وی قصد دارد این همبرگر مصنوعی را برای اثبات این موضوع که گوشت‌های آزمایشگاهی می‌توانند جایگزینی مطمئن برای منابع غذایی کنونی باشند، در نمایشی عمومی طبخ کند.
این نوع گوشت می‌تواند مورد توجه گیاه‌خواران نیز قرار بگیرد زیرا محصول سلاخی شدن یک حیوان نبوده و تولید انبوه آن می‌تواند از کشته شدن حیوانات جلوگیری کند. اما موفقیت یا شکست این محصول که به گوشت برون‌تنی یا in-vitro مشهور است، متناسب با واکنش فردی که قرار است این همبرگر را بخورد، مشخص خواهد شد.
تنها فردی که تاکنون این نوع محصول را تست کرده خبرنگاری روس است که نمونه گوشتی را پیش از اینکه سلامت آن برای مصرف تایید شود، از لابراتوار پروفسور پست ربوده و آن را خورد و اعلام کرد این گوش هیچ طعم خاصی نداشته‌است.
همبرگر از بیش از سه‌هزار رشته نسج ماهیچه‌ای که هریک طولی برابر 3 سانتیمتر و عرضی برابر 1.5 سانتیمتر دارد، ساخته می‌شود. هریک از این رشته‌ها با کمک سلول بنیادین گاو کشت داده شده و به رشته‌های ماهیچه‌ای تبدیل شده‌اند. این رشته‌ها مانند ماهیچه از خاصیت ارتجاعی و انقباضی برخوردار هستند و برای اینکه قابل مصرف باشند به صورت مداوم کشیده می‌شوند.
پست معتقد است این نوع گوشت به اندازه گوشت‌های طبیعی خوشایند نخواهد بود اما می‌تواند نیاز جمعیت رو به رشد متقاضیان مصرف گوشت را که انتظار می‌رود در سال 2050 دوبرابر شوند، راضی نگه دارد. رنگ این گوشت متفاوت از رنگ گوشت واقعی است اما پست امیدوار است تا پیش از نمایش آن بتواند رنگ گوشت را تصحیح کند.
براساس محاسبات پست، تولید اولین سری این همبرگرها درحدود 220 هزار پوند هزینه خواهد داشت، اما تولید صنعتی این محصول می‌تواند تا اندازه زیادی از قیمت تولید آن بکاهد.
