به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ماه رمضان روزهای پایانی خود را سپری میکند و عاشقان کم کم به لحظات آخرین اما شیرین و لذت بخش ضیافت الهی نزدیک میشوند و البته باز خدای خوب و مهربان ما در این روزهای واپسین یک فرصت دیگر برای بخشیده شدن و زلال شدن ما و پاک شدنمان از گناهان و رسوبات معاصی قرار داده است و آن شبهای قدر است حواسمان باشد این فرصتهای بزرگ و این شبهای قدر را قدر بدانیم.
اما امشب، شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان و زمان اندکی باقی است برای دوباره نو شدن... حواسمان باشد اگر به هر دلیلی دو شب گذشته را از دست دادیم یا نتوانستیم بهره کافی ببریم و با خدایمان روراست باشیم، امشب به گنهکار بودنمان اعتراف کنیم و از او بخواهیم از دریچه کرم و لطفش مثل همیشه ما را ببخشد تا به فرموده رسول خدا(ص) از آن دسته نباشیم که دست خالی از ضیافتش خارج شویم و لقب"بدبخت" را تا یکسال بر گردن خود حمل کنیم.
پیامبر(ص) در اهمیت شبهای قدر فرمودند: "هر که از روی ایمان و برای رسیدن به ثواب الهی، شب قدر را به عبادت بگذراند، گناهان گذشتهاش آمرزیده میشود".
امام صادق(ع) نیز در توصیف جایگاه این شبها فرمودند: "مقدّرات در شب نوزدهم تعیین، در شب بیست و یکم تأیید و در شب بیست و سوم ماه رمضان امضا میشود".
همچنین در روایت دیگری نقل شده است که رسول خدا(ص) در شب بیست و سوم ماه رمضان به سر و روی خانوادهاش آب میپاشید تا به خواب نروند و شب را به احیا بنشینند.
یحیی بن علا گفته است: امام صادق(ع) به شدت بیمار شدند پس فرمان دادند ایشان را به مسجدالنبی بردند و تا صبح بیست و سوم ماه رمضان در مسجد بودند. این گونه رفتارها نیز عامل هدایت عملی مسلمانان به سوی درک ارزش و اهمیت شب بیست و سوم است.
برقراری پیوند بین حوادث قطعی شب قدر با شب بیست و سوم در احادیثی که مرتبط با شب بیست و سوم ماه رمضان است، اتفاقاتی که در شب قدر روی میدهد به این شب نسبت داده شده است.
همچنین گزارش حوادث لیلة القدر در بیان رویدادهای شب بیست و سوم، دلیل دیگری است که احتمال لیلة القدر بودن شب بیست و سوم را تقویت میکند.
امام صادق(ع) فرمود: هر کس دو سوره "عنکبوت" و "روم" را در شب بیست و سوم ماه رمضان قرائت کند، او به خدا سوگند اهل بهشت است و در آن هیچ کس استثنا نشده است.
مرحوم علامه مجلسی نیز در کتاب "زادالمعاد" میگوید: اکثر احادیث معتبر دلالت دارد که شب بیست و سوم، شب قدر است.
منبع:
کافی: ج ۴ ، ص ۱۵۹ / ماه خدا: ج2، ص 788