iبه گفته پژوهشگران این یافته‌ها ممکن است تا حدی توضیح‌دهنده یافته شناخته‌شده خطر بالاتر دچار شدن موقرمزها به ملانوم، مرگبارترین سرطان پوست، باشد.
این پژوهشگران می‌گویند یافته‌های‌شان سازوکار مولکولی احتمالی را مشخص می‌کند که علت حساسیت بیشتر موقرمزها به آسیب سلول‌های پوست ناشی از پرتوهای ماورای بنفش نسبت به افراد دارای پوست تیره‌تر است.
این پژوهشگران در تجربیاتی بر روی موش‌ها و سلول‌های کشت‌داده شده در آزمایشگاه دریافتند که MC1R در حالت طبیعی و جهش‌نیافته به ژنی به نام PTEN متصل می‌شود که به محافظت در مقابل تغییرات سلولی زمینه‌ساز سرطان کمک می‌کند.
اما هنگامی که MC1R جهش پیدا می‌کند، پدیده‌ای که به طور معمول در افراد با موی قرمز، پوست روشن و عدم قابلیت برنزه شدن رخ می‌دهد، MC1R نمی‌تواند به PTEN متصل شود. در نتیجه PTEN پس از قرار گیری در معرض پرتوهای ماورای بنفش با میزان بالاتری تخریب می‌شود، و رشد سلول‌های مولد رنگدانه (ملانوسبت‌ها) شتاب پیدا می‌کند، یعنی همان پدیده‌ای که در سرطان مشاهده می‌شود.
البته این دانشمندان می‌گویند با توجه به اینکه تجربیات‌شان بر روی موش‌ها و کشت‌های سلولی انجام شده است، برای ثابت شدن قطعی این نتیجه‌گیری باید سازوکار مشابه را در انسان‌ها هم پیدا کرد.
یک بررسی دیگر که اخیرا نتایج آن منتشر شد، هم نشان داد که رنگدانه تولید شده در پوست افراد موقرمز به نام "فنوملانین"، با آسیب‌پذیرتر کردن سلو‌ل‌ها به تخریب مواد ژنتیکی‌شان، نقشی در افزایش خطر دچار شدن به سرطان پوست دارد.
