به گزارش لایوساینس پژوهشگران در یک بررسی مقدماتی نشان دادند که در مردانی که در طول چند سال رژیم غذایی بهتری دارند، در حد متوسطی ورزش می‌کنند، سبک زندگی کمتر استرس‌زایی دارند، طول تلومرهای‌شان افزایش پیدا می‌کند.
تلومرها کلاهک‌هایی هستند که انتهای کروموزوم‌ها را می‌پوشانند و مانع از تخریب‌شدن آنها می‌شوند.
تلومرها با هر بار تقسیم شدن سلول کوتاه‌تر می‌شوند. هنگامی طول آنها تا حد معینی کوتاه شود، سلول ممکن است بمیرد یا تقسیمش متوقف شود.
در این بررسی از 10 مرد خواسته شد تا یک رژیم غذایی گیاهی بخورند، در حد متوسطی ورزش کنند و فعالیت‌های کاهنده استرس مانند مراقبه و یوگا را انجام دهند.
این افراد در جلسات گروهی هفتگی به عنوان شیوه‌ای برای تقویت حمایت اجتماعی شرکت می‌کردند. یک گروه شامل 25 مرد دیگر که از آنان خواسته نشده بود هیچ تغییری در سبک زندگی‌شان بدهند، به عنوان گروه شاهد عمل می‌کردند.
این پژوهشگران طول تلومرها را در سلول‌های سفید خون این افراد در شروع بررسی و بار دیگر در پنج سال بعد اندازه‌گیری کردند.
بر اساس یافته‌های این تحقیق که در جورنال "لنست انکولوژی" منتشر شده است، در گروهی که تغییرات سبک زندگی را انجام داده بودند، طول تلومرها به طور قابل‌توجهی، تا میانگین 10 درصد افزایش یافته بود، اما در گروه شاهد طول تلومرها به طور میانگین 3 درصد کاهش یافت.
تلومرها اغلب به نوک‌های پلاستیکی انتهای بندهای کفش تشبیه شده‌اند که مانع از ریش ریش شدن آنها می‌شوند. اخیرا کشف شده است که تلومرها ممکن است بلند هم بشوند، و پیری سلول‌ها را به تاخیر بیندازند.
دکتر دین اورنیش، استاد پزشکی بالینی در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو و سرپرست این بررسی می‌گوید: "شماری از تحقیقات نشان داده‌اند که همچنانکه تلومرها کوتاه‌تر می‌شوند، خطر مرگ زودرس افزایش می‌یابد- و احتمال دچار شدن به اغلب بیماری‌های مزمن از بیماری قلبی و سرطان گرفته تا حتی زوال عقل بالا می‌رود."
"بنابراین همچنانکه تلومرهای ما کوتاه‌تر می‌شوند، به یک معنا، زندگی‌های ما هم کوتاه‌تر می‌شوند."
کشف کارکرد تلومر در پیری سلولی، و آنزیمی که تلومرها را می‌سازد جایزه نوبل پزشکی سال 2009 را برای سه دانشمند از جمله الیزابت بلک‌برن به ارمغان آورد که او هم از دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس است و در این بررسی جدید هم کار کرده است.
به گفته این پژوهشگران دقیقا معلوم نیست که چگونه تغییرات سبک زندگی بر طول تلومرها تاثیر می‌گذارند. طول تلومرها بوسیله سازوکارهای متعددی کنترل می‌شوند، از جمله فعالیت آنزیم سازنده آن یعنی "تلومراز". تصور بر این است که فعالیت بیشتر تلومراز باعث افزایش طول تلومر می‌شود. اما این پژوهشگران در این بررسی افزایشی در فعالیت این آنزیم نیافتند، و سایر سازوکارهای احتمالی را آزمایش نکردند.
همه مردان در این بررسی دچار سرطان پروستات کم‌خطر تشخیص داده شدند، و تصمیم گرفتند که تحت درمان‌های معمول با جراحی یا پرتودرمانی قرار نگیرند. اما به گفته پژوهشگران این بررسی برای شناسایی اثرات تغییرات سبک زندگی بر سرطان پروستات این مردان طراحی نشده بود. به گفته آنها احتمال دارد که این یافته‌ها درباره تغییرات سبک زندگی را بتوان به سایر گروه‌های افراد هم تعمیم داد.
این نتایج روندی آشکار را نشان می‌داد: هر چه این افراد تغییرات مثبت‌تری در سبک‌های زندگی‌شان ایجاد می‌کردند، طول تلومرهای‌شان بیشتر افزایش می‌یافت.
به گفته این پژوهشگران شمار افراد شرکت کننده در این بررسی کوچکتر از آن بود که بتواند رابطه سببی را اثبات کند. اما به گفته آنها علیرغم اندازه کوچک این بررسی، تفاوت میان دو گروه بسیار قابل‌توجه بود.
اورنیش می‌گوید که کارآزمایی‌های بزرگتر مورد نیاز است تا مشخص کند آیا تغییرات سبک زندگی می‌تواند به طور قابل‌توجهی خطر مردن زودهنگام افراد را کاهش دهد یا نه.
