اما چه چیزهایی رهبر "خوب" را از رهبر "کارآمد" متمایز می‌کند.
اینها صفات رهبران خوب هستند:
کار "درست" و نه هر کاری را به انجام می‌رسانند: رهبران خوب درباره اهداف‌شان فکر می‌کنند. آیا هدف این گروه یا سازمان ارزشی ماندنی هم می‌آفریند یا نه؟
رهبرانی "مسئول" هستند: به عبارت دیگر رهبرانی "اخلاقی" هستند. آنها قواعد را زیر پا نمی‌گذارند یا آنها را دور نمی‌زنند. آنها با انصاف رفتار می‌کنند، دروغ نمی‌گویند، کلک نمی‌زنند یا دزدی نمی‌کنند تا جلو بیفتند.
"آسیب‌های جانبی" را کنترل می‌کنند: رهبر خوب پس از رسیدن به هدف، پیروان را خسته و آسیب‌دیده و بی‌روحیه رها نمی‌کند. به همین ترتیب رهبر خوب برای رسیدن به هدف؛ محیط زیست را تخریب نمی‌کند، منابع باارزش را تلف نمی‌کند، یا باعث آسیبی غیرقابل‌ترمیم نمی‌شود.
پیروانشان را رشد می‌دهند: یک تفاوت رهبر خوب با رهبر کارآمد در این است که رهبران خوب باعث رشد یافتن و بهترشدن پیروانشان می‌شوند. رهبران خوب مهارت‌ها و استعدادهای نیروی کارشان را بهبود می‌بخشند، و به پیروانشان کمک می‌کنند خصوصیات رهبری خوب را در خودشان رشد دهند.
هنگامی که سازمان یا گروه‌شان را ترک می‌کنند، آن را بهتر از هنگام شروع رهبری‌شان کرده‌اند: این خصوصیت به پایایی مربوط است.
رهبران خوب همه افراد گروه‌شان را قوی‌تر و بهتر می‌کنند: آنها از پیش برای مسئله جایگزین طرح‌ریزی می‌کنند. رهبران خوب می‌خواهند مسیر مثبت‌شان حتی پس از ترک سازمان‌شان ادامه یابد و امیدوارند که این سازمان حتی بهتر از زمانی باشد که آنها به ساختن آن کمک کرده‌اند.
Psychology Today
