یک روحانی تندروی پاکستانی که رهبر یک چشم طالبان را فرشته می‌خواند و حوزه علمیه‌ای را اداره می‌کند که به‌عنوان دانشگاه جهاد توصیف شده است. مولانا سمیع الحق چهره‌ای محترم در پاکستان و افغانستان است که نظریه‌های وی دارای نفوذ زیادی در میان طالبان در دوسوی مرز است.
حوزه علمیه دارالعلوم حقانیه در شهری دور‌افتاده در پاکستان و در حاشیه بزرگراه اصلی قرار دارد که به سوی مرز افغانستان می‌رود. این حوزه علمیه سکوی پرش جنبش طالبان در دهه 1990بود و هنوز آن را محل تربیت اسلامگرایان تندرو می‌دانند. وی در مصاحبه با خبرگزاری رویترز که در این حوزه علمیه در نزدیک شهر اکورا ختاک صورت گرفت، هواداری خود را از طالبان پنهان نمی‌کند.
وی گفت مطمئن است طالبان به‌زودی به قدرت در افغانستان بازمی‌گردد. وی گفت: یک سال به آنان فرصت بدهید تا آنان تمام افغانستان را راضی کنند. تمام افغانستان با آنان خواهد بود... هنگامی که آمریکایی‌ها بروند، همه این اتفاق‌ها ظرف یک سال رخ خواهد داد.به‌رغم آرای الحق که آشکارا طرفدار طالبان است و ارتباط‌های وی، حوزه علمیه وی در پاکستان به رسمیت شناخته شده است.
این امر نشان‌دهنده دوگانگی دیرینه در اسلام‌آباد بر سر موضوع طالبان است. الحق به‌طور علنی در این‌باره صحبت نکرد، اما گمان می‌رود وی به نیروهای امنیتی پاکستان نزدیک باشد؛ موضوعی که میراث دوره‌ای است که پاکستان حامی جنبش‌ها و جنگجویانی ازجمله اسامه بن لادن بود که با سربازان شوروی در افغانستان می‌جنگیدند. در دهه 1980، بسیاری از فارغ‌التحصیلان دارالعلوم کتاب را زمین گذاشتند و با به‌دست گرفتن سلاح، سوار ماشین شدند و به سوی افغانستان رفتند. آنان به گروه‌های مجاهدین پیوستند و با روس‌ها جنگیدند.
یکی از آنان به نام ملا محمد عمر از آشوبی که پس از خروج نیروهای شوروی در سال 1989رخ داد، استفاده و جنبش طالبان را تأسیس کرد. گمان می‌رود عمر جایی در نواحی قبیله‌نشین پشتون در مرز افغانستان پنهان شده باشد. وقتی صحبت از عمر به میان آمد، چهره الحق باز شد اما وقتی از وی درباره محل پنهان شدنش پرسیدند، خندید. حق گفت: وی مسلمان خالصی است، بسیار باتقوا. وی مهمان‌نواز است. مرد ساده‌ای است که هیچ سلیقه اشرافی ندارد. بسیار باهوش است، سیاست را می‌فهمد و نسبت به حقه‌های خارجیان آگاه است. او متجاوز نیست. انسانی فرشته مانند است.
دارالعلوم حقانی که در سال 1947تأسیس شد، یکی از بزرگ‌ترین و معتبرترین نهادهای اسلامی در جنوب آسیاست. در این مدرسه، برنامه درسی تندروانه براساس شاخه دئوبندی اهل سنت تدریس می‌شود. دیوارهای بلند و سیم خاردار، آن را از جهان خارج جدا می‌کند. 4هزار طلبه مرد در ساختمان‌های بتنی چند طبقه آن درس می‌خوانند. حق گفت وی و حوزه علمیه‌اش هیچ ارتباطی با تروریسم ندارند. وی حتی پیشنهاد کرد بین آمریکا و شورشیان میانجیگری کند تا صلح در افغانستان برقرار شود. حق گفت: تا زمانی که آنان آنجا هستند، افغان‌ها باید برای کسب آزادی خود بجنگند. این جنگ برای آزادی است و تا زمانی که خارجی‌ها نروند، پایان نخواهد یافت.
پس از سال‌ها جنگ، اکنون امید به آن وجود دارد که طالبان به میز مذاکره برگردند یا حتی با کمک میانجی‌های ذی‌نفوذی مانند الحق به یک جنبش سیاسی تبدیل شود. اما آیا طالبان هنوز به حرف وی گوش می‌کنند؟ الحق گفت: آنان طلبه‌های من هستند. در سنت ما، معلم مانند پدر است، مانند رهبر معنوی. باید به افغان‌ها اجازه داد برای آزادی بجنگند. قدرت‌های خارجی باید بروند و بگذارند آنان هر کاری که می‌خواهند بکنند.
